Prachtige gitaarplaat uit België. Voor fans die heimwee hebben naar de indie rock van de jaren 90 en 00 bands zoals The Sheila Divine, Pavement, weezer…
Maar ook van het Belgische ex Team William.
Plaat overtuigt me nog niet, gun het nog enkele draaibeurten want er gebeurt genoeg in de nummers ook al is een half uur te mager voor een album, zie het meer als een uitgebreide EP.
Weer aan de korte kant, weer net wat minder intens en energiek als het debuut maar aan de andere kant ook weer niet misselijk. De derde worp van DIRK. staat wederom garant voor een halfuurtje gitaarrock met een stevige scheut melancholie - de Pixies zijn nooit veraf. Half-Life maakt je meteen klaarwakker, track 4 zorgt voor zekerheid met de meesterlijke titeltrack in het verschiet en aan het eind gaan de alarmbellen nog 'ns enthousiast af ook, al worden zij zachtjes ingeleid, dat moet ik wel erkennen.
Suspense en energie worden op aanstekelijke wijze door elkaar gemengd - het eindresultaat klinkt gewoon uiterst fijn.
Pinsnider schreef: ...als je die leuk vindt moet je toch echt eens richting Comforting Sounds van Mew...
Mausie schreef: Comforting Sounds ontdekt door de MuMeLadder, geniaal zeg. Als het na ongeveer 4:20 losbarst, is het echt kippenvel tot het einde. Magistraal instrumentaal stuk waar je even stil van wordt.
Het is nooit makkelijk om na een doorbraakplaat naar een groter publiek, want dat was Cracks in Common Sense wel, met opnieuw een goeie plaat af te komen. En al zeker niet als het de zogenaamd “moeilijke derde” is. Maar DIRK. is er toch maar mooi in geslaagd om nog wat verder te evolueren, en een fantastisch album af te leveren waar geen enkel minder nummer op staat.
Als ik dan toch een uitschieter moet kiezen, ga ik voor de titeltrack “Idiot Paradise”. Dit nummer is een beetje atypisch DIRK., maar dit maakt voor mij dan ook deel uit van hun progressie. Een parel van jewelste!
En dan moet je de heren eens live gaan bekijken… een feestje van begin tot eind.
Fijne stevige rockplaat, waarbij het geschreeuw eens niet storend is (al is het slotakkoord van Help I'm Going Sane wel op het randje). De langste nummers zijn de beste vanwege de prachtige opbouw.