Arcade Fire - WE (2022)

Ja ze doen het weer. Enkel spijtig van het flauwe We als afsluiter. Unconditional I en II is van het beste wat ze al gemaakt hebben. Ook het eerste deel valt meer en meer in de smaak.

Deze reactie kan ik mij goed voorstellen!
Maar tegelijkertijd denk ik dan, gaat dit statement niet op voor -heel- veel groepen met een eigen signature?

Op enig moment is de formule bekend en worden het variaties op een thema. (of thema's)
En een stem wordt na verloop van tijd dieper, rijper of sleetser en een manier van spelen op een instrument (gitaar, drums, keyboards etc.) kan een handelsmerk worden.

bij het 50e Rolling Stones album moet de gedachte toch ook de grootste hardcore fan / follower door het hoofd gaan, van dit heb ik eerder gehoord....

Ik ervaar ook veel herkenning bij het luisteren naar WE, maar tegelijkertijd vind ik de frisse, dynamische energie die er van het album af spat ook wel verkwikkend. Niet alles is even sterk en er zijn genoeg kanttekeningen te maken maar all over vind ik het wel een fijn album.

Je hebt ook wel een punt Roxy6. We zijn misschien wat verwend in die zin. De plaat is ook zeker niet slecht. In ieder geval beter dan zijn voorganger. Maar het verrassingseffect die de voorgaande platen hebben teweeggebracht is er niet.

Eens, het verrassing effect is er zeker niet. Maar er staan wel weer mooi opgebouwde en typische AF nummers op.

Ik ben geen Arcade Fire volger. Op de radio hoor ik soms ‘Everything Now’ voorbij komen en dat vind ik niet heel erg goed (zielloos).

Ik zag op YouTube een live sessie met nummers van dit album bij BBC6 en dat kwam gelijk binnen.

Dit album opgezocht op de streaming services en het staat nu op repeat.

Lekker dansbare muziek, beetje de bombast zoals Editors of The Killers. Als je naar de track list kijkt dan zie je pretentieus klinkende titels, nummers die in elkaar doorlopen zonder dat duidelijk is waarom het twee tracks zijn. Daar kan je je aan lopen ergeren, of je gooit de tracklist terzijde en je luistert face-value.

Wat dan overblijft is een heel erg lekker klinkend album waarbij je eerder de neiging hebt om te dansen dan op de bank te luisteren. Muzikaal genoeg diepgang om meer dan eens te luisteren. Zal het dit festivalseizoen goed doen, denk ik zomaar.

Tussen alle prut die je soms hoort op de radio of ziet verschijnen in de new releases op de streaming services is dit Arcade Fire album een positieve uitschieter.

Dit blijkt na een paar rondjes toch gewoon wel weer een heel goed Arcade Fire album.
Hoewel ik Everything now niet zo slecht vind als vaak beweerd wordt (titeltrack is wat mij betreft een heel goed popliedje) ben ik wel blij dat deze qua vibe weer wat dichter naar het oudere werk gaat.

Zit ergens tussen 3,5 en 4 sterren in, maar aangezien hij tot nu toe per rondje beter bevalt rond ik naar boven af.

Ik vind het niet fris en niet zo dynamisch (nochthans een handelsmerk). .Wel zwaar en nogal proggy soms deze keer. Niet meteen mijn ding.

[quote Ik vind het niet fris en niet zo dynamisch (nochthans een handelsmerk). .Wel zwaar en nogal proggy soms deze keer. Niet meteen mijn ding. [/quote]

Misschien even wat tijd gunnen Gerre, het is denk ik ook wel een groeibriljant.
Maar ieders beleving bij zo'n nieuw album is weer anders, wat op zich ook wel weer interessant is.

Ik ben er nog niet over uit wie de beste Arcade Fire plaat heeft gemaakt dit jaar: Arcade Fire, Black Road, new road of Kevin Morby........

Het lijkt wel alsof ze zichzelf hebben laten inspireren door hun eigen Neon bible met een vleugje EN. Luister eens naar de opening van Neon Bible...Het is nogmaals zeker niet slecht maar het lijkt vooral op een herhaling van zetten. Ik vind overigens de kritiek op het geluid niet terecht. Die is echt niet veel anders dan op het bejubelde Neon bible. Ik heb de cd uitvoering btw.
Verder vind ik het eerste deel eigenlijk best heel goed. Een groeibriljant zoals al eerder werd opgemerkt. Het tweede deel doet me echter veel minder. Jammer dat de rol van Gabriel zo beperkt is gebleven.
Voorlopig blijf ik op 3.5 hangen.

Mooi plaatje dat me soms doet denken aan Mercury Rev (die zang) of is het toch een andere groep?
Prijsbeesten: We, Unconditional I, End of The Empire I-III, Rabbit Hole
tenminste als ik mijn kippenvel & hart laat spreken.

Wat mij verder opvalt bij dit album is dat er een algemene sfeer wordt neergezet die probeert alle mensen te verenigen, de 'we zijn allen één' (zeer kazig) filosofie, geeft Butler ook aan tijdens performances/interviews etc. etc.

Maar de sound is daar niet episch genoeg en al helemaal niet memorabel genoeg voor.

De tijd zal het verder leren, maar ik betwijfel het; dat is met name te wijten aan de o.a. door mij eerder benoemde mix fouten. En dus de Coldplay-boodschap van het album, ik betwijfel of die resoneert met mensen die naar Arcade Fire luisteren.

Echt een prima album. Een combinatie van het lichte werk op 'Everything Zen' en alles wat daarvoor zat. Die combinatie werkt echt heel erg goed bij mij. De enige reserve die ik heb, is of de plaat zal beklijven. dat zal de toekomst uitwijzen.

Ik denk niet dat je Everything Zen bedoelt, maar je bracht mij wel even terug naar de jaren '90

Zen = Now. dank je!

Everything Zen??
I don't think so

Vreemd: ik zie net dat de tracklist hier op Musicmeter niet klopt met mijn LP en met de master release op Discogs. Ik heb net de aanpassingen doorgegeven: End of the Empire (I-IV) en The Lightning (I, II) zijn beiden één nummer.

Terwijl bij de streamingrelease het wel losse nummers zijn en wel kloppen met bovenstaande tracklist.

Ah, daar is het dus anders. Ik zie dat de CD hetzelfde is als de LP:

https://www.discogs.com/master/2619209-Arcade-Fire-We

Voelt ook een beetje willekeurig, dat de eerste drie delen van End of the Empire één track zijn en het vierde deel de volgende track. Maak er dan ofwel vier losse korte tracks van, dan wel één heel lange.

Of je het nu geweldig of juist niets vindt. één ding staat is onbetwistbaar, het is een album waar veel over te analyseren valt.

Wat me vooral opvalt zijn de vele linken die gelegd kunnen worden naar grote artiesten.
Even kort door de bocht:
-Age of Anxiety I: electro-pop op Tame Impala achtige wijze.
-End of The Empire I-III: geladen balade die erg Brits aanvoelt en me doet denken aan een het tweede stuk van Abbey Road
-End Of The Empire IV (Sagittarius) In dezelfde lijn, maar meer op zijn David Bowies
-The Lightning II: Bruce Springsteen. vooral die belletjes naar het einde toe
-Unconditional I: Hier hoor ik veel waar ik niet zoveel mee heb. Van Abba tot Coldplay

En toch klinkt het allemaal helemaal Arcade Fire.
-Is het een goeie aanvulling op hun oeuvre? Ja, want de voorgaande albums komen samen tot een geheel. en het klinkt zeer hedendaags ondanks de linken naar het verleden.
-Is het het album waarop ik zat te wachten? Nee.

Tja, in betere, spannender tijden zouden stuwende en zware tracks als The Lightning de muzikale ondersteuning en omlijsting geven aan een set topsongs, zoals op 'The Suburbs'. Nu is het één van de betere nummers, die 'WE' kleur moeten geven. Dat is net het verschil: wat hier de topper is, was op eerdere albums de bijpassende albumtrack. Verder geen hele slechte plaat, maar zeker niet opzienbarend.

Het gaat toch vaak zo. Het is gewoon tijd voor jongere bands om voor opwinding te zorgen.

Het kost een paar draaibeurten maar het kwartje is gevallen. Het klinkt bij vlagen ijzersterk. Het leek me aanvankelijk een cd met een herhaling van zetten. Maar ik betrap me er op de cd vaak te draaien. Die 4 sterren zijn echt terecht. Gewoon weer een klassealbum met prima tot uitstekende nummers . End of the empire behoort zelfs tot het beste wat ze hebben uitgebracht. Knap dat ze na EN zich sterk hebben herpakt.

Staat The Lightning I er nu 2 keer op? Dat kan toch niet kloppen?

Met dank aan the crew staat hierboven dan toch de juiste tracklist van WE, zoals uitgebracht op LP en CD. Zie ook:

https://www.discogs.com/master/2619209-Arcade-Fire-We

Dit is een groeier.

Absoluut. Favoriet: End of thé empire I-III

Hier is ie al uit de kast gekomen: paste er niet meer in

Maar sereneus: zijn we nu met zijn alle hier in corona-tijden zo wankelhaft geworden dat we over een - voor AF-normen middelmatige plaat - gaan lopen jubelen?

M.n. die zang van Régine is zo matig, dat ze nog niet eens aan de reserves voor Kinderen voor kinderen zou worden toegevoegd. Bestond het nog niet zou ik prompt autotune gaan uitvinden. Zet die song op je wekker en gegarandeerd dat je behoefte om te 'snoozen' verdwijnt.

De zang van Regine op dit album is toch niet veel anders dan op de voorgaande albums?