Bruce Springsteen - Only the Strong Survive (2022)

Bruce mag uiteraard doen waar hij zin in heeft, ondertussen blijf ik gewoon lekker doen alsof deze plaat niet bestaat

Oei en hier gaat het dus echt hard mis wat mij betreft. Vond ik de eerste twee nummers nog te pruimen om diverse redenen, bij dit nummer slaat de lamlendigheid als een dikke deken over me heen. Ik besef me ineens weer waarom ik soul niet veel aan vind.

Degene die niet van soul houden zullen dit album nooit in hun hart sluiten.

Ik ben wel gek op Motown, de zestiger -zeventiger jaren sound (Supremes - Temptations - Marvin Gaye - Three Degrees etc.)

Daarentegen heb ik HELEMAAL niets met R&B de Beyonce's en Mariah Carrey's heb ik nooit leuk gevonden.
Maar dit gezegd hebbende ben ik wel onder de indruk van de stap die Bruce hier heeft gezet. En iedereen kan zien in de clips dat hij en al de figuranten zichtbaar plezier hebben in deze productie.

Tot nu toe vind ik alle drie de single's leuk, daarbij een frisse aanvulling op het oeuvre van The Boss, de albums in zijn eigen jargon die kennen we onderhand wel, dat is voortborduren op een thema, maar dat hij nu zijn gruizige stem leent aan dit genre en uit volle borst zingt kan ik zeker waarderen.
Ik kijk uit naar 11 november!

En by the way, het is zeker niet zo dat ik Bruce's eigen repertoire niet goed vind, integendeel: ik kocht Darkness on the Edge of Town in de maand van de release en vele van zijn werk nadien ook.

Maar ik vind dit een leuk uitstapje!

De Toppers zingen ook uit volle borst en hebben zichtbaar plezier. Daarmee is duidelijk bewezen dat dat geen kwaliteitscriteria zijn.

Kwestie van smaak. De Toppers leveren echt wel kwaliteit. Of je het leuk vindt is een heel ander verhaal.

Dat klopt wel alleen wie bepaald zoiets (kwaliteitscriteria) in hemelsnaam? Dat bepaal je als luisteraar toch lekker zelf denk ik dan?

Tuurlijk, de meeste muziek bezig kwaliteit en het is dan zo dat het net wel of niet je smaak moet zijn
Maar neem een Frans Bauer. Je kunt daar best over oordelen dat het kwalitatief niet zo best is en niet hoogstaand is.

Als je goed leest itchy dan zie je dat ik de zin over het zingen uit volle borst ook niet opvoer als kwaliteit criteria. Die laat ik volledig buiten beschouwing. Dus jouw opmerking slaat echt nergens op.

In tegenstelling tot de toppers hoeft The Boss zijn kwaliteiten ook al heel erg lang niet meer te bewijzen.

Godsamme Bruce, WAAROM??? De drie vrijgegeven nummers voegen werkelijk totaal niets toe aan de originelen, of aan het oeuvre van Springsteen zelf. Kortom, dit wordt een dilemma: skippen, of toch de collectie compleet houden?

Ben sowieso maar een beperkte liefhebber van Springsteen. En dit laat ik ook lekker aan me voorbij gaan. Hij maakt het zichzelf ook wel erg moeilijk om met overbekende of redelijk bekende soul nummers op de proppen te komen. Is bijna onmogelijk om daar overheen te gaan. Was dan met een aantal minder bekende covers gekomen. Had er een vette eigen interpretatie aan gegeven. Dan was het misschien nog wat geworden. De 3 vrijgegeven nummers raken mij in ieder geval totaal niet.

Dank papat!
Ik durf mezelf een adept te noemen, net als Roxy6 ben ik ingestapt toen hij richting Darkness on The Edge of Town reed en die staat altijd hoog in mij persoonlijke Top 10, gaat mee naar een onbewoond eiland.
Ik heb ooit gezegd dat ik alles van hem aan zou aanschaffen, al zingt hij het telefoonboek. Dus deze komt er ook. Maar papat hit the nail met “Godsamme Bruce, WAAROM???
Natuurlijk ook Bruce lekker laten doen, he is his own Boss. Ik geloof wel dat hij er enorm veel plezier aan heeft beleefd.

Haha, je hebt gelijk vanwijk, Bruce is his own boss. Zo is het helemaal.

Komend jaar ga ik naar twee concerten van hem, ik ben benieuwd hoe deze nummers dan uit de verf komen. Ze passen waarschijnlijk prima tussen de andere covers tijdens de toegift (en op zich is iets anders dan 'shout, etc.' ook wel eens fijn).

Ha Heren papat en vanwijk, even een bericht om aan te geven dat ik jullie heel erg goed begrijp!

Toen ik het las en de eerste cover van het nieuwe album hoorde dacht ik ook: Good Heavens wat gebeurt hier nu...

En net als -waarschijnlijk- jullie, kreeg ik kippenvel toen Bruce met een spetterende uitvoering van Badlands zijn PinkPop concert opende. En met name dat soort nummers en bijvoorbeeld Radio Nowhere behoren tot mijn all time favorites van The Boss.

Maar toen ik hem zo heel enthousiast de promo video voor zijn nieuwe album in zag spreken op YouTube en ik de covers in beeld zag (Onze Boss voor het eerst in een grijs pak, althans ik heb hem zo nooit eerder gezien) werd ik wel geraakt door zijn aanstekelijk enthousiasme!

En wat ik hierboven al eerder aangaf, een stijl als R&B raakt mij totaal niet! Maar de oude sixties soul Aretha, Ike& Tina Turner (Baby Get It On!!) The Supremes en Marvin Gaye ind ik van een andere school en kan ik zeker altijd nog waarderen. Ergens begrijp ik The Boss dus ook wel, het is voor hem zo'n overgang, zo'n on-ontgonnen gebied waar hij dus blijkbaar ook feeling mee heeft.

Ik denk zelf dat voor iedereen die het album een open blik en oor gunt het wellicht nog wel mee kan vallen, het intro van Nightshift vind ik in ieder geval nu al SUPER.

Ik ga hem ook zien, in Landgraaf! Wat mij betreft is zijn setlist altijd wel oké (oké, bijna altijd , niet teveel High Hopes en dergelijke) en ik hoop op een formidabele uitvoering van Western Stars en Last to Die. Of een mooie My Hometown/ Long Walk Home als duosong, misschien Restless Nights gekoppeld aan een broeierig Wages of Sin. Tunnel of Love integraal! En dan inderdaad een nummer van deze opgenomen in de Detroit Medley!

Mooi mooi en ook verwacht dat meningen hier alle kanten uit stuiteren. Smaak kan lang over gesproken worden, idem voorkeuren e.d., maar het blijft persoonsgebonden. Nu zat er door de, inmiddels, eeuwen al genoeg soul in zijn muziek en kent hij zijn classics of non-classics wel, edoch net als bij zijn andere side project, side hier aangaande zijn muzikale uitstapje, zijnde Western Stars, onverwacht zijn beste in decennia, kijk ik ook hier naar uit, zeker op basis van de nummers welke al vooruit snelden met hun aanstekelelijke clipjes. The Boss had, heeft, er zichtbaar zin in. Daarbij, eerlijk ware eerlijk, de nummers smaken naar meer. Net als bij WS de vooruit gesnelde songs als Tucson Train, Hello Sunshine en ook There goes my miracle, smaken nu en hier ook deze 3 nummers naar absoluut meer. Deze gaat er dan ook zeker komen. Daarbij houd ik wel erg van de oude soul ja. En of dan elk nummer iets gaat toevoegen aan het origineel, well, so what. The Boss maakt een wellicht bruisende plaat als muzikaal intermezzo, en doet daarmede wat ie wil doen. Having a little fun along the ride. Niks fout mee toch. En ja, Landgraaf next year, here I come, zeker weten, met of zonder soul, country, wotever. De datums van zowel plaat, vinyl ja als ook concert, staan genoteerd, de plaat in bestelling. Laot maer kõme wah..

Jammer dat Joe Cocker's You Can Leave Your Hat On er niet op staat. Dan was het plaatje compleet geweest.

Kan je je 5* toelichten, MM1964?

Ik dacht dat Bruce altijd jong zou blijven, maar ook hij, ineens een oudere man, tijd spaart zelfs Bruce niet,
wat ik tot nu toe op YouTube en andere kanalen heb gehoord en gezien van zijn nieuwste worp only The strong survive, echt vrolijk maakt het me niet, Bruce grijpt waarschijnlijk terug naar de helden uit zijn jeugd, dat is het dan, Bruce is de baas en bepaald zelf wat hij doet, ben ook niet echt nieuwsgierig naar het hele album, zeker niet als het in de sfeer van de vrijgegeven nummers is.

Als je dan de uitvoeringen ziet en hoort van eigen classics die Bruce afgelopen week bij Howard Stern bracht...poeh! Dan staat het kippenvel me in no time dik op de armen. Bijna niet te bevatten dat het dezelfde man is...

OOR is razend enthousiast

Hmm, lastige. Ik ben gek op soul en ik ben gek op Bruce. In die combinatie ben ik er nog niet over uit eigenlijk.
Het wordt allemaal prima gebracht, maar de zang van Bruce associeer ik niet met de soul waar ik graag naar luister. Dat hoeft niet erg te zijn natuurlijk; hij doet het echt zo beroerd niet, maar ergens voelt het ook niet helemaal lekker of zo. Ik kan het niet helemaal duiden: zijn stem klinkt wat hard in de rustiger nummers (gaat het uptempo dan heb ik er geen last van, alhoewel ik het op 7 Rooms of Gloom echt geforceerd en lelijk vind).

Nightshift vind ik als origineel al een draakje en daar doet the boss het wat mij betreft niet beter. Ik vind het gewoon een vervelend nummer en ook hier: zijn stem past er niet lekker bij.
Bij The Sun Ain't Gonna Shine Anymore springt het glazuur van mijn tanden en ik ben toch echt niet vies van wat kitsch.

Do I Love You (Indeed I Do) vind ik dan weer wel dik in orde (waar men hier niet erg enthousiast over was).

Twijfels alom want: slecht is het allemaal niet en waarom zou Bruce niet aan soulnummers mogen komen?! Misschien is het echt enorm wennen en voelt dat later wat makkelijker. Misschien is het allemaal maar zo zo omdat er aan de originelen niet te tornen valt, maar misschien is dit ook wel gewoon een prima, lekker weg luisterend album. Misschien moeten we ons wat meer openstellen voor dit avontuur waar hij volgens mij wel plezier in heeft en moeten we ons wat meer ontspannen en dat plezier ook op ons laten stralen.

Nee, ik vind het geen spektakel, maar ik vind het ook zeker niet beroerd. Een wat laffe en vooral veilige 3,5* voor nu dan maar?! Misschien als het album wat meer is gaan wennen dat er nog een halfje bij kan. Het kopen van een fysiek exemplaar wil daar nog wel eens bij helpen.

Die recensie van OOR is meer een veredelde liefdes verklaring van een fan, dan dat er echt iets inhoudelijks over het album gezegd wordt.
Grappig dat de recensie van notabene het AD meer hout snijdt.

De blikkerige muzikale begeleiding maakt de liedjes gedateerd, hoewel ze zo niet hoeven te klinken.
Nu lijkt het of Springsteen op een dorpsbraderie met een plaatselijke cover band wat nummers wegspeelt om de sfeer erin te houden. Anoniemer kan haast niet. De titel doet vermoeden dat er nog een volume 2 komt, maar ik haak hierbij af.

Tip voor wel een alleraardigst cover album: het nieuwe album van William Fitzimmons. Wat mij betreft een geslaagder project dan de edelkitch van Bruce.

Was ook al zo in die tenenkrommende recensie van het laatste Simple Minds album

Ik denk dat ik het wel redelijk eens ben met de bovenstaande meningen. Voor mij is Bruce en Soul ook geen hele goede combi. Zitten een paar leuke songs tussen: Do i love you ( indeed i do), hey, western union man maar Bruce zijn stem past helemaal niet bij soul.
Er zitten daarbij ook veel fillers en/of niemandsdalletjes tussen.
Toch redelijk teleurgesteld want ik vond letter to you echt magistraal goed!
3* voor the boss!

Ik heb het album inmiddels twee keer helemaal beluisterd, maar dit gaat hem niet worden voor mij. Ik vind de arrangementen niet mooi en de zang niet goed passen. Van alle songs op het album ken ik minstens 1 maar meestal wel 2 of 3 betere versies. Ik luister nog maar eens wat Elvis op From Elvis In Memphis deed met Only The Strong Survive. Dan is die versie van Springsteen wel heel mager. En dat is maar een van helaas slechts vele voorbeelden. Springsteen was in de jaren 90 ook wel eens in een wat minder goede vorm, maar dit vind ik zijn minste album tot dusver.

Nog aan het luisteren maar tot nu toe volledig overbodig album. Geen toevoegingen aan wat er al bestaat. Ben Bruce fan maar deze gaat geen hoge waardering van mij krijgen.

Tja, wat moet je met een album als dit. Ik denk een zeer oprecht eerbetoon. Waar de Seeger sessions voor mij op de rand zat (aantal hele geslaagde nummers maar ook een aantal miskleunen) is deze er wel over.
Ik heb al niet veel met Soul (er zijn wel uitzonderingen overigens), en deze covers werken totaal niet voor mij. Er zitten nummers bij die hij als bonus tijdens een live optreden met de voltallige band echt wel kan laten werken, maar deze versies vormen voor mij een zoutloos geheel.

“Everyday I try to describe soul. Maybe you could hum, eight bars of what soul represents.”
Al neuriënd beantwoord Sam Cooke het verzoek.

Zonder één woord te zingen, laat de zanger horen waar het om draait bij Soul (capital S intended). Het stemgeluid!
Timing en intonatie zijn cruciaal in dit muziekgenre. Je hebt het, of je hebt het niet.

Bruce Springsteen heeft het niet.

Als groot soul- én Springsteen liefhebber zou je denken dat dit mijn kopje thee wel is. Maar mijn soul-hart is in dit geval onverbiddelijk en veegt mijn Springsteen liefde met één luisterbeurt van de kaart.
Hier zat ik simpelweg niet op te wachten.

Het is daarbij niet zo dat ik geenzins op soul covers zit te wachten; de 'Save Our Soul' albums van Marc Broussard behoren tot mijn favorieten.
In dat verlengde raad ik aan om beide covers van 'What Becomes of the Broken Hearted’ te luisteren. Misschien maakt dat inzichtelijk waar de schoen wringt.

Bruce mist in dit genre de zeggingskracht. Hij mist het gevoel. Hij mist: de soul.

Ook de muzikale begeleiding blaast me nergens van de sokken. Het bekende instrumentarium klinkt flets en volgt de automatische piloot.
Er is voor mij geen enkele reden om deze covers opnieuw te beluisteren.

Mijn waardering voor Springsteen zal er niet minder om worden. Bruce doet waar hij zin in heeft. Dat is zijn goed recht.

Leuk geprobeerd verder, maar in dit vakgebied is The Boss slechts een medewerker. Een nummertje.

Man oh man... de andere 12 nummers vind ik ook maar zo-zo. Klinkt als een goede coverband. Natuurlijk, Bruce, we gunnen je allemaal je lolletje, maar om nou te zeggen dat dit een goede plaat is, nee dat niet.

Oh Bruce, sorry, wat me ook nog even van het hart moet: ieder nummer eindigen met een fade out. NEEEEE!!!! Of hoort dat gewoon bij soul?

Ok, geeft niks. Maar breng van deze in de toekomst maar geen deluxe-edition uit. Dit is prima zo.