En Attendant Ana - Principia (2023)

Wonder waait hier voorbij en dat klinkt als een wonderlijk briesje!

Edit: Dit is nu al dé zomerphit van 2023! Wat een zalig heerlijk stuwend nummer!

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: En Attendant Ana - Principia - dekrentenuitdepop.blogspot.com

En Attendant Ana - Principia
En Attendant Ana maakte met Juillet stiekem een van de leukste albums van 2020, maar laat op het deze week verschenen Principia horen dat het nog aanstekelijker, verleidelijker, avontuurlijker en interessanter kan

En Attendant Ana is een band uit Parijs, maar maakt muziek die je niet verwacht uit de lichtstad. Het vorige album van de band was geweldig, maar het deze week verschenen Principia is nog een stuk beter. De Franse band combineert op haar nieuwe album uiteenlopende invloeden en het maakt muziek vol verrassing en verleiding. Principia wakkert het verlangen naar een lange, warme en zorgeloze zomer aan, maar is ook een spannend album dat je tien tracks lang op het puntje van de stoel houdt. Het zijn tracks die worden gedomineerd door prachtige gitaarlijnen en heerlijke zang, maar ook de ritmesectie en eigenwijze accenten stuwen dit geweldige album steeds weer naar iets grotere hoogten.

Juillet, het tweede album van de Franse band En Attendant Ana, was helemaal aan het begin van 2020 een bijzonder aangename verrassing. De band uit Parijs vermaakte op het album met een even aanstekelijke als avontuurlijke mix van onder andere postpunk, indierock, indiepop, dreampop, lo-fi, shoegaze en zelfs Krautrock. Door de bonte mix van invloeden klonk En Attendant Ana net wat anders dan de Amerikaanse en Britse bands met een voorliefde voor bovengenoemde genres en daar was geen woord Frans voor nodig.

Net iets meer dan drie jaar na Juillet keert de band uit Parijs terug met Principia. Ook het nieuwe album van de band verschijnt weer in de winter, maar net als Juillet is Principia een album dat doet uitzien naar de zomer. Het derde album van de Franse band is een logisch vervolg op het vorige album, maar dat betekent niet dat de albums hetzelfde klinken.

En Attendant Ana verwerkt ook dit keer invloeden uit onder andere de postpunk, indierock, indiepop, dreampop, lo-fi en shoegaze, maar de songs op Principia klinken net wat minder springerig en stekelig dan die op Juillet, dat in 2020 helaas schandalig werd genegeerd. Op het vorige album zette de band uit Parijs een reuzenstap vergeleken met het charmante debuut van de band uit 2018 en ook het nieuwe album van de band laat weer flinke groei horen.

De songs op het nieuwe album zitten knapper in elkaar en laten een duidelijker eigen geluid horen, maar dit is gelukkig niet ten koste gegaan van de zoete verleiding in de songs van de Franse band. Die komt nog altijd voor een belangrijk deel van de stem van Margaux Bouchaudon, de frontvrouw van de band, die ook verantwoordelijk is voor de songs op het album en ook nog eens heerlijk gitaarwerk aandraagt.

Margaux Bouchaudon doet met haar stem wel wat denken aan Harriet Wheeler van The Sundays en maakt op Principia nog wat meer indruk met haar stem dan op Juillet. Ook in muzikaal opzicht valt er meer te beleven op het nieuwe album van En Attendant Ana. Ook dit keer staan heerlijke gitaarloopjes centraal, maar een eigenwijs orgeltje en hier en daar wat blazers geven fraai tegenwicht en een voorzichtige Krautrock impuls, terwijl de diepe basloopjes en de speelse ritmes de boel in goede banen leiden.

In muzikaal opzicht hoor ik wel wat raakvlakken met Stereolab, maar En Attendant Ana heeft ook het dromerige van The Sundays en het verleidelijke van een band als The Cardigans. Heel af en toe gooit Margaux Bouchaudon er wat Franse verleiding doorheen, maar En Attendant Ana haalt haar inspiratie vooral buiten de eigen landsgrenzen.

Juillet bleef me drie jaar geleden maar verrassen en vermaken, maar Principia doet er nog een schepje bovenop en is wat mij betreft een album met jaarlijstjespotentie (Juillet haalde mijn jaarlijstje overigens in 2020 ook al), al vrees ik dat ook dit album niet de aandacht gaat krijgen die het verdient.

Principia doet zoals gezegd verlangen naar de zomer, maar het album is het best wanneer je het met de koptelefoon beluistert en alle bijzondere details in de muziek van de Franse band aan de oppervlakte komen. Zeker de meest aanstekelijke songs op het album moeten iedere muziekliefhebber kunnen verleiden, maar het wordt alleen maar interessanter wanneer En Attendant Ana buiten de lijntjes kleurt. Waanzinnig lekker album dit. Erwin Zijleman

Dit is fris en leuk. Stereolab heeft een zusje. En toch wel Frans al is het in het Engels. Gitaarloopjes die sprankelen.

Dit is ook wel iets voor luigifort & johan de witt vermoed ik.

Zag ze gisteren bij Left of the Dial. Was er erg van onder de indruk dus deze fijne plaat maar eens opgezet. Heerlijk album!