The Haunted Youth - Dawn of the Freak (2022)

Heerlijke plaat. Die Belgen weten toch wel erg vaak die juiste snaar te raken bij mij. Ook nu weer, heerlijke dromerige, mellon-collie-achtige muziek. Fraai opgenomen ook. Doet mij denken aan een uptempo versie van Beach House.

Aardig album, dat idd veel invloeden uit post punk en shoegaze samenbrengt. Meadowlake, onze Groningse trots, doet dat ook en wat mij betreft een stuk beter. De zanger is met zijn lijzige stem toch wel het zwakke punt van deze band.

Ik begrijp die War On Drugs niet helemaal, misschien bij Teen Rebel. Zeker geen kopie... Is War On Drugs ook shoegaze? Maar met Meadowlake of Beach House kan ik wel in meegaan. Ik hou overigens wel van deze lijzige stem. Het gaat wel als bij zoveel shoegaze bands mee in het geluid van de instrumenten.

Ik vind die vergelijking ook niet zo treffend. Er zit hier en daar een element in dat misschien ietwat aan War On Drugs doet denken, maar meer ook niet. En ik heb dat ook wel met enkele andere bands die m'n hier noemt. The Haunted Youth heeft voorál een eigen geluid, met onvermijdelijke invloeden, dat wel.

Ik ken nog een band die in dat rijtje past, maar gek genoeg vind ik daar niets van op MM. De band heet VEYU. o,a Running , The Everlasting en Where Has The Fire In You Gone..... Facebook

Ik keek even bij de FB pagina van VEYU en op Spotify. Ik zie na januari 2018 niets meer van de band. Ze lijken wel van de "aardbodem verdwenen". 2 EP'tjes uitgebracht. Ja niet alles staat op MM. Dat wil niets zeggen over hoe goed die band is.

VEYU - MusicMeter.nl

“Ik wil niet naar The War On Drugs of Slowdive luisteren en mijn muziek minder vinden”. Hij is er zichzelf dus ook bewust van….

het doet mij sterk denken aan The Limiñanas.. (een frans bandje) (https://www.musicmeter.nl/album/271880)

Veruit meest overschatte band van het moment.
Definitie van niet spannend.

Album dat lekker wegluistert, maar nergens heel spannend wordt. Het laatste nummer is wel echt een gedrocht en dat laat voor mij zien dat de zanger wel erg gedragen wordt door de productie gedurende het album.

Fist in My Pocket snap ik ook niet helemaal: het is duidelijk een buitenbeentje op dit album. Bij de livevertolking van dit nummer viel het me ook op dat de zanger technisch niet de allerbeste zanger is.

Het probleem met dit soort muziek is dat het nooit echt slecht wordt, maar ook nooit echt goed. Haha

Haha?

Ik vind de hoes wel mooi, in mijn herinnering hoorde er een onleesbaar death metal band logo bij, maar dat had ik mooi mis. O nee, toch niet helemaal. Maar death metal is het dus niet.

De vinyl is binnen! Nu alleen nog een platenspeler. Klein detail.

Toen ik zojuist deze hoes voorbij zag komen, dacht ik te maken te hebben met een parodie/variant op de (ook erg lollige) hoes van 'Astral Fortress' van Darkthrone, een Noorse blackmetalband, waarvan hun album ongeveer tegelijkertijd verscheen. Zowel hoes, logo, enkele songtitels tot en met de bandnaam zouden zo uit de Scandinavische blackmetalkoker kunnen komen. Zelfs het onheilspellende keyboardintro 'Dawn Of The Freak' kan zo op een blackmetalplaat staan. Wel grappig, want zowel qua muziek als herkomst heeft het er de volgende 40 minuten dus totaal niks mee te maken. Ja, de nogal low-budget klinkende sound is een volgende (toevallige?) overeenkomst.

Luistert makkelijk weg (ik kan Broken zo 5 keer achter elkaar horen), door de aangename sound en sfeer, maar echt beklijven doet het niet. Voelt toch een beetje als DIIV-light, het gaat nergens onder de huid. En het slotnummer is wel echt een misser.

Desondanks een krappe 3,5*, ben benieuwd of de band nog stappen kan zetten.

Tijdens een gesprek op de radio heeft Joachim meegegeven dat we tegen komende zomer al een eerste keer zullen kunnen proeven van iets dat we op de volgende plaat mogen verwachten. Ze waren op dat moment bezig aan zo'n nummer. Het hoofdstuk Dawn of the Freak, dat zowel qua verhaal als muziek een geheel vormt, zou afgesloten zijn. Het nieuwe werk zou mogelijk iets anders van toon zijn. Zo heb ik althans begrepen. Enfin, eveneens benieuwd.

Mijn zus deed mij spontaan een plezier door haar Lenovo reiskoffer-model platenspeler mee te brengen. Zo kon ik de Dawn of the Freak LP eindelijk eens horen. Leuk. Tot we het midden van de plaat bereikten, beide kanten. Steeds valser. Zo was Shadows, mijn persoonlijke favoriet, niet om aan te horen. En dat was op de B-kant niet anders. Coming Home, verschrikkelijk. Dat ik niet veel van de speakers moest verwachten, dat wist ik. Maar dat de speler het zelfs op dat vlak al moeilijk kreeg? *

Nuja, ook iets positiefs te melden! Joachim en z'n kompanen hebben er een zestiger als fan bij, mijn vader. Geboeid en verrast bleef hij luisteren. "Héél aangenaam" was het droge verdict. Vertaal dit naar de 20 jaar jongere versie en het zou zowaar "fantastisch" kunnen betekenen. Mijn petekind noemde het saaie oude-mensen-muziek, dus het moet écht wel goed zijn.

* Terzijde : Even dacht ik dat het aan de plaat zelf zou kunnen liggen, maar bij MUSE (Will of the People) deed zich exact hetzelfde voor. Bij Samson (S&G 1, ja hoor, die moest getest worden!) viel het mij helemaal niet op, omdat die daardoor exact klonk als het muziekcassetje dat ik in de prille jaren 90 beluisterde. Dat ging ook soms alle kanten op.

Ik las in een interview dat Joachim in zijn jeugd verslingerd was aan black metal dus zo raar is het misschien niet dat er wat invloeden zijn. Al lijkt het dan vooral in het artwork te zitten en niet zozeer in de muziek zelf.

De singles die in 2022 vooruit waren gesneld vond ik erg goed. De rest van het album klinkt hetzelfde maar het niveau van bv. Broken wordt niet gehaald. De hier aangehaalde vergelijking met 'The War On Drugs' snap ik wel. Ook hier meandert de muziek wel door al zit het eerder tegen een uptempo Beach House aan.

Het openingsnummer en vooral de afsluiter vallen uit de toon maar zijn als "proloog" en "epiloog" zo onaardig nog niet. 4*

Ik snap wel dat mensen dit niet al te bijzonder vinden, maar ik ben wel een sucker voor dit soort dromerige War on Drugs / Tame Impala-achtige tunes. Staat voorlopig nog wel even op!

Dat kon natuurlijk niet misgaan, met al die fijne tracks die we in 2021 en 2022 al voorgeschoteld kregen. Tof dat de openings- en slottrack alsnog heel anders en dus verrassend zijn. Alles wat daartussen ligt verdient niet de originaliteitsprijs, maar is van een zodanig fijne sound die deze plaat verslavend maakt.

Zijn stem is te licht gebouwd en een beetje te iele indruk, en daardoor vaak slecht te verstaan, en past totaal niet bij de sound vind ik, dus kan het niet klinken als bv The War On Drugs. Nee dan vind ik The Bony King of Nowhere [Gent] veel beter. [album Silent Days]

Zijn stem is wat mij betreft een pluspunt die de eigenheid enorm versterkt, perfect passend bij de melancholische sound, sfeer en onderwerpen. Zonder het geluid van Joachim zou dit allemaal minder pakken, denk ik. Waar ik The Bony King of Nowhere, eveneens zeer fijne muziek trouwens, nogal als 13-in-een-dozijn klinken vind op dat vlak. De zanger van THY heeft tijdens live-optredens al lang bewezen dat hij meer dan voldoende in huis heeft. Hij geeft persoonlijkheid aan wat de band brengt. Logisch ook, 't komt uit zijn hersenpan. Van het zogenaamd slecht verstaanbare in de verste verte geen last trouwens, ik begrijp elk woord klaar en duidelijk.

Toch erg jammer dat de meeste nummers al als single waren uitgebracht. Dan is zo'n album toch een beetje een saaie luisterervaring, want er valt weinig te ontdekken. Van die nieuwe nummers is er eentje dan ook nog een intro en die afsluiter had echt niet gehoeven. Die stijl past ze totaal niet en is door vele artiesten al veel beter gedaan. Dan houd je twee nummers over waarvan alleen Stranger kan bekoren op het eerste gehoor, House Arrest klinkt een beetje saai.

Prachtig album, alleen jammer van dat snoozefest van een outro. Fist in Your Pocket had er echt niet op gemoeten en de plaat had met Coming Home, misschien wel hét nummer van het album, moeten eindigen. Andere faffies zijn Teen Rebel, Gone en Broken. Gretzplaatje toch wel.

Ieder nummer dat ik vandaag "Shazamde" uit een playlist omdat het te gek klonk was deze band en dit album. Morgen maar eens flink induiken. Wat is Broken mooi!!

Gisteren optreden meegepikt in Gent in een uitverkochte VierNulVier. Met enkele gloednieuwe nummers getiteld Into You en Riptide . Helaas zaten ze na een uur door hun volledige repertoire. Altijd te kort deze optredentjes van Haunted Youth.