Een bijzonder stukje muziek, dit was de eerste release welke ik kocht van Marillion. Vigil was met zijn 15 jaar nog een jonge vogel en had enkel wat Marillion en Fish muziekjes op een bandje. Ik kocht wel de limited editie (in een kartonnen doosje met uitklappostertje), dat zat er blijkbaar al vroeg in.
De marillionloze cd-collectie daar kwam met deze cd-single dus een einde aan of liever gezegd er werd een begin gemaakt van een immense collectie. De band liet hier een commercieel rockgeluid horen. Het nummer vond zijn oorsprong bij de band How we Live, de band waar Hogarth in zat voordat hij bij Marillion terecht kwam. De U2 kaart werd redelijk opvallend getrokken. Een flashy early 90s videoclip werd ingezet en de mannen scoorden er een behoorlijke hit mee in Nederland met een nette 14de plek in de Top 40.
De B kant How Can it Hurt is een redelijke recht toe recht aan rocker. Een beetje een zompig jaren 70 hardrock geluid, zeker niet de beste B kant die de band heeft gemaakt. De derde track was de beste van het stel. Het nummer welke later ook op het Holidays in Eden album stond is een mooi meeslepende track met dito gitaarsolo.
Zo te zien staat de officiële videoclip niet meer op youtube dus dan maar het optreden bij Countdown en Top of the Pops.
Cover my Eyes bij Countdown
Cover my Eyes bij Top of the Pops