Captain Beefheart and His Magic Band - Safe as Milk (1967)

Mijn eerste kennismaking met CB, omdat Ry Cooder erop meedoet. Mijn 4.0 geeft aan hoe ik dit album waardeer.

de recente sundazed cd/lp heruitgave van de (betere?) mono mix is uitstekend en goedkoop!!

Mijn eerste vinyltje was mono ( engelse persing op PYE in '68, illegaal geïmporteerd door de Digger's Shop ) dus ik wordt ernstig in de verleiding gebracht. Bovendien schijnt Buddah in de 70s een andere mix te zijn gaan gebruiken .......... Wat noem je goedkoop ?

Ik heb 10 euro voor de cd betaald. 18 voor de LP. Beide via amazon, een 2-tal weken terug.

de donderende kick drum op Zig Zag Wanderer was een hele beleving komende van de stereo mix

Deze heb ik toen voor weinig als dubbel-CD op het Disky-label gekocht, dus gekoppeld aan het Mirror Man album (zonder bonus tracks).
Hem via Zappa leren kennen.
Later ook Beefheart's singles uit zijn beginjaren ontdekt. Ik had een bootleg van het Napoleon-label met op de ene kant The Beatles live in 1964. Op de andere kant stonden nummers van The Who, Buffalo Springfield en Captain Beefheart. Alle titels waren verkeerd gespeld. Beefheart's Diddy Wah Diddy stond op het etiket als Did He Want.
Toen hij in de Sjef van Oekel show te gast was, was ik nog te jong om iets van zijn muziek te begrijpen.

Ik ben gesneuveld voor de mono RI. Het klinkt allemaal veel direkter dan de stereo miks. Volgens het artikeltje op de verpakking is die gedaan ( en meer naar de mainstream getrokken ) door de label eigenaar, terwijl de mono miks van Richard Perry ( de eigenlijke prodjoeser ) is.

De MONO miks is voor mijn oortjes in 11 van de 12 gevallen beter. Alleen Autumn's Child blijft achter, ik herinnerde mij gelijk ( flash back ) dat ik dat vroegâh ( met het olde mono vinyltje dus ) het minste nummer van de plaat vond.

Het was alweer een tijdje geleden dat ik 'm nog eens beluisterd heb, maar vanavond was het toch weer raak. De opener is meteen erg lekker, en 'I'm Glad' is langzaam aan het uitgroeien tot m'n favoriet. En dat is geen sinecure, met concurrentie van o.a. 'Zig Zag Wanderer', 'Where There's Woman' en 'Yellow Brick Road'.

Gekheid, verpakt in haast perfecte popmelodieën, en daarmee één van Beefheart's meest toegankelijke.

4 sterren, om mee te beginnen..

Marktplaats



Let wel, volgens Discogs betreft dit een reissue uit 1970.

Nummer 81 in de lijst '1001 albums die je gehoord moet hebben' en momenteel onder de aandacht in het gelijknamige topic.

Ik heb de mono versie van dit album op cd. Het was niet mijn eerste kennismaking met Captain Beefheart en doordat ik al vertrouwd was geraakt met zijn vreemdere werk ben ik Safe as Milk altijd wat te gewoontjes blijven vinden. Eens kijken of daar de komende dagen verandering in komt.

Na een vijftal draaibeurten deze week vergelijk ik niet meer met de latere Beefheart en komt dit te gek goede album nog beter tot z'n recht.

Vrouw luistert naar de platencollectie van haar man en deelt haar ervaringen online.


Safe As Milk

Interview met Jerry Handley, de originele bassist van de Magic Band.



Radar Station

Vrij uniek materiaal...
Youtube

Herb Bermann book to be published

Beefheart.com

Koel !

1967. Zo, weer 'thuis'. Even shaken en de benen van de vloer na het debuut van Velvet Underground. Pfff.

Ik was voor vakantie in Londen vorige week en daar hoort natuurlijk ook het bezoeken van platenzaken bij.
Het was even zoeken, maar verdomd.....in een achterstraatje van Oxfordstreet vonden ik en zoonlief een platenboer.
In de verkoop cd's en lp's.
Voor nog geen 4 pond kwam ik deze tegen, had 'm al een paar x gehoord , beviel eigenlijjk goed en besloot om tot koop over te gaan.
Vandaag weer meerdere malen de revue laten passeren en wat een fantastisch schijfje.
Zoals hier vele malen aangehaald.....een vrij toegankelijk debuut van the captain en zijn magische begeleiders.
Een zompige bluesachtige rockplaat met een fantastische 60's vibe, maar zelden gedateerd.
Goede geluidskwaliteit voor een album die bijna 50 jaar terug het levenslicht zag.
Eigenlijk alleen maar voltreffers met I'm Glad als hoogtepunt.
Hier wagen ze zich aan soulmuziek en dat gaat ze in dit nummer heel gemakkelijk af.
Knappe oprechte vocale prestatie van Beefheart trouwens.
Tja, verder puik gitaar en baswerk, gedreven en fris.
De licht psychedlische slottrack Autumn's Child, de countryfeel in Yellow Brick Road, alles perfect afgestemt op het bronzige stoere stemgeluid van Captain.
Topplaat + nog wat fijne bonusnummers extra.

Hoe mij de andere albums gaan smaken.....geen idee.
Ik weet dat het geen makkelijke kost is, maar wie weet.
Blij met deze ontdekking in ieder geval.

In vergelijking met zijn andere albums is dit eenvoudige kost

En dat is hier positief bedoeld, want dit prachtige invloedrijke album van Captain Beefheart draai ik 100 maal meer dan de rest...

Met Trout Mask Replica heb ik het moeilijk (ik zal hem nog eens een kans geven) maar dit debuut kan er wel goed in bij mij. Bluesrock is hier de basis maar dan vermengd met psychedelica en soms wat country, soul of jazz. Zeer afwisselend dus, klinkt jaren '60 maar hoegenaamd niet gedateerd. Nog vrij toegankelijk, hier wordt nog veel aandacht aan de melodie en sfeer geschonken (en minder toegankelijk is voor mij niet per definitie beter) met vaak ook spanning al wordt het experiment niet geschuwd. Opmerkelijk goed vind ik het vaak dreigende gitaarspel en de bassen.
1967 heeft veel spraakmakende debuutalbums geleverd. Deze Safe as Milk hoort daar beslist bij.

De Captain nog op ontdekking, pril, maar wat een passie en broeiergheid.
Alsof het in een hut bij de swamp is opgenomen.
Uitkijkend op Aligators en ander gevaar.
Een soort van Bluesrock, maar net even anders.
Je hoort hier al de drang van anders willen zijn.
Fraaie cultplaat.

Werd vanochtend wakker met Zig Zag Wanderer in mijn kop en trok gelijk mijn Save As Milk Tie-sjurt aan......... Heb je wat doorgestraald Bikkel ?!!

Ik was wel een beetje aan het spoken vannacht!

Tja, soms is dat broeierig spul onder het deken in al zijn klammigheid mooier dan alles wat daarna zijn kop opsteekt in het felle zonlicht.

Dat plaat straalt hier en daar ook de energie uit van pure pop dat het bij mij ook wel iets Beatles-achtig oproept. Superplaat die ook lang in mijn persoonlijke top 10 heeft gestaan. Erg goed.

Net vers binnengekomen in mijn Top 10 en gepromoveerd naar 5*. Ben door de jaren heen mijn top 10 steeds meer gaan baseren op de albums die ik maar blijf draaien en draaien en draaien en draaien en ........... zovoort.

Dit debuutalbum is nog stevig geworteld in de r&b: al sinds The Rolling Stones (en natuurlijk eerder al Elvis Presley) gingen talloze blanke jochies de zwarte r&b en blues naspelen, vooral in Engeland maar blijkens dit album ook wel in de VS. Vanwege de opvallend rauwe en eigen stemgeluid van Captain Beefheart doet dit debuutalbum me vooral denken aan Them met Van Morrison, maar meer nog dan Them is Captain Beefheart ook beïnvloed door psychedelische (garage)rock die de r&b een impuls geeft richting excentrieke en experimentele muziek welke richting uiteraard op het meesterwerk Captain Beefheart and His Magic Band - Trout Mask Replica (1969) - MusicMeter.nl volledig zou worden ontplooid. Het is interessant te horen dat de lekkere r&b op dit album hier en daar al voorzichtig vooruit wijst naar Trout Mask Replica en dat omgekeerd Trout Mask Replica nog de blues-roots heeft van dit album.

Dit is een bijzonder fraaie cultplaat.

Mijn introductie tot Beefheart en Zappa was op een zolderkamertje in het Westland, waar de vader van mijn toenmalige vriendinnetje een hele bescheiden LP collectie had staan met de eerste mono persingen van Freak Out! en Safe as Milk. Van Safe as Milk heb ik Abba Zabba en Autumn's Child helemaal grijs gedraaid. Gezien mijn toenmalige fascinatie voor Freak Out! niet zo verwonderlijk.
Het gitaargeluid, en hoe de twee gitaristen hun spel met elkaar verweven is ongelofelijk, en een grote inspiratie voor mijn eigen spel. Ik heb me nooit zo verdiept in Ry Cooder, maar zou dat eigenlijk wel eens moeten doen.
Als je me vraagt wat mijn favoriete Beefheart album is, dan noem ik drie andere albums voordat ik aan deze denk. Maar als ik Safe as Milk draai, dan is het altijd twee, drie, vier keer achter elkaar. Dat heb ik met geen ander Beefheart album.
Heel intrigerend debuutalbum. Nog steeds.

Wat doet de beste man in godsnaam raar met zn stem op veel nummers? Nergens voor nodig. Als ie gewoon een beetje ''normaal'' zingt vind ik het nog wel te doen. Helaas kan dat niet
Comedy country valt hier soms redelijk op z'n plek

Hier doet hij nog redelijk normaal hoor.

Kan je nagaan

Het is en blijft niet mijn kopje thee. Zal in de tijdgeest best een bijzonder album geweest zijn, ik kan er niet aan wennen. De zang is daarvoor de grootste oorzaak want ik prefereer vrouwenstemmen. Daar komt deze zang niet in de buurt. Helaas niet meer dan een krappe voldoende.
3* voor nt. 35 in de 100 Greatest Albums of 1967 en 17 in Best Ever Albums van dat jeer.