Ryan Adams - Devolver (2022)

Een gratis album voor zijn trouwe fans, als bedankje voor hun steun in moeilijke tijden en om te vieren dat hij één jaar nuchter is.

Er schijnt nog veel meer moois aan te komen dit jaar, waaronder archiefmateriaal van The Cardinals.

Ik gun Ryan een gezond en gelukkig leven maar ik vrees wel dat het zijn muziek niet ten goede komt. Gelukkig heeft hij een catalogus waar je U tegen zegt en is er dus altijd ruime keuze aan klassiekers om eens op te leggen.
Als er inderdaad archiefmateriaal uit gaan komen van weleer dan haak ik wel weer aan.

Ooit eens gelezen in een recensie over zijn liedje Cherry Lane, en ik kan dit enkel beamen

"There's nobody like the talented Mr. Adams"

Een gratis album voor zijn fans, ter gelegenheid van het feit dat hij zelf zegt 1 jaar 'sober' te zijn. En hoewel je een gegeven paard niet in de bek mag kijken, vind ik dat men er toch wat van mag vinden. Waarom zou een muzikant anders überhaupt zijn muziek uitbrengen?

Over het album kan ik vrij kort zijn. Niet veel anders dan de andere 3 albums dit jaar. Nergens slecht, maar ook nergens goed. Nou ja, op een enkel liedje misschien na. En dat is al zo sinds 2006 (!). Ja, ja, sinds die tijd is er een constante stroom van middelmatige albums. Slechts Wednesdays weet het niveau van vóór 2006 aan te tikken.

Waarom ik gedurende die lange jaren al zijn werk toch trouw blijf volgen? Dat is omdat ik nog altijd geloof in zijn muzikale genialiteit. En omdat ik - inmiddels een beetje tegen beter weten in - blijf hopen dat hij gaat luisteren naar iemand uit zijn muzikale omgeving, die tegen hem zegt dat hij best 100 liedjes in een maand mag schrijven, maar er dan 90 moet weggooien, en die andere 10 langzaam laten rijpen, bijschaven en dan met een goede produceer (iets voor Rick Rubin?) op de plaat zetten. En dan weer kritisch luisteren en pas als het écht goed is op de markt gooien.

En dus niet 4 albums middelmatige muziek in één jaar ...

Productioneel toch minder deze plaat, Banging On My Head & Get Away heeft hij al (veel beter) gedaan op Rock N Roll, iets te luid-schreeuwerige rock...

Verder een plaat zonder veel tierlantijntjes, geen slechte plaat maar een maw-plaat.

Het is weinig bands gegeven om à la King Gizzard & Osees aan de lopende band (goeie) platen uit te brengen, maar persoonlijk ben ik wel blij dat de archiven bij Ryan ook open gaan. Niet zoals in de jaren 2000-2004 dat er meer platen niet worden uitgebracht dan wel.

Nu wachten op de meesterwerken die de man nog in zich heeft en hopelijk wat meer erkenning terug.

Eens met Tonio. Maar het productieniveau van Adams blijft razend knap, want het gemiddelde liedje stijgt nog altijd uit boven wat er mainstream uitkomt. Productioneel worden de albums steeds weer wat beter, maar het is verbazingwekkend hoe goed Wednesdays is ten opzichte van de laatste 4 albums. Romeo & Juliet is best goed, al hadden een paar nummers minder de plaat naar het nibeau van Wednesdays getild.

Dit album had met FM gecombineerd moeten worden. Dat had een veel strekere plaat opgeleverd. Het repertoire van beide albums zit dicht tegen elkaar aan. Hetzelfde geldt voor Chris en Big Colors.

Devolver begint geweldig met Don't Give it Away, maar daarna is het vooral terug naar Adams middelmaat. Bij FM dacht ik dat ik de plaat vaker zou draaien en doe dat nooit. Ik ben bang dat Devolver een zelfde lot wacht. Wat Tonio zegt: een producer en een vaste band moeten Ryan terug aan de top brengen.

Hoge productie, niet altijd geslaagd. Maar er zitten altijd wel een paar fraaie liedjes tussen.