Queensrÿche - Operation: Mindcrime (1988)

En opeens spreekt de muziek mij aan. Het zit zo goed in elkaar en Geoff is flink op dreef.
Speak en de titeltrack zijn erg fijne nummers.

1. Operation: Mindcrime
2. Rage for Order
3. The Warning

Ik geef het bijna nooit uit, maar toch heb ik mijn stem voor Operation: Mindcrime zonet verhoogd naar de volle mep. Dit album is een perfect huwelijk van muzikale magie en tekstuele inhoud, met werkelijk geen enkel minder moment en bijna alleen maar hoogtepunten. Tate's vocale acrobatie is alomgeprezen, maar het versatiele gitaar- en schrijfwerk van DeGarmo en Wilton verdient minstens even veel lof. Een prog/metal-liefhebber kan zich niet veel meer wensen dan een plaat als deze. 5 schitterende sterren, met liefde gegeven.

"Sweet dreams ( you bastard)" verveelt nooit, ook niet na 35 jaar in de collectie.

Wat ik mij van het metallandschap in 1988 herinner is dat er enerzijds grenzen werden verlegd met steeds extremere varianten én we hadden in de melodieuzere subgenres als hoogtepunt dit Operation: Mindcrime van Queensrÿche. Plus natuurlijk al die verschrikkelijke hairmetalbands. Qua muziekstijl verdienden de popliedjes van die groepen niet eens de naam.

Aardschok en andere bladen bejubelden terecht dit conceptalbum, een progmetalkind van de roman 1984 van George Orwell, die ik enkele jaren eerder op de middelbare school had gelezen. In mijn herinnering stond de groep daarmee definitief op eenzame hoogte in metalland, samen met Iron Maiden.
Maar waar Maiden hun kunstje inmiddels begon te herhalen - op hoog niveau weliswaar, maar Seventh Son of a Seventh Son vond ik bij lange na niet meer zo verrassend als het eerdere werk, was Queensrÿche op hun derde album (vierde als je de debuut-EP meerekent) nog volop in ontwikkeling. Ze slaagden er bovendien in om dit met sterke composities te doen op een album dat bijna een uur duurde.
Iets toegankelijker dan de voorganger, maar om het verhaal te volgen met alle muzikale vondsten erbij, dat vergde wel wat van de luisteraar. Geen hapklare brokken dus en juist dat vond ik fijn. Vergeleek je dit met de hersenloze teksten van hairmetal, dan begreep je weer wat goede muziek met inhoud kan betekenen.

Ik vind het moeilijk om favorieten te kiezen, maar Revolution Calling is voor mij hét nummer dat me onmiddellijk terugbrengt naar die periode en het duet met de onbekende Pamela Moore Suite Sister Mary (wát een stem!) blijft eveneens een opvallende smaakmaker. Hetzelfde geldt voor I Don't Believe in Love, waarvan alleen al de introriff zo lekker is, passend bij de sombere tekst.
Eyes of a Stranger heeft na het korte Waiting for 22 moeite om op gang te komen, maar met dat majestueus gezongen refrein wist ik weer wat de klasse van Queensrÿche is. Het intense slot van het nummer is bijna eng.

Qua productie helemaal top. Minder opvallend dan de voorganger waar bijvoorbeeld nogal eens met de drumsound werd gespeeld, is het hier iets behoudender. Tegelijkertijd is dat juist de kracht: muziek en verhaal staan centraal. Die muziek is meer uptempo dan op de voorganger, waarbij het verhalende aspect van de composities bovenaan blijft staan.

Enfin, de rockmedia waren meer dan lovend en in mijn herinnering was er geen muziekliefhebber die niet de kwaliteit ervan inzag. Ook niet degenen die gingen voor extremere metal. En ook niet-metalliefhebbers hoorden de klasse. Zovele jaren later kijk ik er iets minder opgewonden op terug, toch blijft dit één van de onbetwiste mijlpalen in metal. Of breder, in de popmuziek. "I remember now."

Ook hier in de kast. Enne, ik draai het haast nooit. Waarom heb je het dan? Goeie vraag.

Ergens in 1991 had ik samen met een vriendje een schilderklus: samen een villa schilderen voor 1000 gulden per persoon. Elke dag luxe lunch en cola gratis. Net als een biertje aan het einde van de dag. Een maandje werk in de zomer. Na een maand was het bijna klaar: nog 2 dagen werk. Mijn vriend moest andere dingen doen. Voor de prijs van Operation: Mindcrime heb ik de laatste 2 dagen de klus in m’n eentje afgemaakt.
(En ik koos deze vanwege de goede verhalen in OOR)

Mooi verhaal! Qua muziek is deze echter nooit geland? Te veel andere leuke muziekjes?