Metallica - 72 Seasons (2023)

Voor mij is dit album na veel luisterbeurten enorm gegroeid. Ik draai het ook veel in de auto en dan is er vrijwel geen nummer dat me niet bevalt, ieder op z'n eigen manier.

Ik denk dat het grootste aandeel van het nieuwe album zal komen, de twee shows bij elkaar opgeteld.

Niet slecht maar vooral lachwekkend. James en Kirk maken er nog best wel iets van hoor, maar dit soort onderwerpen hoort wat mij betreft niet thuis in een talkshow van dit kaliber. Nog effe en ze zitten met Albert Verlinden te kletsen over een musical

Albert Verlinde zit in Shownieuws: dat is een heel ander en meestal baggerprogramma. Beau van Erven Dorens heeft juist een best geinige en soms serieuze talkshow, waar een paar honderd duizend mensen naar kijken. Als je net een nieuw album uit hebt en er zijn nog een paar kaartjes voor de concerten te koop, dan is zo'n algemeen interviewtje toch prima (reclame)? Dat geldt voor alle artiesten, ook voor metal bands, lijkt mij.

Een typisch voorbeeld van die verrekte Nederlandse aanstelleritistalkshowcultuur. Ik heb het lineaire televee-abo er om die reden uitgesodemieterd.

Maar je ziet daar dan qua de iets hardere muziek enkel en alleen Metallica en geen Verminous Serpent ofzo.

Of ik moet het afgelopen jaar iets gemist hebben.

Ik had het tv-interview bij/met Beau gemist en dankzij alle berichten hierboven zojuist teruggekeken. Vond het vermakelijk én informatief: 'Flames Kirk, flames! '
Juist leuk dat een luid bandje als dit in een Nederlandse talkshow opduikt. In buitenlandse talkshows komen grote namen gewoon één nummertje volledig live spelen, dat zou helemaal fijn zijn in een Nederlandse show.

De afgelopen weken zijn er hier op MuMe steeds meer positieve beoordelingen over 72 Seasons gepost, waarbij ik de indruk krijg dat de Metallica's hiermee een nieuwe, jonge generatie fans weten te raken. Hartstikke leuk!

Het is één van de grootste bands op aarde. Daarom duikt het op in een Hollandse talkshow.

Ik misgun de heren van Metallica niets en dat een generatie met jonge fans 72 Seasons wel kan appreciëren; helemaal prima. Dat veel media de nieuwe van de heren slikken als zoete koek, geen probleem. Ik vraag mij alleen oprecht af op basis van welke criteria 72 Seasons zo'n goede plaat zou moeten zijn. Is elke song dermate gevarieerd dat je kunt spreken van epische proporties, steken de solo's van Hammett zo goed in elkaar dat leermeester Satriani zijn gitaar aan de wilgen hangt. Bevat elk nummer ingenieuze breaks die de afwisseling ten goede komt? Is afsluiter Inamorata de tegenhanger van een slaappil? Welke meerwaarde vormt het basspel van Trujillo? 72 Seasons heeft mij op dergelijke vragen geen positieve antwoorden gegeven. Ik ben benieuwd of jongere generatie ook bekend is met Ride the Lightning, Master of Puppets of zelfs Load, zou het oordeel over de laatste schijf van Metallica anders uitvallen? Kortom; ik probeer te ontdekken waar de superlatieven van veel media over de 'nieuwe' op gebaseerd zijn, het blijft een raadsel voor mij.

Iedereen heeft z'n eigen referentiekader. Jongeren is niet te verwijten dat ze niet zijn opgegroeid met de klassiekers uit de jaren '80. En in de oren van Generatie Z klinken die albums wellicht hopeloos achterhaald. Sterker nog, het concept 'album' is voor hen achterhaald

Op beide punten zijn echter uitzonderingen, sprekende uit eigen ervaring...

Sowieso is Master Of Puppets aan een tweede leven begonnen via Stranger Things en van daaruit op TikTok.
Wat door mijn kids en hun vrienden als boomermuziek werd afgedaan, is vanwege dat TikTok ineens wel cool.

En het nieuwe album: de één digt het een de ander wat minder. Dat is niet objectief te verklaren. Wat wel objectief te zien is, is dat veel meer mensen kennis nemen van alles wat Metallica uitbrengt.

Ik voel me nu helemaal jong enzo, ik dank u.

Als ouwe lul verbaas ik mij er dan weer over dat veel ouwe lullen hier deze plaat een onvoldoende geven. Zo slecht is 'ie toch ook weer niet. De gespeelde nummers van 72 Seasons bleven niet tot mijn verbazing recht overeind staan tussen de oudere songs tijdens de 2 concerten in Amsterdam.

Als je 2,5* beschouwt als met de hakken over de sloot voldoende, dan zijn er maar 6 onvoldoenden uitgedeeld.

Slecht is 72 Seasons volgens mij zeker niet. Maar goed ook niet. Elk nummer heeft wel iets dat de moeite is. Niet vervelend om naar te luisteren maar ik blijf toch op mijn honger zitten als ik er echt voor ga zitten. De inhoud blaast me niet omver en wat betreft speltechniek heeft het ook weinig te bieden. Ik had gehoopt dat het geluid van de cd een pak beter zou zijn dan Spotify maar dat valt tegen. De productie van Hardwired beviel me beter. Echt klagen wil ik niet. Ik vind het een matig genietbaar album. Voor de rest is het een kwestie van perceptie. Enerzijds is het een schande dat Metallica zo matig presteert, anderzijds is het leuk dat ze nog nieuw genietbaar materiaal hebben gemaakt.

2,5* is omgerekend een vijf, dan lig je in de sloot hoor. Of heb je op z'n minst natte voeten.

Hangt er van af in welk land je over de sloot springt.

Dan zou je moeten kijken uit welk land die stemmers komen; ik denk dat het merendeel Nl. is...?

Waarschijnlijk wel want west heeft het over oude lullen en in België hebben we het over oude zakken.

Hier ook zo'n oude lul/zak. Heb het tot dusver nog niet af gekwakt. En ben al 8 nummers onderweg.

Dat is het ook niet helemaal.

Zag afgelopen weekend op Feestboek een kaart van Europa met per land hoe het daar werkt met de schoolcijfers. Volgens dat kaartje gaat het in België van 0 tot 10 en in Nederland van 1 tot 10. In dat geval zit je in België inderdaad bij een 5 op een nipte voldoende en in Nederland 'pas' bij een 5,5. Op MuMe begint de score echter niet bij 0 maar bij 0,5, dus hier is een 2,5* nog net onvoldoende, ongeacht of je nu een Vlaming of Ollander bent

Precies hoe ik het album beleef: nét onvoldoende. Het is niet kapot slecht. Het heeft zijn momenten. Maar de hoeveelheid gerecyclede riffjes en oninteressante composities hellen de plaat naar de verkeerde kant van de balans.
Hardwired liep in mijn gehoor als geheel zoveel beter dan 72 Seasons.
Dan zet ik hem ook snel af om tijd vrij te maken voor nog veel gaver spul wat onlangs verscheen.

Ik heb bij de examens wel eens een leeg blad ingediend en dat levert in België inderdaad 0 op. Mooi dat je daar in Nederland toch nog minstens 1 punt voor krijgt.

Een 1 voor het komen opdraven, ja.

Een Aardrijkskundedocent wilde mij eens een 0 geven vanwege de 0,0 inzet die ik toonde bij een opdracht die ik als onzinopdracht afdeed. De conrector accepteerde dit niet en maakte er een 1 van. Dit was in 1992 ofzo.

Had er weinig vertrouwen in maar valt me toch niet tegen. Ook al heb je het gevoel dat je alles wel eens eerder gehoord hebt, de tracks zijn stuk voor stuk degelijk en catchy. Nou ja, bijna allemaal dan. Crown of Barbed Wire is een wat vreemd nummer - vooral Hetfield klinkt raar in het refrein - en Chasing Light is gewoon zwak.

Verder weer de gebruikelijke verwijzingen naar muzikale voorbeelden. Een Maiden-achtige solo in Room of Mirrors, een stukje Speed King in de solo van Screaming Suicide. En oké, de afsluiter duurt misschien een minuutje of drie te lang voor wat ie te bieden heeft, maar maakte toch best wel indruk.

Wat mist is een rustpuntje. Dus een Fade to Black, Welcome Home, Unforgiven, Day That Never Comes. Metallica heeft best aardige ballads gemaakt, jammer dat ze dat niet meer doen (op de vorige plaat ook al niet).

Degelijke Metallica-plaat, niks meer en niks minder. Logisch vervolg op de vorige twee.

Ik vind het wel opvallend, maar ook veelzeggend dat het titelnummer zo ver bovenaan staat in de rangschikking van favoriete nummers. Ik vind het nummer gewoon degelijk, maar meer ook niet en zonder grote verrassingen hoewel het bijna 8 minuten loopt. Als dit op Death Magnetic had gestaan, was het een middenmoter geweest denk ik.

Voor het eerst heb ik bij een Metallica-album (m.u.v. St. Anger) ook nergens een nummer waar ik enigszins 'verliefd' op word. Had het laatste album nog Spit Out the Bone en Death Magnetic zelfs een reeks nummers waar ik destijds helemaal mee weg liep, hier heb ik hooguit een paar nummers die plezierig zijn om een paar keer op te zetten (Room of Mirrors, Lux..., Screaming Suicide) en dan ben ik er ook wel klaar mee. Op basis van de eerste luisterbeurten dacht ik dat Inamorata het wel nog eens zou kunnen worden, maar die gaat net een paar minuten te lang door om de volledige speelduur te beklijven. Jammer.

Het titelnummer heeft 38 stemmen, Inamorata heeft er 33. Groot is het verschil niet. In verhouding heel wat kleiner zelfs dan het verschil tussen de twee best scorende nummers op Death Magnetic.

Als geheel vind ik niet dat 72 Seasons onder moet doen voor Death Magnetic. Ik vind op beide albums alle nummers op zijn minst oké. Op enkele punten doet 72 Seasons beter wat mij betreft. De nummers hebben meer samenhang, terwijl die van Death Magnetic meer uit knip- en plakwerk lijken te bestaan. Kom je midden in een reeks riffs dan valt het nog niet mee om te weten van welk nummer ze zijn. En dan de productie, die is op zich niet beter maar wel minder vermoeiend. En dat in combinatie met meer aandacht voor het nummer maakt de lange speelduur lichter verteerbaar.

Lekker album van de heren. Goede productie en heerlijke riffs. Tot mijn grote verrassing stoorde de speelduur mij niet.

ondertussen zijn de nummers van deze plaat die live zijn gespeeld in Amsterdam ook te beluisteren via de Metallica pagina:

Screaming Suicide: https://youtu.be/rqczAo-UL_8
Sleepwalk my life Away: https://youtu.be/9CUXZCfMrCo
72 seasons: https://youtu.be/NAeSbtQWrPs
You Must Burn: https://youtu.be/wqVVsy9cPC0

Vooral 72 seasons en Screaming Suicide zijn live echt geweldig (op video net zo goed als tijdens het optreden zelf)