Op de valreep van 2022 dan toch het langverwachte ''nieuwe'' album van de Sugababes.
Al in 2011 of 2012 is de originele line-up weer samengekomen. Ik heb deze terugkomst maar met matige interesse gevolgd, want voor mij zijn de beste line-ups toch met Heidi geweest (m.u.v. de laatste waarin er geen enkele origineel lid meer aanwezig was, maar waar het vooral de muziek was die echt te wensen over liet).
Dit album is al ruim acht jaar geleden opgenomen en nu toch uitgebracht. De eerste luisterbeurt vond ik het wel aardig maar ik moet zeggen dat het na een paar luisterbeurten toch een best sterk album is. De nadruk ligt wat meer op de harmonie in de stemmen en dat bevalt mij wel.
Over het geheel is het album grotendeels up-tempo. In veel nummers zijn de drums erg nadrukkelijk aanwezig wat toch wennen is, omdat ik dit niet had verwacht. 'No Regrets' is een voorbeeld van een nummer dat wel echt baat had gehad bij een meer ingetogen productie. Er zitten voor de diehard Sugababes fan ook wat herkenbare momenten in. 'Summer of '99' heeft iets weg van 'About You Now' en 'Love Me Hard' doet zowel tekstueel als qua opbouw en krachtige middle 8 van Keisha denken aan 'Caught in a Moment'.
Siobhán heeft aan alle nummers meegeschreven (15 inclusief de bonusnummers), Keisha aan elf (13 inclusief bonus) en Mutya aan vier (6 inclusief bonus). Wellicht dat dit ook de reden is dat Siobhán op dit album m.i. net iets meer te horen is dan Keisha en Mutya. Deze spotlight verdient zij wel omdat ze een beetje de verloren Sugababe is geweest. Enkel 'Breathe Me' is een cover, en wat mij betreft een hele ongeslaagde. Het origineel van Sia is veel beter.
Al met al een geslaagd album van de Sugababes. Hoogtepunten zijn 'Love Me Hard', 'Metal Heart' en 'I'm Alright'.