Kwam Gretel Hänlyn tegen in de bovenzaal van paradiso, veel te vroeg geprogrammeerd op London Calling. Zelfverzekerde Londonse meid met een setlist(je) waarin de nieuwe song prominent gepresenteerd werden. De artist name van Maddy Haenlein, heeft beetje sprookjes sfeer, passend bij licht Gotic imago, maar eert vooral haar Duitse oma.
Op haar 1ste album klinkt het songmateriaal veel steviger dan op haar EP van vorig jaar. Haar muziek heeft een artistieke inslag die fijn word afgewisseld met pakkende grungy gitaarriffs of een meezingbaar refrein. Meest verrassend is haar krachtige diepe stem en als ze in Wiggy het zorgeloze leventje van haar kat (vernoemd naar Tourwinnaar Bradley Wiggins) bezinkt, heeft ze mij ingepakt.
Enige aangekondigde NL-gig is BestKeptSecret (op de vrijdag)