Billy Woods & Kenny Segal - Maps (2023)

HYPED

aerobag, blijf je wel opletten?

FaceTime klinkt weer fantastisch, Kenny Segal weet als geen ander hoe een beat te bakken die aan de ene kant lekker in het gehoor ligt, en aan de andere kant woods' abstracte rhymes perfect ondersteunt. De gulden middenweg. Dat refreintje van Sam Herring is ook weer *chef's kiss*.

Billy doe rustig man, dit is gewoon niet eerlijk voor de rest!

FaceTime glijdt echt de oortjes binnen

Soft Landing klinkt ook weer top! Billy blijft maar AotY-kandidaten uitbrengen.

Facetime, damn wat een track. Hoewel Kenny Segal mij voor het eerst echt wist te grijpen met Ajai, is dit de eerste track waarbij Billy Woods echt bij mij binnenkomt.

Oei! Hiding Places vond ik zó goed. Een vd beste hiphopplaten van de laatste jaren wat mij betreft. En ja, mijn kennis wat betreft hiphop is niet supergroot maar een nummer als Spider Hole is toch wel echt een gruwelijke en duistere track! Heel erg benieuwd dan ook naar deze! Hoop dat het ook weer zo onheilspellend en haunting is. Billy Woods blijft maar komen!

Mijn voornemen om te wachten met luisteren tot ie fysiek in huis was is alweer gefaald. Nu heb ik lichte hoop dat ik kan wachten met een grondigere ronde tot het zover is, maar het blokje Babylon By Bus - Year Zero is alvast zwaar genieten. Van mij mag er wel een ShrapKnel X Kenny Segal album komen en een Danny & Kenny zou ik ook niet erg vinden.

En wat een afsluiter weer zeg

Ik heb het weer geprobeerd, en dit is absoluut Hip Hop waar ik ver van weg moet blijven. De productie ligt me voor geen vierkante meter! Nog niet zo erg als Aethiopes, maar dit is wel weer een bevestiging dat lyrics echt niet de plaat maken als de rest te over laat!

Dit kon onmogelijk matig worden en dat is het ook absoluut niet geworden. Uitzonderlijke verzameling gastverses ook, qua kwaliteit. Danny Brown

Toch moet ik zeggen dat ik iets meer had gehoopt van met name Kenny Segal. Het klinkt allemaal goed en lekker sfeervol, maar ook een beetje standaard in vergelijking met bijvoorbeeld zijn werk voor de voorganger met Woods. Daar stonden vrijwel louter memorabele en eigenzinnige beats op, dit album is op dat vlak beduidend minder uitgesproken. Misschien moet e.e.a. nog wat meer onder de huid kruipen. Of hebben anderen dit gevoel ook?

Rapper Weed, dan Blue Smoke, holy shit

Ik mis de memorabele en eigenzinnige beats zeker niet, het is juist zo understated en loopt zo heerlijk in elkaar over. En als je dan ook nog Aphex Twin samplet in Babylon by Bus en het nummer daarna nog eens zo'n wending laat maken.

Echt iets heel bijzonders, billy woods is gewoon de rapper van het moment en Kenny Segal geeft hem precies wat hij nodig heeft. JPEGMAFIA met Danny Brown was al machtig en uitbundig. Dit is zo anders maar haalt minstens hetzelfde niveau.

Zelfde hier. Bloednerveus word ik van deze producties. Kan hier niet naar luisteren. De positieve reacties hier halen me altijd over te luisteren naar billy woods, maar vind het heel saai.

Fantastische plaat weer. Kenny Segal bewijst weer dat hij 1 van de hardste producers van het moment is. Billy rapt hongerig en mijn oren zijn altijd gekluisterd aan zijn verses. De features vallen misschien nog wel het meest op. Danny Brown, Quelle Chris & ShrapKnel (PremRock, Curly Castro) komen ook kneiter hard.

momenteel heb ik alleen als kleinminpuntje; dat het album voor mij perfect opbouwt naar de track FaceTime, maar op het eind verlies ik dusver een beetje mijn aandacht.

Wederom keihard album van billy

Kapotje van genotje weer, al is het nog geen Hiding Places.

Hopelijk is niemand zwanger geraakt..

Billy Woods ouwe, sow.

Snap dat Maps vergeleken wordt met Hiding Places, maar zowel Woods als Segal hebben regelmatig nadrukkelijk uitgesproken niet de intentie te hebben om een deel 2 te maken. Dus mocht je daar op hebben gehoopt dan kom je misschien wat bedrogen uit.

Zelf ben ik juist blij dat ze een andere richting zijn opgegaan. Hiding Places zal altijd een plek hebben tussen mijn persoonlijke favorieten, maar zoals het er naar uitziet zal deze daar gewoon tussen komen te staan. Dit is geen plaat die je op het eerste gehoor overdonderd zoals een Hiding Places of Brass, platen die zo intens zijn dat je bijna letterlijk een klap in je gezicht krijgt tijdens het luisteren. Hier is juist gekozen voor een veel subtielere aanpak en opbouw van zowel de instrumentaties als de lyrics en dat zonder ook maar iets in te boeten aan diepgang en gelaagdheid. De toon van het album is meer uplifting geworden dan je van een Woods album zou verwachten en er is meer ruimte gekomen voor melodieën. Waar instrumentaties in eerste instantie vooral gebouwd lijken te zijn rondom loops worden opeens lagen toegevoegd, een saxofoon, een gitaar, een sample, en voor je het weet bloeit een track open of wordt je verrast door een beatswitch.

En mocht je nu denken dat Maps een compleet ander album is geworden dan Hiding Place, nee hoor. Er zijn volop duistere momenten te vinden (luister alleen al naar het blokje Dreams Are only Dreams-Babylon By Bus-YearZero-Hangman), Woods pengame blijft ongeëvenaard, hij is direct en confronterend als altijd en Maps is op zijn minst even persoonlijk als zijn ‘voorganger’.

En wat een featurings. Perfecte keuze en plaatsing. Geen enkele zwakke broeder en zorgen voor variatie op het juiste moment. Vind het lastig om echte favoriete tracks aan te wijzen, juist de combinatie van tracks vind ik zo sterk. Het blokje wat ik eerder heb genoemd behoort daar zeker toe, maar ook het stuk van Houdini tot en met afsluiter As The Cows Flies is genieten geblazen. Oja de 2 singles mag ik ook niet vergeten. Ik kan (nog) niet kiezen. Wel kijk ik er enorm naar uit om de extended versie te horen, het boekje met lyrics erbij te pakken en dieper te gaan graven in dit bijzondere album.

Oke oke, nu ben ik echt wakker. 4.5 stars. Ik zit hier weer van te smullen hoor.

En namedropt ie mijn stadje Utrecht ook nog es

Aparte keuze om Babylon By Bus uit te brengen als derde single, nou niet echt een radiovriendelijke track. Die laatste korte verse van woods gaat wel keihard trouwens, met die aanzwellende strijkers en dan:

Duidelijk het beste nummer van het album voor mij tot nu toe, dus mij hoor je niet klagen.

Wat waren radio's trouwens ook alweer?

Ik vind deze nog steeds niet zo goed als Hiding Places, maar hij begint toch aardig in de buurt te komen. Er staat geen zwakke track op en de hoogtepunten stapelen zich op, en het thema van touren/reizen (en vaak ook de persoonlijke problemen die dat met zich meebrengt) geeft de plaat een sterke rode draad.

Voor mij verre van mijn favoriete Billy Woods-plaat (Aethopes en vooral Hiding Places), maar dit is wel het album die me into Billy Woods gekregen heeft. Net omdat het allemaal wat meer behapbaar is, maar daarom dan ook weer wat aan de kracht mist die de andere platen wel hebben. Maar toch, ben goed dankbaar voor deze.

Maps blijft elke luisterbeurt maar groeien bij mij, en daarmee is woods er toch weer in geslaagd dat mijn aanzien voor hem maar blijft groeien.

De teksten zijn ditmaal meer verhalend dan cryptisch, en minder gericht op de politiek-getinte en historische onderwerpen van eerdere albums. Woods is duidelijk geïnspireerd door zijn tour door europa en zijn concerten aldaar, ver weg van wat hem bekend is en altijd onderweg naar de volgende locatie. Het album voelt daardoor wat minder gewichtig, maar wel persoonlijker en daardoor misschien wel het meest toegankelijke en gerijpte woods project tot nu toe.

Ik las een interview waarop Segal zelf gevraagd werd wat een Kenny Segal-type beat is, waarop hij antwoordde: Ik maak niet zozeer beats maar soundscapes. Vervolgens ledge hij uit dat hij vaak meerderde samples maar ook live-instrumenten door elkaar laat flowen en manipuleert tot ze samengesmolten zijn tot een sonisch aangenaam breisel. In mijn oren een winnende opzet die, net als op Hiding Places, perfect passen bij woods gelaagde flows en met tijden licht vervreemdende teksten. En wees niet bang 'old heads, segal schuwt ook zeker niet de drums, sterker nog, hij laat ze juist lekker lang doordreunen.

Verder ben ik wat gekleurd, als toch wel een beetje een fanboy, maar zijn huidige run van albums is uiterst opmerkelijk. Een waterval van creativiteit die maar niet droog lijkt te vallen. Albums allen met hun eigen afgekaderde thema's en sfeerzetting, maar wel zeer duidelijk herkenbaar door het karakter van woods. Zo'n run van albums was eigenlijk enkel weggelegd voor een paar ware grootheden... zoals , durf ik het te zeggen, een MF DOOM.

Highlights: Die heerlijke broeierige run van Babylon by Bus - Year Zero - Hangman. De verassende melodieuze 'refreintjes' van bijvoorbeeld Facetime, Soft Landing, Rapper Weed. De gehele synergie van woods + segal. De sentimentele landing na een lange layover in de vorm van album-sluitstukken NYC Tapwater en As the Crow Flies

ayo music never sounded quite like this aerobag, dit is de fetch the bolt cutters van de hiphop yo.

Hoewel heel goed, uiteindelijk nog geen Hiding Places dit, met alle respect aerobag.

Aethiopes > Hiding Places > History Will Absolve Me > Maps

Wel allen 4,5 kadetjes though

Nieuw album van de heren op 9 mei en de eerste single is alvast genieten geblazen!