Queen - News of the World (1977)

2 keer We Will Rock you?

Komt wel vaker voor op een CD. Meestal een soort bonustrack. De laatste We Will Rock You zal vast wel een live-opname van een concert van Queen zijn of zoiets dergelijks.

2e is een bonus track (klik staat verder geen uitleg van wat voor remix het is ofz. zal wel gewoon een extended versie zijn)

Misschien is het een soort opwarmertje voor de hele CD of zoiets dergelijks.

De tweede We will rock you is een Hollywood Records bonustrack die wel vaker voorkomen op later uitgebrachte cd's en dienen om de cd wat meer te vullen.
Ze voegen echter weinig toe mijn inziens.
Album zelf vind ik schitterend met It's Late als absoluut hoogtepunt. Mijn favoriet Queen nummer aller tijden.
Uitklapbare hoes vind ik de allermooiste in zijn soort.
Top!

het is een remix van Rick rubin, klinkt meer als een geintje. verder een heel goed album. Ik vind Melancholy blues een wereldsong.

Een brilkjant album dit. Onbekende nummers als "Sheer Heart Attack", "It's Late" en "My Melonchaly Blues" hadden ze echt als singles uit moeten brengen. Een juweeltje in mijn collectie.

De hoes is de mooiste aller tijden! Verder is het album de laatste in het rijtje van opeenvolgende Queen meesterwerken. "News Of The World" is net zoals de eerste twee en "A Day At The Races" zwaar ondergewaardeerd. Hier staat zelfs een snoeihard punk nummer op: 'Sheer Heart Attack'. Normaal houd ik niet zo van punk, maar omdat deze toch wel de echte Queen sound heeft vind ik 'm geweldig. Die tekst is ook zo lekker vaag. Brian May's ballad 'All Dead All Dead' is ronduit prachtig, John Deacon's 'Spread Your Wings' is een all time favorite van mij, 'Fight From The Inside' is geweldig (vooral om de buren te plagen ) en de gitaarsounds in 'Get Down Make Love' zijn virtuoos. Ook May's vaak fel bekritiseerde bluesnummer 'Sleeping On The Sidewalk' is uitstekend naar mijn mening. 'Who Needs You' is weer lekker maf en 'It's Late' is overdonderend sterk. 'My Melancholy Blues' is mijn favoriet, wat een heerlijk nummer om te horen, vooral Freddie's piano-stukken. 'We Will Rock You' en 'We Are The Champions' spreken voor zich. Must-have. 5/5

It's Late is ook uitgebracht als single.
alleen in Canada, USA, New Zealand en Japan.
Maar een echte grote hit was het daar niet.

Dat vind ik van de albumtracks nu net de mindere nummers, geef mij maar Fight From The Inside, Sleeping On The Sidewalk, of Spread Your Wings.

Maar ja, dat blijft dan toch de persoonlijke smaak van mensen. En dat is maar goed ook, anders zou het toch maar een saaie muzikale bedoening zijn (open deur, ik weet het!).
3*

Swingt nog steeds als een tiet. Ik vind t stiekempjes hun beste

Dit is toch wel een van de betere Queen-albums. Erg veelzijdig en het rockt toch ook wel behoorlijk. De hoes, geschildert door Kelly Freas, een beroemde science fiction illustrator, is geweldig. Het bevat zelfs een bluesy nummer en dat is voor Queen-begrippen toch wel uniek. Het is trouwens wel handig om te weten dat Brian May samen met Eddie Van Halen medio jaren '80 het Star Fleet Project vormden en een titelloze bluesplaat hebben uitgebracht met daarop uiteraard veel lekker gitaarwerk. Ik denk niet dat deze ooit op cd is uitgebracht, maar het is de zoektocht echt wel waard!

Voor dit album: 4

De symfo was er hier toch wel af. Na A Day at the Races geen voortzetting van de oude vertrouwde formule, deze plaat klinkt een stuk rauwer en dat pakt hier niet verkeerd uit, integendeel. Songs als Sheer heart attack, Fight from the inside en It's late rocken de pan uit! En dan vinden we aan het einde ineens een heel lief pareltje: My Melancholy Blues (wat een song, geniaal!), misschien had deze beter gestaan op een Jazz of iets dergelijks, maar aan de andere kant blijft het geheel op deze manier lekker gevarieerd en in balans. Spread your wings is dan weer een van de beste songs die John Deacon heeft geschreven.
Ook een speciale vermelding voor het trippende intermezzo in Get down make love.

Kortom; weer een prima werk!

****

... en alles mondt uiteindelijk uit in Brian May's fantastische geluid!!

Wat is It's Late toch een geweldig nummer.

Het zesde opeenvolgende meesterwerkje van Queen. Allereerst de overbekende twee nummers die zo sterk zijn dat ze maar blijven heersen in de stadions. Sheer heart attack is een fantastische punksong van Roger Taylor. Een nummer waarin de punkers met een sneer wordt getoond hoe hard een punksong kan zijn.

All dead, All dead is een prachtig lief klein liedje van Brian May en Spread your wings het beste nummer van John Deacon uit de jaren 70 (en misschien wel ooit). Fight from the inside hint naar de industriele muziek die zo'n 15 jaar later echt populair zou worden.

Get down, make love is wat mij betreft het enige wat mindere nummer van het album. Die rare geluidsorgie had van mij niet gehoeven.

Sleeping on the sidewalk is een lekker bluesje van Brian May over de opkomst en ondergang van een trompettist en Who needs you een prima popnummer van John Deacon.

It's late is werkelijk een beest van een rocker ; vooral op het eind is het drumwerk van Roger Taylor echt helemaal geweldig. My melancholy blues zou het album mooi jazzy afsluiten ware het niet dat er een afschuwelijke remix van We will rock you achteraan komt. Wie dat toch weer verzonnen heeft.

Kortom weer een fantastisch album in een reeks waar na het volgende album Jazz een beetje de klad in kwam.

Ik ken toch wel genoeg punkbands en hou ook van dat genre, maar met uitzondering van bv. The Stooges of MC5 klinken The Sex Pistols, The Buzzcocks of The Clash toch nergens zo hard als dit nummer. Zo word dat magere fuck-you-vingertje toch op een leuke manier geweerkaatst.

de beste van Queen!
(op gelijke hoogte met Queen II overigens)

Inderdaad....de mooiste hoes ever....
Met dit album sloeg Queen een andere weg in, de bombast werd overboord gegooid en maakte plaats voor rocksongs....mijn insziens met als uitgangspunt Tie your mother down van het vorige album.....
Queen bewees hier dat ze meer waren dan een one trick pony en gooit hier zowaar regelrechte volksliederen (WATC, WWRY) als zeer persoonlijk leed (ADAD) in de strijd......

Met News of the World begon heel voorzichtig de versimpeling. Mercury kreeg voor het eerst de overhand. Zijn behaagzucht en zijn streven naar meezingers voor volle stadiums resulteerde in het zeer magere We will rock you.
Er staat nog veel goeds op, maar het meeste materiaal haalt het net niet bij de twee voorgangers.
De uitzondering is Sheer Heart Attack, dat eind jaren 70 wel degelijk op de radio werd gedraaid. Mijn generatie (ik was toen 14, 15) besefte onmiddellijk, dat de Sex Pistols en co hiermee op geraffineerde wijze een loer werd gedraaid.

Volgens mij is We will rock you door May geschreven.

Om de versimpeling compleet op het konto van Mercury te schrijven lijkt me wat kort door de bocht. Ik denk dat de wat rauwere sound met name komt omdat ze allemaal geen zin meer hadden eindeloos in de studio rond te hangen.

Mercury is sowieso altijd de componist geweest die het meeste variatie in zijn nummers had (en in de toekomst zou hebben). Het zijn met name May en Deacon die later in hetzelfde stramien bleven hangen. May met zijn steeds simpelere rockers en Deacon met zijn onschuldige popnummers.

En de meezingers van de groep werkten prima. Zie bijvoorbeeld hun ultieme meezinger Love of My Live (een nummer van twee albums eerder EDIT : een nummer waar je blijkbaar ook geen fan van bent, gezien je commentaar bij ANATO)

Ik moest geweldig lachen met jouw commentaar over We will rock you. Komaan, dat nummer is toch van begin tot einde fantastisch. Je kan het niet opzetten of de hele massa wordt gek. Er zijn heel weinig nummers die zo effectief het doel dat ze nastreven bereiken als dit. Het is niet omdat het eenvoudig in elkaar zit , dat het niet goed is. Die gitaarsolo bijvoorbeeld is snoeihard en een toffe herhaling van het thema van het nummer op typische brian may wijze.

O, ik heb geen bezwaar tegen eenvoudige muziek. Het streven naar meer expressie met minder middelen is zeer nobel, in alle soorten van muziek. Het risico van verveling is wel veel groter, zie ook The Free en Bad Company. Er moeten net voldoende ideeën in zitten om de aandacht gevangen te houden.
Het is waar, dat dit nummer zeer effectief het nagestreefde doel bereikt. Alleen bevalt dat doel me niet: een gekgemaakte meeschreeuwende massa.
Ik hoor niet bij die massa en wil dat ook niet.
Die gitaarsolo is inderdaad snoeihard, maar meer ook niet. Er zijn andere snoeiharde solo's van Brian May - op Sweet Lady bijvoorbeeld, die veel interessanter zijn.
Maar ik ben blij, dat ik je heb laten lachen.

Het lijkt erop, dat mijn naam linksboven verdwenen is. Voor wie het nog niet doorheeft:

M.Nieuweboer

Ik vind de hoes van dit album ook prachtig!

Voorts vind ik het fantastisch omdat er zo een prachtige verzameling heel diverse nummers op staat. Het begint met 2 absolute topnummers: we will rock you en we are the champions kunnen als openers zeker tellen , me dunkt. Eigenlijk is het een mirakel dat 2 nummers met zo een mondiale weerklink van 1 en dezelfde groep zijn en bovendien nog op hetzelfde album ook!!

Voorts hebben we zachte, ontroerende momenten met all dead all dead en my melancholy blues. Er wordt stevig gerockt op It's late waar Brian May zichzelf overklast en Freddie Mercury 1 van zijn beste vocalen ooit neerzet. Spread your wings is een mooie deacon rock ballad zoals hij ze kon schrijven, met mooi bas en gitaarwerk een een gepassioneerde vocale prestatie van Freddie.


Sheer heart attack is het humoristische element op de plaat. Roger die tegen de punkers in hun eigen stijl zegt dat ze dom(toch zeker muzikaal) zijn. Dat kan ik wel smaken.
Fight from the inside met die vette bas en rauwe stem van roger is een ander hoogtepunt. Typische rogersong.


Sleeping on the sidewalk is een bluessong dus wederom een andere stijl (van diversiteit gesproken!!) en ten slotte hebben we ook nog het aardige who needs you dat ook weer iets totaal anders is, met die salsa sfeer.

Kortom, topnummers in tal van stijlen door een groep die ondanks al die muzikale paden die ze bewandelen toch steeds zichzelf blijft en uniek klinkt. Doordat ze hun eigen toets geven en doordat ze als instrumentalist uniek zijn en samen ook iets uniek maken.

Snff..snff... het ruikt hier naar Toto

Zo ongeveer de laatste plaat waar Queen voor mij nog interessante muziek maakt, op Innuendo na. Inderdaad begint de plaat met twee klassiek geworden nummers, we will rock you en we are the champions. Eigenlijk vrij eenvoudige nummers, maar door het grote publiek op handen gedragen dus zeker een pluim waard. All dead all dead klinkt positief gedateerd en brengt je enigzins in een andere wereld. Dan komt het vreselijk spread your wings, door fans een van de beste niet singles, maar voor mij altijd een zeikerige meezinger vol tegeltjeswijsheden geweest. It''s late rockt nog een beetje maar is verwer weinig bijzonder en langdradig. De afsluiter my melancholy blues is dan weer prachtig gezongen en sluit de plaat positief af. Met 4* ben ik erg gul, maar dat mag wel een keertje bij de band die ik in mijn jeugd ongelofelijk vaak gedraaid heb.

Heb vanaf de eerste plaat tot deze gehoord,en het enige probleem wat ik heb met alle platen,is dat het allemaal toch gewoon nogal gedateerd klinkt.Zo'n typische 70s sound.
En dat is jammer,want de composities en zang zijn toch wel erg goed.

We Will Rock You is inderdaad door Brain May geschreven,
en hij heeft het opzettelijk simpel gehouden, en komt voor degene die het nog niet wisten Geen drums voor op dit nummer

These days it's impossible to imagine sporting events around the world without this song .... but We Will Rock You began life in Brian May's head, as a response to overwhelming audience participation at Queen gigs. Around 1977, at Bingley Hall, Birmingham, the audience could not be stopped, and when the band left the stage, spontaneously sang "You'll Never Walk Alone". Brian awoke the next morning, inspired, with the idea of something an audience could perform almost by themselves, but with Queen helping out ! "What could they do?", May would later recall. "They could stamp and they could clap and they could sing a chant ... and it was about Rocking the World".

The instantly recognizable percussion track was created by the whole band stomping their feet on a drum riser at Wessex Studios and clapping their hands in unison; the resulting groove was then tracked 15 more times for maximum heft.

en de drum is vervangen door , een kartonnen doos?

'Spread your wings' is wel degelijk uitgebracht als single. Haalde in Nederland de 20ste plaats...