Nabihah Iqbal - Dreamer (2023)

Fijn dromerig plaatje! Dit album verdient hier wel meer aandacht.

Echt een heerlijke plaat dit! Helaas op Lowlands alleen de laatste 2 nummers van haar set meegekregen. Het was aandoenlijk om te zien hoe dankbaar ze was dat ze daar mocht optreden.

Het fijne dromerige esthetiek wordt mooi ondervangen met toffe ritmes en een soort van spoken word. Mooie mix van klanken.

This World Couldn't See Us kwam via de algoritmes van Spotfy al regelmatig langs, en die beviel wel goed, dus ook maar eens de rest van het album gecheckt. Het is een interessante plaat die verschillende subgenres van de electro bewandelt en waar ik Kae Tempest, Anne Clark, Perel en Eliot Sumner in terughoor. Het levert een aantal geweldige, maar helaas ook een paar langdradige stukken op.

Klinkt lekker

Lekker plaatje van Nabihah Iqbal, doet me wat (echt maar een ietsiepietsie hoor) denken aan Sofia Kourtesis al zijn de songs hier minder beklijvend en klinkt het ook iets afstandelijker naar mijn mening. Ook een naam als Alice Boman steekt de kop op, vooral dankzij de dromerige zang. Die zang, afgewisseld met spoken word, gedijt goed op de beats en soundscapes. De sterkste songs hoor ik gelijk aan het begin met 5 sterkhouders op rij, daarna komt de klad er wel een beetje in te zitten.

3,5 sterren

Hele sterke en elementaire plaat, waar precies de juiste, basale en duidelijke dingen op gebeuren. Vreemd dat dit relatief zo mager scoort hier, zowel in score als aantal stemmen.

Sfeermatig moet ik hier denken aan Dean Blunt, Durutti Column en Laurel Halo. Niet de minste referenties, lijkt me. En grappig genoeg hebben ze allen gemeen doorgaans erg ondergewaardeerd te worden.