Een fraaie hoes en een debuut. Dat wekt mijn interesse.
Als ik opener Home Again voor het eerst hoor twijfel ik even: is het nu een vrouw of man die hier zingt? Maar ja Benjamin is toch echt een man.
Een man uit Malmö die zich maanden teruggetrokken heeft in de bossen om daar in zijn eentje dit akoestisch getinte album op te nemen. Wat dat aan gaat is de titel goed gekozen.
Dat hoor je al op het tweede instrumentale nummer, Nature, waar hij de natuur vertaalt naar muziek.
Het is niet vreemd dat er een Nick Drake cover te vinden is op dit album (Which Will). De muziek van Gustafsson is er qua sfeer enigszins wel mee vergelijkbaar alhoewel ik ook wel besef dat die vergelijking al snel gemaakt kan worden zodra het akoestisch getint is.
Meer opvallend vind ik dan de Avicii cover van Wake Me Up dat hier een zeer fraai nummer is geworden.
Rustige nummers waar de zachte zang van Benjamin te horen valt worden afgewisseld met instrumentale. Het stoort zeker niet, het past wel.
Blijkbaar zijn z'n mentale problemen aanleiding geweest om het om te zetten in muziek en wat er dan verder mee gebeurt is aan de wereld. En die wereld krijgt daarmee een fraai album, maar wel eentje waar er al zoveel van zijn gemaakt en waar het lastig mee opvallen is in deze snelle muziekwereld.
Ik gun hem alle moois, maar vrees ondanks alle pracht toch wel dat dit snel in de vergetelheid zal raken, ook bij mij. Zonde? Zeker, maar dat overkomt heel veel andere muziek ook.