Icehouse - Man of Colours (1987)

Ow nu weet ik waarom het mijn favoriete nummer is van het album

Ik heb het overigens ook nog op single.

Nog steeds een mooi album, ondanks de typische kille jaren '80 produktie, compleet met blikkerig drumgeluid. Unaniem sterke songs, met voor mij het uptempo Anybody's War als hoogtepunt. Maar de overige tracks zijn ook prima. Ik ken de verdere albums van de band eigenlijk niet, dus ga maar eens op zoek...

Primitive Man uit 1982 en Measure For Measure uit 1986 zijn absoluut aan te bevelen.

Ik heb de verzamelaar. Ook prima.

Crazy was de hit van dit album. Met speciale (lange) versies. The Kingdom prachtig nummer ook. Gewoon prima cd van de heren. Ik moet dit maar weer eens gaan draaien.

Soms vind je parels in de snuffelbakken bij kringloopwinkels . Dit is weer zo'n prachtvondst . Crazy vond ik altijd al een heel prettig in het gehoor liggend nummer. Heb er nog een maxi single van . Maar eigenlijk nooit verder aandacht besteed aan het album. Tot nu . Voor een lousy 0.50 cent heb ik weer een pareltje toegevoegd aan mijn collectie. Man of Colours en Anybody's War en Crazy zijn voor mij de hoogtepunten hier. 4 sterren

Prachtige cover van The killers van het prachtige nummer electric blue!
The Killers cover Electric Blue by Icehouse (Full Performance) - YouTube

Dit album zat bij een stapel lp’s van mijn maatje die zijn platenverzameling wegdeed.

Icehouse herinner ik mij van het hitje crazy maar voor de rest is het ook best een aardig album. Met name het titelnummer mag er zijn.

Mooie hoes ook... plaat blijft dus in mijn collectie.

Mooi album dit, kan je ook Primitive Man uit 1982 met het geweldige Hey Little Girl & Great Southern Land aanbevelen.
Tevens het album Measure For Measure uit 1986 met de single No Pomises.

Na Measure for Measure, wat voor mij persoonlijk de plaat ware van Icehouse, fraai uitgekristalliseerde sound, ook dankzij de productie, dan deze Man of Colours. Doorbraak meteen naar de rest van de wereld, deels dan wel, zeker in de USA yes.

Crazy, wereldnummer, snelde destijds al vooruit. En verder, tja, wereldplaat gewoon. Titeltrack MoC wonderschoon, muziek en tekst zo fraai samen yes.

Productie wat meer mainstream, denkelijk juist ook met het oog op die American markt. Maar absoluut commercieel verantwoord wel, geen knieval gemaakt en niet onbelangrijk, typisch Icehouse ook. Herkenbaar. Tijdloos ook want na al die jaren nog toppie en zeer genietbaar. Geen enkel minder nummer, net als op voorganger MfM. Helaas never de erkenning waar men in mijn ogen recht op had, heeft. Iva Davies een begenadigd muzikant, componist en arrangeur, zie ook maar eens zijn film muziek en zijn score the Berlin Tapes. Klassiek geschoold ook, dus eigenlijk gewoon alleskunner.

Officieel is de band, zij het met diverse wisselingen never ontbonden maar nieuw materiaal, ho maar.

Ooit, denkelijk begin van de 00 jaren was er een album bijna klaar, Bipolar Poems, een aantal tracks zijn nog wel te vinden, Chemicals, Your God, typische Icehouse nummers, wellicht met een wat modernere productie. Helaas, tot nu toe dan, bleef het daarbij.

Een tour was er ook nog Down Under in het kader van het zoveel jarig bestaan, een live album zelfs, het materiaal opnieuw uitgebracht met bonus en soms met xtra dvd, nu nog dat nieuwe werk ja, dan ware mijn Icehouse weer ff ontdooid yes. Voor nu het oude materiaal maar, als tijdsverdrijf.

Prima plaat dit, een van mijn eerst CD's toen ik in 1987 overstapte van Vinyl naar CD.
Aparte vermelding voor het nummer Heartbreak Kid een van mijn favorieten.
Dat verhaal van Bipolair Poems was mij niet bekend.
Moet nog eens achter Berlin Tapes aan, staat nog niet in mijn platenkast.
Opvolger van Man Of Colours Big Wheel vond ik persoonlijk wat minder.

Mooi te lezen dat er meer mensen zijn die Icehouse een warm hart toedragen. Ook ik kocht deze op cd destijds, de lp stond er al, en staat er nog, net ook als een aantal andere, waaronder mijn eigen favo Measure for Measure, met No Promises idd. Na ManoC werd het inderdaad minder, klopt, ofschoon ik ze wel ben blijven volgen. Staat dan ook alles hier uit die inmiddels lang vervlogen dagen. En het heeft de tand des tijds meer dan uitstekend door staan, tijdloze muziek dan ook. De nummers, geloof een 6tal zijn wel te vinden als je gaat zoeken op Bipolair Poems, gewoon studiokwaliteit. Nu nog een officiële release en we worden weer blij. Inmiddels zijn alle platen, cds, wotever een aantal jaren geleden opnieuw uitgebracht, fraaie remasters met bonus, waarvan een 3tal met dvd, live uit die bepaalde periode. Tesamen ook in box vorm met nog een latere live opname. Maar dat kost je wel wat, vermoeden gaat richting Aussie import, hier te vinden om en nabij de €300. Dit is geen typefout neen, zou niet durven. Heb ze zelf los weten te bemachtigen, behalve die live dus, normaal geprijst. Destijds. Go for it...

Ik heb Icehouse altijd de Australische tegenhanger van Simple Minds gevonden. Hun wegen crossten elkaar vaak en Iva Davies en Jim Kerr zijn vrienden van elkaar. Dit kun je het Once Upon a Time album van Icehouse noemen, duidelijk gemaakt voor de Amerikaanse markt en succesvol. Ik hou het liever bij de eerste twee.

Vandaag uit de platenbakken van de kringloop gevist. Voor maar liefst €3,-. Nog steeds geen geld natuurlijk. Jeugdsentiment! Hele aardige plaat, met een paar fraaie nummers erop (titelnummer en Heartbreak kid). De jaren tachtig galmen stevig door.

Totaal bezopen dat een nummer als Crazy niet in de top 2000 staat.
Er staat zelfs geen enkel nummer van Icehouse in deze lijst!
Roep mezelf uit tot lijstduwer om bij de volgende editie Crazy, Hey Little Girl & No Promises in de lijst te krijgen.

Klinkt als een goed plan, help me nog even herinneren in november ofzo

Bij deze, Crazy in top 2000!