Eddie Jobson - Theme of Secrets (1985)

Je heb maar weinig albums die net zoals de hoes klinken. Dit is er zo één, maar dan in de goede zin van het woord. Had dit album maar gedraaid tijdens mijn wiskundelessen, dan had ik misschien wel een voldoende voor gehaald of er op zijn minst wat van gesnapt.

Op dit album zijn diverse geluiden te horen die mooi de vakken wiskunde en natuurkunde kunnen ondersteunen. Het vallende geluid van de balletjes doen mij denken aan de zwarte kracht. Daarnaast zijn er meer geluiden op dit album die me aan de wetenschap doen denken.

Daarnaast lijkt het allemaal erg eenvoudig wat er op dit album is te horen, maar hierbij denk ik dat ik dan iets te kort door de bocht ga, want iets zegt mij dat over ieder geluidje grondig is nagedacht. Zoals die kogeltjes door het geluidsbeeld rollen, daar zit een voorbedacht plan achter. Eddie Jobson en zijn makkers zijn hier wellicht maanden mee bezig geweest om dit laten klinken zoals het nu klinkt.

Door het bovenstaande moet ik wel 100 % in de stemming zijn en daarom komt er 3,5 op het rapport te staan voor dit album.

Ambient/space.

Wat Eddie allemaal op de synths doet is echt meesterlijk en indrukwekkend.
Eigenlijk alleen Tim Blake is ietsjes beter.

Niet zo veel gastmuzikanten dit keer, dus geen rockinvloeden (zoals op Zinc).
Heel fijne ceedee om met de hoofdtelefoon op te beluisteren.

Ambient of space is inderdaad een boeiende stelling bij dit album. Door het vallen van de kogeltjes ambient maar door het overige toch een tikje space. Albums als dit zijn moeilijk te vatten in een hokje, dat maakt het tot interesante producten.

Ik vind het heerlijk, zoals ik al zei: met de hoofdtelefoon op.
Fijn om te studeren of te lezen.
En inderdaad, toch moeilijk te plaatsen.

Hier ben ik helemaal weg van. Een geweldig album dat zich niet in een hokje laat plaatsen. Dit keer geen virtuositeit van Eddie Jobson, maar vooral sfeer. geweldige synthesizer geluiden, het is echt indrukwekkend wat hij voor een prachtig klankentapijt creëert. Met recht een van de beste albums die ik ken...

Eddie Jobson, de waardevolle opvolger van Eno bij Roxy Music. Ik wist niet dat hij solo platen maakte. Toch maar eens naar gaan luisteren. Aan de reacties op MuMe heb ik wat gemist.

Echt een geweldig sfeervol album! Subtiel, melodieus, atmosferisch.

Prima album. Ik kende Eddie Jobson van UK maar dit is totaal anders. Het zit weldoordacht in elkaar met mooie sfeertekeningen, subtiliteiten en een goede opbouw van de nummers. Het klinkt ook niet te 'vol', een probleem met veel producties maar hier gelukkig niet, in de beperking toont zich de kampioen om onze oosterburen maar eens te citeren.