menu

Yussef Dayes - Black Classical Music (2023)

mijn stem
3,85 (24)
24 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Jazz
Label: Brownswood

  1. Black Classical Music (5:19)

    met Venna en Charlie Stacey

  2. Afro Cubanism (2:45)
  3. Raisins Under the Sun (4:31)

    met Shabaka Hutchings

  4. Rust (3:58)

    met Tom Misch

  5. Turquoise Galaxy (3:11)
  6. The Light (5:40)

    met Bahia Dayes

  7. Pon di Plaza (3:49)

    met Chronixx

  8. Magnolia Symphony (1:37)
  9. Early Dayes (0:34)
  10. Chasing the Drum (5:40)
  11. Birds of Paradise (4:09)
  12. Gelato (4:46)
  13. Marching Band (4:44)

    met Masego

  14. Crystal Palace Park (2:32)

    met Elijah Fox

  15. Presidential (2:42)

    met Jahaan Sweet

  16. Jukebox (2:39)
  17. Woman's Touch (3:31)

    met Jamilah Barry

  18. Tioga Pass (7:56)

    met Rocco Palladino

  19. Cowrie Charms (3:51)

    met Leon Thomas en Barbara Hicks

totale tijdsduur: 1:13:54
zoeken in:
avatar van Zwammer
4,0
Niveau van Kamaal Williams wordt niet gehaald, maar dit is desalniettemin een prima solo 'debuut' plaat van Yussef Dayes. Zo'n beetje de hele hippe Londense jazz scene doet mee. O.a. Shabaka, Misch en Palladino. Dat levert een plaat op die lekker wegluistert, maar die wel wat spanning mist, zoals die op zijn collab met Tom Misch (What Kinda Music; 2020) wel aanwezig was. Er springt ook niet echt een nummer bovenuit. Desalniettemin zet ik de plaat toch vaak aan, voorlopig 4.0*

avatar van Nr.4
Ik vind dit een heel fijne plaat. Gebeurt lekker veel en ik heb elke luisterbeurt verschillende favoriete passages, zo genoot ik net van die reggaevibe op Pon di Plaza. Echt een album waar ik de komende tijd veel in blijf ontdekken.

avatar van jurado
3,5
Mssr Renard Let je op?

Mssr Renard
Deze was me al opgevallen, maar op één of andere manier nog niet aan gekomen.

Mssr Renard
Ik had me er eerlijk gezegd al op voorbereid dat het zou kunnen tegenvallen, maar het valt zelfs meer tegen dan ik dacht.

Ik volg Yusef als jaren, via acts als Yusef Kamaal en Ruby Rushton. Via youtube veel studiojams gekeken met Rocco Paladino en Tom Misch.

Het is allemaal niet slecht, maar gewoon niet indrukwekkend. De combinatie van spage age, nu-funk, smoothfunk en urban styles klinkt hier vooral erg onaf. Jams die nergens echt toe leiden. Een jazzplaat zonder echte improvisaties en spannende solo's.

Pon di Plaza met Chronixx vind ik nog de mooiste song van de plaat.

Ik vind Yusef nogal overhypt en zijn snelle fills en rudiments maken mij onrustig en vind ik niet functioneel ingezet. Bovendien vind ik de composities in het geheel niet lekker bij elkaar passen. Korte interludes en in mijn oren niet goed uitgewerkte jams wisselen elkaar willekeurig af.

De enorme lijst met gastmuzikanten kunnen deze plaat niet naar een hoger niveau tillen. Ik vind de titel van de plaat hoogdravend, de lengte van de plaat doet de kwaliteit geen recht aan, en geen enkele song geeft mij het idee naar de top van de Britse jazzscene te luisteren. Een bandleider zijn is meer dan alleen snelle roffels spelen over standaard funkjams.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:54 uur

geplaatst: vandaag om 13:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.