The Notwist - Neon Golden (2002)

Ik verbaas me nog steeds over de relatief lage rating bij deze cd, want het is toch een modern klassiekertje naar mijn mening.

Naar aanleiding van de nieuwe plaat (en vooruitgelopen download Good Lies) heb ik deze maar weer eens flink uit de kast getrokken de afgelopen week en hij bevalt als vanouds. De manier waarop alle bliepjes aangebracht zijn in het geheel is nog steeds prachtig. Verder vind ik dat Duitse Engels van Markus Acher prachtig om te horen, dat brengt het een extra droevige dimensie bij mij, want laten we eerlijk zijn, het is niet echt een plaat om vrolijk van te worden...

Ja inderdaad.

Dat vind ik eigenlijk wel jammer. Want dat vind ik juist de mooiste nummers!

Blijft een geweldige cd. Deze heb ik al sinds het uitbrengen in huis, en het blijft genieten. Over 2 weken spelen ze in tivoli......toch maar weer eens gaan kijken denk ik

Nog altijd een geweldig album dit! Ben met name verslaafd aan 'This Room'.

Wait, 13 nummers, en ik mag maar 2 favorieten kiezen? =( Dat wordt een dilemma! Prachtige plaat, zij het iets eentoniger dan voorganger Shrink. Vanavond te zien in AB Brussel, en ik ben erbij. Feest!

Waarom staat dit nieuwe album er niet bij? Storm is net uit. Of althans, geleaked.

Wat is dat dan voor een rare release? Ik kan er nergens iets officieels over vinden, alleen een download op amazon. Voor de rest alleen maar vage rapidshare downloads.

http://www.musicmeter.nl/album/add/

vorige vrijdag naar the notwist in ab geweest. het concert overtuigde me zeker niet (de jazzy instrumentale passages van het andromeda mega express orchestra brachten zeker geen meerwaarde, en waren zelfs saai te noemen) maar het herinnerde me er wel aan hoe geweldig neon golden is en dat ik dit album te laag gequoteerd heb op mume. bij deze aangepast.

Prima plaatje, maar instrumentaal een stuk interessanter dan vocaal. Dat Propeller 9 mijn favoriete track is zegt denk ik wel genoeg.

Hoorde deze cd ooit in een alternatief cafeetje in het Berlijnse Kreuzberg voor het eerst. Ben toen meteen gaan vragen wat het was. Notwist - Neon Golden dus. Weer thuis heb ik de cd meteen besteld en nu behoort het tot m'n favorieten. Inmiddels heb ik ze ook live gezien, maar dat was niet meer dan aardig.

Echt een klassieker, en ik weet niet waarom ik hem hier nog niet heb liggen.

Heb hem nu een paar keer beluisterd en hij valt mij wat tegen. Vooral de stem van de zanger vind ik te vlak. Sowieso mis ik bezieling in deze muziek. Het grijpt me niet.

Mooi album van "Radiohead light".
Eerlijk gezien zou de band van Thom en co "The Notwst heavy" genoemd moeten worden.
Ze waren toch ietsje later.
Andere bands met een gelijkaardig geluid zijn The Postal Service en het Belgische onbeminde The Go Find. Het hoogtepunt op dit album komt helemaal op het einde.
Consequence is 1 van de mooiste nummers die ik ken.

Album zal integraal gespeeld worden op Crosslinx

Misschien even de video van pick up the Phone zien, dat was bij mij het omslagpunt! De vlakke stem is eigenlijk juist een van de elementen die de muziek bijzonder maakt. Geen spoortje van dramatiek, sentimentalitiet, agressie....Die verzin je als luisteraar erbij (ik wel)

Na vele jaren weer eens opgezet. Wel spannend, vind ik het nog steeds zo goed?
Nou, jazeker dus. Het is een feest om Neon Golden weer te horen. Geen twijfel, dit is een Klassieker.

Overigens vraag ik me vaker af of je Duits moet zijn om minimale muziek met een knipoog te maken. The Notwist is andere koek dan Kraftwerk en Duitse minimal house, en toch zit er vaak iets ontwapenends in waar ik vrolijk van word.

Het rare is dat veel minder mensen Shrink, de voorganger, kennen en waarderen.
Die vind ik beter dan deze, dit is meer gepolijst en Shrink vind ik een stuk gevarieerder en, daar zijn we weer, daar zitten rafelrandjes in die hier weggehaald zijn, vind ik persoonlijk altijd een pre de rafelrandjes / zoals bv Blixa die heel goed kan.
Neon Golden is een fijn plaatje en ja dat Duitse accent hoor je vaker bij alle Duitse artiesten die Engels zingen, geen probleem en logisch natuurlijk.

Super album. Gaat op één of andere manier tussen idd Radiohaed en de Royksopp tracks van destijds met die Erland Oye inzitten. Vernuftige muziek die niet onder een genre te vangen is.

Vooral de drums en ritmische omlijsting vind ik op elke track te gek, de zang neem ik op de kooptoe/past eigenlijk er niet eens zo slecht bij.

Ga ze zien aankomende zaterdag in de VERA Groningen, vandaar de luisterbeurt en 'recensie'

Live tijdens Le Guess Who in Utrecht
One with the freaks