Joni Mitchell - Shine (2007)

Aanvankelijk zou Joni Mitchell geen nieuw album meer uitbrengen maar zie hier: 8 nieuwe nummers, 1 bewerking (Big Yellow Taxi 2007) van een oud nummer en 1 bewerking van een gedicht van Rudyard Kipling (If).

Hier ben ik echt vreselijk benieuwd naar! Hoewel ik de nieuwste albums wat minder vind (ik ben meer van de oude folksongs zoals Woodstock) blijft Joni Mitchell een icoon en is een nieuwe release interessant genoeg om naar af te tellen.

Ze is terug en dat mag gezegd worden. Zoals gezegd wilde Joni Mitchell geen nieuwe albums meer maken, maar de oorlog in Irak deed haar anders besluiten waardoor dit Shine nu uiteindelijk het levenslicht ziet.
Het album opent nog redelijk luchtig met het instrumentale One Week Last Summer. Het is heerlijk, herkenbaar Joni en qua zang is het slechts beperkt tot wat achtergrond 'gehum'. Uiterst smaakvol gedaan en hierdoor een apart maar o zo fijn begin.
This Place volgt. Het is een rustig nummer waar Joni nu eens niet met haar penseel over het doek strijkt, maar allerlei instrumenten tot bloei laat komen. Het zijn hier vooral de blazers die de hoofdkleur vormen in dat ietwat jazzy nummer met country-feel.
If I Had A Heart is donker en klinkt somber. Tekstueel gezien is het al helemaal kommer en kwel. Joni houdt zich duidelijk bezig met alle ellende in deze wereld. Van mij mag ze als dat schitterende nummers als deze weet op te leveren. Een treurnummer voor onze planeet die duidelijk ten onder gaat....
Hana heeft een steviger ritme als ondertoon, maar ook hier toch wel weer een jazzy sfeer met name door de blazer (sopraan-sax?).
Onmiskenbaar een Mitchell-compositie. M.a.w. sterk
Achter de piano gezeten opent Joni Bad Dreams. Door die piano-begeleiding komt haar stem nog mooier uit vind ik want ik geef toe dat ik me in de voorgaande nummers soms een klein beetje stoor aan de blazers. Dit is wederom een prachtige ballade waar de teloorgang van moeder aarde bezongen wordt.
Big Yellow Taxi is en blijft een heerlijke hit, dus ik was benieuwd hoe Big Yellow Taxi (2007) zou gaan klinken. Redelijk akoestisch dus met een hoofdrol voor de accordeon. Het is geen overbodige versie, want het wijkt behoorlijk af van het origineel en ze brengt het met verve.
Night Of The Iguana gaat spannend van start en klinkt wat luchtiger van toon. Vrolijk wordt het nergens, maar het is een uitermate volwassen pop-song zoals ik ze graag hoor.
Op Strong And Wrong wederom een hoofdrol voor piano maar ze kleurt het verder vooral in met synths (de blazers krijgen een wat subtielere rol op dit nummer).
Shine is een prachtig geschilderd landschap met een zeer melancholieke ondertoon. Dat we blij mogen zijn dat La Mitchell toch weer nieuw werk heeft opgenomen bewijzen prachtnummers als deze nog eens goed. Zeer ontroerend.
Afsluiter If is gebaseerd op een gedicht van Rudyard Kipling. Het schijn haar favoriete gedicht te zijn en ze weet er een fraai nummer omheen te bouwen.
Joni Mitchell laat met dit album zien nog steeds tot de top te behoren en laat de jonkies van nu zien wie hier de baas is.
Voor mij was dit 3 kwartier genieten van één van de allerbeste vrouwelijke artiesten die onze door haar zo geweeklaagde planeet rijk is!

Je hebt mij nieuwsgierig gemaakt Aero, ik ga hem even beluisteren.

Sterk album. Joni kan het dus nog steeds. Vooral 'If I Had A Heart', 'Night Of The Iguana' en 'Shine' vind ik prachtig, maar eigenlijk kan ik geen enkel slecht nummer vinden op deze plaat. De algemene kwaliteit ligt wat dat betreft zeer hoog.

Op verschillende momenten (zoals 'Shine' en 'If') doet dit album mij denken aan 'Night Ride Home', wat zeker niet slecht is.

Als ik aERodynamIC's bespreking aandachtig lees... dan krijg ik weer veel GOESTING naar nieuwe muziek van haar;

Als deze plaat werkelijk zo goed is... tja, dan moet ik hem dringend ergens gaan beluisteren. Want ik vind Joni wel een grote Madame !

Dit is gewoon weer een wereldplaat van deze dame.
Dromerig serieus, met een getergd rauw randje,
en wederom erg melodieus, op haar typische uitzonderlijke manier,
haar handelsmerk mijns inziens.

Naar mijn mening was haar laatste meesterlijke plaat zo'n dik 20 jaar geleden, en ik had dus argwaan bij het verschijnen van "shine", bang dat het nikszeggend zou zijn. Toch maar ff binnengeslurpt van het net, en na 3 luisterbeurten linea recta naar de platenzaak.

Joni laat de wereld weer eens horen, waarom ze tot de allergrootsten behoort.....

Nog maar twee keer gedraaid, maar titelnummer Shine is voorlopig het mooist op dit album. Big Yellow Taxi klinkt overbodig, maar voor de overige nummers loop ik wel warm. Maar Shine, sjongejonge, dat is zo'n nummer dat ik meteen prachtig vind!

hij is goed, met - if - als mooiste nummer

De eerste twee en laatste twee liedjes zijn van top niveau, de rest vind ik wat wisselvallig. Af en toe vraag ik me wel eens af hoe dit album had geklonken met merendeel echte instrumenten ipv de muziekcomputer wie ze ingezet heeft en de songs mee kleurt. Maar een nieuw album van Mitchell is altijd erg welkom!

Prachtig plaatje.

Goh, ik dacht dat ze gestopt was met albums maken...dus toch op terug gekomen...goed besluit

Dit album ongehoord gehaald nadat ik gelezen had op MuMe dat ze toch nog een nieuw album had uitgebracht. Erop vertrouwend dat Joni mij niet teleur zal stellen.
Dat doet ze ook niet, hier en daar is het wel wat wennen aan die sax en andersoortige esthetische geluidjes, maar goed het is ook Joni en niet e.o.a So you wanna be a popstarresje.
De sax en bepaalde settings van nummers, maakt dat ik af en toe onwillekeurig aan Herman van Veen moet denken in theater...Herman sings Joni...hhmmm wie weet.

De 1ste twee nummers weten mij op een zeer prettige wijze haar wereldje weer in te trekken. Kijk dat heb ik nou graag. Weer helemaal blij dat haar vingers na zo'n lange tijd de piano weer beroerd hebben. Wat een prachtige kleurrijke stem. Het is net Bob Ross die schildert, maar dan Joni die zingt....alleen het zijn niet happy trees waar ze het over heeft....Money money money...makes the trees come down. Tja reality kicks in.

If i had a heart, lijkt in 1ste instantie te overheersd worden door drumcomputer achtige geluidjes, maar de kracht van de eenvoud van de tekst, heeft toch de overhand.
Hana is een nummer wat nog moet settelen bij mij, er gebeurt veel en heeft een fragmentarisch geheel over zich.
Bad dreams mooi sfeervol gedragen, zoals Joni dat heel goed kan.
Big Yellow Taxi, mooi gedaan, niets mis mee, lijkt een beetje out of tune in het tekstueel concept van dit album, maar is het in zijn geheel niet. Past er juist goed bij en is ws. ook de reden dat Joni het erbij heeft gehaald.
Night of the Iguana, is net als Hana een beetje een vreemde eend in de bijt. Maar dat geeft ook wel weer de verfrissende afwisseling. Kate nog zo'n tante heeft daar ook een handje van.
Strong and Wrong past in het straatje van Bad dreams waar piano en stem van Joni in optima forma zijn.

Shine en If sluiten de cd af en zijn 2 krachtige nummers, waarin Shine dan toch nog wat hoop bied in de zware toon die het rest van het album domineert, mij zeer tevreden achterlatend dat mijn vrouwelijke held weer van zich heeft laten horen. Wetende dat dit schijfje nog wel met enige regelmaat in de speler zal belanden.
Voor nu 4* met een optie op meer, als de vreemde eendjes wat beter geland zijn.
Voor eenieder die Greenpeace, groene stroom, scheiding van afval, natuur en vooral mooie liedjes een warm hart toedraagt...zonder dat diezelfde warmte toe bijdraagt aan opwarming van de aarde..is dit album een geheide aanrader.

Onlangs zovéél nieuws bijgekocht.... té gek. Pas vanmiddag een rustig moment gevonden om de plaat eindelijk eens te beluisteren. Ik moet zeggen dat de plaat me onmiddellijk bij mijn nekvel pakte.
Bijzonder sfeervol, héél poëtische teksten, al heb je dat wel vaker bij deze grande dame van het lied. De muzikale omkadering is om vingers van af te likken; héél jazzy sfeer, de soprano sax van Bob Sheppard klinken formidabel, net als héél de band, dit is een ontzettend sterk album, het zit eigenlijk que genre tussen singer-songwriter en jazz.
Héél gelaagd en héél geslaagd album.
Yep!

Niet één van haar beste albums, maar zeker een comeback die als je het mij vraagt zeer welkom is in een tijd waarin de ene overschatte, mislukte singer-songwriter na de andere doorbreekt en snel weer vergeten wordt. Joni Mitchell is een artiest waar ze allemaal een voorbeeld aan mogen nemen. De twee mooiste nummers heeft Joni voor het laatst bewaard: 'Shine' en 'If'. Bij vlagen meesterlijk.

Klinkt op het eerste gehoor (ik had vanwege de verschrikkelijke hoes het album links laten liggen - tja) beter dan alle andere albums sinds Night Ride Home. Verrassend sterk en dan schijnt het beste nog te komen met nummers 9 en 10 (ik ben nu bij 5). Blij dat ik deze Joni toch nog heb herontdekt.

Ik wilde deze al sinds 'ie uitkwam horen, maar dat kwam er steeds maar niet van. Nu zag ik 'm bij de Fnac in Frankrijk voor slechts 5 euro, en dan is de keuze snel gemaakt.

'Is dit wel Joni Mitchell?', dacht ik aanvankelijk. De stem is vrijwel onherkenbaar geworden. Hoewel het bij vlagen hoorbaar wordt dat de sleet er écht op zit heeft Joni nog steeds een prettige stem. Verwacht alleen (logischerwijs) geen stem op het niveau van haar jaren 70 werk.

De opener is een mooi nummer, maar een zanglijn zou wel wat toevoegen. 'If I Had A Heart', 'Hana' en de bewerking van 'Big Yellow Taxi' vind ik niet zo geslaagd, maar 'Night of the Iguana', 'Strong and Wrong' en met name 'Shine' en 'If' getuigen van veel klasse.

Het heeft geen wereldplaat opgeleverd, maar deze comeback is best geslaagd.

Haar laatste album haalt niet het peil van haar werk uit de jaren '70 doordat haar stem zwakker is geworden maar mag er zeker zijn vanwege de poëtische teksten en de sfeer die de songs uitstralen. De eerste 2 en laatste 2 nummers vind ik de beste, deze versie van "Big Yellow Taxi" vind ik wel minder dan de oorspronkelijke.

Mijn eerste indruk van dit album was vrij positief maar nu vind ik het ergerlijk slecht. Ik heb een hekel aan Joni's stem zoals die hier klinkt en het geluid van de muziek lijkt deels uit een amateur synthesizer te komen. Ook de nummers zijn slechts een slap aftreksel van wat deze ooit zo grote artieste tot schepping heeft gebracht. Zelfs tekstueel valt hier weinig te beleven. Als van een tiener die voor het eerst tot het besef is gekomen dat er nogal wat rotzooi in de wereld is. Het gaat niet goed met mama aarde is de boodschap en die wordt als meelijwekkende klaagzang in de maag gesplitst. Als het niet van dit verhaal is dat ik depressief word maar van de fletse manier waarop het wordt gebracht, dan is er niet alleen iets met de wereld en mij mis, maar toch ook echt met deze muziek. Nee, hier wordt de planeet gewoon niks beter van.

fantastische plaat van joni zoals we van haar gewoon zijn , zeer jazzy , prachtige teksten en bloedmooie melodieen , super gemusiceerd kortom 5 sterren !

de titeltrack is zelfs één van de mooiste nummers die ik de laatste 5 jaar hoorde en dat zijn er wel vrij veel maar " shine " is briljant !

YouTube - Joni Mitchell "Shine" EPK


Hierbij een link naar een stukje met Joni Mitchell zelf, die uitleg geeft over dit album, wat een onderdeel is van een drieluik....helaas geen 3 albums, maar een ballet en videoart.

In vergelijking met mijn eerdere bericht van 2009 ben ik hier toch positiever tegenaan gaan kijken. Twee jaar ouder en wijzer, met meer muzikale bagage kan ik Shine toch beter waarderen. Dusdanig dat ik zelfs een beetje spijt heb dat ik dit album twee jaar lang vrijwel genegeerd heb. Toen ik deze kocht had ik een beeld van Joni Mitchell in gedachten, waarvan ik had gedacht dat zij vocaal tenminste nog herkenbaar zou zijn. Muzikaal wijkt Shine af van de folk die ik in 2009 van Mitchell kende, ook al kocht ik snel na deze wel The Hissing of Summer Lawns.

Het eerste deel van Shine vind ik redelijk goed, maar vanaf 'Night of the Iguana' volgen prachtige nummers. Ik zet 'm terug op 3,5*. Mooie plaat voor laat in de avond.

Die teksten van Kipling in combinatie met Joni Mitchell op afsluiter If zijn de perfecte zwanenzang.

In tegenstelling tot vele anderen vind ik de nieuwe grote gele taxi wel mooi!
"If" is inderdaad een erg mooi laatste nummer van haar misschien wel laatste album.