deel de gemengde gevoelens hierboven. los van de zware overproductie van een aantal nummers ben ik geen fan van Jeff Lynne en Toto (no offense aan de fans) die technisch perfecte "klinische" muziek maken, waar naar mijn mening weinig tot geen ziel in zit. krijg hierdoor bij de meeste nummers waar zij bij betrokken zijn geen "Randy Newman" beleving, maar dat geldt even zo goed voor de bijdragen van Mark Knopfler.
op dit achtste studio album staan een aantal nummers die ik in de regel skip, zoals het drammerige, dreinende "Four Eyes", de weliswaar grappig bedoelde rap van "Masterman and Baby J" en het door synthesizers overstuurd klinkende "Red Bandana". ook de radiovriendelijke hitsingle "It's Money That Matters" wil niet beklijven. 4 te skippen nummers ben je niet gewend bij een songwriter van het kaliber Randy Newman. de pop/rock van "Falling in Love" (productie Jeff Lynne) met wijlen Tom Petty op gitaar en backing vocals is niet onaardig, maar zou je feitelijk graag in een kleinere productie willen horen.
daar staan wellicht 3 van de mooiste ballads die de man ooit schreef tegenover, de prachtige melodieen van "Bad News from Home", "Follow the Flag" en "I Want You to Hurt Like I Do", waarop de muziek klein wordt gehouden. "Roll with the Punches" valt ook in die categorie.
ook de iets meer up-tempo nummers "Dixie Flyer", "New Orleans Wins the War" en "Something Special" zorgen nog voor een enigszins goede balans op dit onevenwichtige album.
geen idee waarom er voor 4 verschillende producers werd gekozen (Mark Knopfler, James Newton Howard & Tommy Lipuma en Jeff Lynne), maar het komt de muziek van RN op "Land of Dreams" niet ten goede en een album met zoveel ondermaatse liedjes zijn we niet gewend van deze geweldige songsmid.