Ikon - On the Edge of Forever (2001)

Persoonlijk hoor ik Ikon ook graag met een 'echte' drummer. David Burns is net als op hun laatste album uit 2014 ook hier te horen. Het geeft de muziek soms een wat warmer geluid. Dit album lijkt een beetje ondergesneeuwd in hun uitgebreide oeuvre en toch is ook dit album weer zeer de moeite waard. Het is wat experimenteler dan de voorgangers vind ik. Er wordt meer geëxperimenteerd met de synths waardoor sommige nummers dansbaar worden (Fineline). Het geluid doet me hier ook af en toe aan Clan Of Xymox denken (Shallow Sea) maar het typische uitwaaierende gitaargeluid van Ikon blijft wel overeind (Apparition). Het album is als geheel wat 'dromeriger' en tegelijkertijd ook gevarieerder. Het uptempo nummer 'Blue Snow Red Rain' zet de toon met diepe bas en catchy gitaarriffs en is weer kenmerkend voor het 'oude' geluid van Ikon. De laatste drie liedjes volgen in de stijl van jaren 90' gothic-rock met diepe vocalen en elektronische beats (Distance) en het aanstekelijke 'Afterlife' waarvan het prachtige instrumentale 'World Beneath The Sand' een hele waardige afsluiter is.