Any Trouble - Where Are All the Nice Girls? (1980)
mijn stem
21 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Stiff
-
Yesterday's Love * (2:48)
-
Second Choice (2:58)
-
Playing Bogart (2:45)
-
Foolish Pride (3:35)
-
Nice Girls (4:09)
-
No Idea * (3:07)
-
Turning Up the Heat (2:58)
-
Romance (4:03)
-
The Hurt (2:55)
-
Girls Are Always Right (4:17)
-
Growing Up * (2:36)
-
Honolulu (3:35)
-
(Get You Off) the Hook (4:02)
-
Nice Girls [Single B-side Version] *
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur:
35:17
(43:48)
0
geplaatst: 3 oktober 2007, 21:49 uur
Laat ik dan de eer hebben.Een fijne popplaat uit het begin van 80er jaren.Liedjes over meisjes en verliefdheden en het strand van Honolulu.Frisse teksten en een fijn musicerende band.Meerendeels up tempo stukken waarbij je moeilijk stil kunt blijven zitten.Ik wil graag andere reacties horne van mensen die het album ook kennen,ik heb "slecht" de vinyl versie.Ook hun volgende album Wheels in motion is de moeite waard,vind ik echter iets minder.Deze krijgt van mij 4.5 ster
0
geplaatst: 26 maart 2010, 22:12 uur
Het doet me vnl. sterk denken aan Elvis Costello. Zeker liefhebbers van hem zullen dit goed gaan waarderen. 
Die meneer linksboven op de hoes lijkt zelfs op EC, vgl. hier. Ik durf te wedden dat hij ook de zanger is.
Die meneer linksboven op de hoes lijkt zelfs op EC, vgl. hier. Ik durf te wedden dat hij ook de zanger is.
0
geplaatst: 7 april 2010, 00:13 uur
Geen idee, maar niet zoveel, niet zo mijn ding dit. Heb hem ook maar 1 keer gehoord.
0
geplaatst: 23 augustus 2011, 23:36 uur
hahaha eentweetje he? mooie plaat. mijn zoontje vindt m ook erg lekker!
1
geplaatst: 25 maart 2012, 23:05 uur
Engelse band die in het kielzog van Elvis Costello en aanverwanten opkwam met nerdy uiterlijk en dito image. Maakten 3 platen en hielden er mee op, toen ook de derde geen succes werd.
In 2007 wel plotseling weer een nieuw album.
Deze LP kreeg destijds in de Muziek Expres 5 sterren, reden genoeg voor een vriend van mij om hem te kopen. Ik nam hem daarna natuurlijk over op een bandje, zoals dat toen ging. Jaren later heb ik hem nog eens in de aanbieding voor een knaak kunnen kopen.
Zanger Clive Gregson leek zowel in uiterlijk als in stem (enigszins) op Elvis Costello en de frisse pop met een scherp randje die ze hier maken, mag je dan ook best wel vergelijken met de vroege Elvis Costello.
Hoewel ook een Graham Parker of Dave Edmunds nooit ver weg zijn.
Belangrijkste: lekkere melodieen met tingelende gitaren en songs die je bijblijven.
De liedjes zijn eigenlijk allemaal even goed. Girls Are Always Right is een mooie ballad.
Ik heb de LP en daar staan Yesterday's Love, No Idea en Growing Up niet op.
Klinkt totaal niet gedateerd.
Gewoon nog steeds 4,5 waard.
In 2007 wel plotseling weer een nieuw album.
Deze LP kreeg destijds in de Muziek Expres 5 sterren, reden genoeg voor een vriend van mij om hem te kopen. Ik nam hem daarna natuurlijk over op een bandje, zoals dat toen ging. Jaren later heb ik hem nog eens in de aanbieding voor een knaak kunnen kopen.
Zanger Clive Gregson leek zowel in uiterlijk als in stem (enigszins) op Elvis Costello en de frisse pop met een scherp randje die ze hier maken, mag je dan ook best wel vergelijken met de vroege Elvis Costello.
Hoewel ook een Graham Parker of Dave Edmunds nooit ver weg zijn.
Belangrijkste: lekkere melodieen met tingelende gitaren en songs die je bijblijven.
De liedjes zijn eigenlijk allemaal even goed. Girls Are Always Right is een mooie ballad.
Ik heb de LP en daar staan Yesterday's Love, No Idea en Growing Up niet op.
Klinkt totaal niet gedateerd.
Gewoon nog steeds 4,5 waard.
1
geplaatst: 4 april, 21:29 uur
Op reis door new wave, de albums achter mijn afspeellijsten met losse liedjes van de diverse artiesten, kom ik van The Motels. Van juni 1980 naar juli.
Bij Any Trouble en debuut met antiheldtitel Where Are All the Nice Girls? klinken heerlijk frisse gitaarliedjes, waarover ik lyrisch zou kunnen schrijven maar Dibbel deed het dertien jaar geleden al zo treffend: "Lekkere melodieën met tingelende gitaren en songs die je bijblijven. De liedjes zijn eigenlijk allemaal even goed."
Soms met vinnig gitaarspel, zoals in Yesterday's Love, Turning up the Heat en Growing Up. Soms een beetje powerpop zoals in Romance, een andere keer rock 'n' roll via The Hurt. Maar ook deemoed in Girls Are Always Right of verslagenheid in Nice Girls. Ja, het andere geslacht, moeilijk moeilijk moeilijk... Het is hierbij dat mijn associatie met Elvis Costello het sterkst is, een terechte vergelijking die eveneens hierboven werd gemaakt.
Ook leuk: na de drie minuten van (Get You Off) the Hook volgt een radioreclame voor single Second Choice, speciaal voor een radiostation in Chicago ingesproken in het ronde Engels van the queen's tongue.
Op naar meer gitaarliedjes maar dan zwaarmoediger: de derde van het eveneens Engelse The Only Ones.
Bij Any Trouble en debuut met antiheldtitel Where Are All the Nice Girls? klinken heerlijk frisse gitaarliedjes, waarover ik lyrisch zou kunnen schrijven maar Dibbel deed het dertien jaar geleden al zo treffend: "Lekkere melodieën met tingelende gitaren en songs die je bijblijven. De liedjes zijn eigenlijk allemaal even goed."
Soms met vinnig gitaarspel, zoals in Yesterday's Love, Turning up the Heat en Growing Up. Soms een beetje powerpop zoals in Romance, een andere keer rock 'n' roll via The Hurt. Maar ook deemoed in Girls Are Always Right of verslagenheid in Nice Girls. Ja, het andere geslacht, moeilijk moeilijk moeilijk... Het is hierbij dat mijn associatie met Elvis Costello het sterkst is, een terechte vergelijking die eveneens hierboven werd gemaakt.
Ook leuk: na de drie minuten van (Get You Off) the Hook volgt een radioreclame voor single Second Choice, speciaal voor een radiostation in Chicago ingesproken in het ronde Engels van the queen's tongue.
Op naar meer gitaarliedjes maar dan zwaarmoediger: de derde van het eveneens Engelse The Only Ones.
* denotes required fields.
* denotes required fields.