'Arena' is een album die ik iets lager aansla dan de 2 voorgangers en een beetje lijdt aan hetzelfde manco als 'Blauw'. Het bevat nummers als Bruid -inderdaad
MRDammann-, Romantiek, Vrede en Slapen dromen zweten die overduidelijk horen tot het beste wat de Scene/ The Lau ooit heeft gemaakt -net als dat geldt voor de briljante openingstrits van 'Blauw'. Waar een aantal nummers van Blauw iets uit het lood hangen qua lichtvoetigheid, gebeurt datzelfde maar dan andersom bij Arena. Het bevat een aantal zeldzaam grimmige songs. 'Wild en luidruchtig' overtuigd nog vanwege intensiteit, maar 'Varken met succes" is niet de The Lau die ik het liefste hoor. Dan geef ik toch de voorkeur The Lau -de romanticus. Al met al duikt het nergens onder een bedenkelijk niveau (zoals dat eigenlijk nergens in het indrukwekkende oeuvre gebeurde) en snap ik ook wel dat The Lau de uithoeken van zijn songschrijvershap wilde verkennen. Een goed album, maar als album niet hun allerbeste dus.