Dean Owens - Sinner's Shrine (2022)

Wat een plaat! Je moet wel van een desolaat woestijnsfeertje houden, maar zit je er eenmaal in ontvouwen zich prachtige nummers. Ik noem een Summer in Your Eyes, La Lomita en New Mexico. Wonderschoon allemaal. Daar doe ik de andere nummer mee te kort, want de kwaliteit is over de gehele linie zeer sterk. Leuk detail is overigens dat leden van Calexico meedoen op Sinner's Shrine, en dat merk je direct. Dit album blijft hier zeker nog een tijdje opstaan.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Dean Owens - Sinner's Shrine - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Dean Owens - Sinner's Shrine
De samenwerking tussen de Schotse singer-songwriter Dean Owens en de twee voormannen van de Amerikaanse band Calexico levert een bijzonder klinkend album op dat makkelijk overtuigt

Ik had echt nog nooit van de Schotse muzikant Dean Owens gehoord, maar het deze week verschenen Sinner’s Shrine is een pareltje. Dat is voor een belangrijk deel de verdienste van de Schotse muzikant zelf, die prima songs schrijft en ze met veel gevoel vertolkt. Het is ook de verdienste van de samenwerking met Joey Burns en John Convertino van de Amerikaanse band Calexico, die het album op bijzondere wijze inkleuren. Calexico houdt de deur op haar laatste albums zelf wat dicht voor Mexicaanse invloeden, maar op Sinner’s Shrine van Dean Owens staat de deur wagenwijd open. Je waant je af en toe op de set van een spaghetti western en dat voelt in deze stormachtige dagen best lekker.

Tussen de nieuwe releases van deze week kwam ik Sinner’s Shrine van Dean Owens tegen. Het is een naam die mij geen belletje deed rinkelen, waardoor ik even uit ging van een debuutalbum, maar ik kwam er al heel snel achter dat ik kennelijk een blinde vlek heb voor de Schotse muzikant. Dean Owens is immers zeker geen debutant. Hij maakte een aantal albums met Schotse countryrock band The Felsons en heeft inmiddels tien (!) soloalbums op zijn naam staan, waarvan er drie in eigen beheer zijn uitgebracht.

De Schotse muzikant verhuisde een jaar of vijftien geleden al eens naar Nashville, waar hij een aantal prima albums maakte. Een jaar of drie geleden toog hij naar Tuscon, Arizona, waar hij de samenwerking zocht met een aantal leden van de Amerikaanse band Calexico. Het leverde een serie van drie EP’s op, die de gezamenlijke titel The Desert Trilogy mee hebben gekregen. Ik heb het allemaal gemist, maar gelukkig kan ik de schade inhalen met het prachtige Sinner’s Shrine, dat al in 2020 en eveneens in Tucson, Arizona, werd opgenomen.

In de studio in Tucson kreeg Dean Owens gezelschap van de twee voormannen van Calexico, Joey Burns en John Convertino, en werd de basis gelegd voor een prachtig klinkend album dat de Schotse wortels van Dean Owens verbindt met de Mariachi trompetten uit de woestijn van Arizona. Door de toevoeging van de Mexicaans aandoende trompetten en strijkers en een hier en daar opduikende pedal steel neemt Sinner’s Shrine je zo nu en dan mee naar de set van een ouderwetse spaghetti western, maar Dean Owens is ook nog altijd een Schotse troubadour, die zijn songs met veel gevoel vertolkt.

Het zijn twee werelden die samenkomen op Sinner’s Shrine en dat pakt perfect uit. In muzikaal klinkt het fantastisch, zeker wanneer de muziek op het album zo weids en beeldend mogelijk is. De combinatie van redelijk intieme en folky songs en de breed uitwaaiende instrumentatie is een bijzondere en het is er bovendien een die faliekant had kunnen mislukken, maar op Sinner’s Shrine is 1+1 minstens 3.

De Schotse muzikant en de leden van Calexico voelen elkaar op het nieuwe soloalbum van Dean Owens perfect aan, waardoor de songs op het album overlopen van de muzikale chemie. Zeker door de Mexicaanse invloeden in de muziek op het album, klinkt Sinner’s Shrine op het eerste gehoor vooral zomers, maar in de tekst komt ook de nodige melancholie voorbij en wordt de maatschappij hier en daar flink kritisch bekeken

Calexico bleef in muzikaal opzicht de afgelopen jaren vooral binnen de Amerikaanse landsgrenzen, maar Dean Owens sleurt Joey Burns en John Convertino met enige regelmaat de Mexicaanse grens over, bijvoorbeeld in het fraaie duet met uit Guatemala afkomstige zangeres Gaby Moreno. Ook Grant-Lee Phillips schuift aan voor een mooi duet, maar ondanks de prominente gastbijdragen is Sinner’s Shrine toch vooral een Dean Owens album.

Ik schaam me wel een beetje dat ik de muziek van de Schot zo lang heb genegeerd, want ook mijn lijfbladen hebben regelmatig over hem geschreven, maar nadat ik wat in zijn oeuvre ben gedoken, kan ik wel concluderen dat ik op het hoogtepunt ben ingestapt. Sinner’s Shrine is een uitstekend singer-songwriter album met een zeer aangename en bijzondere zuidelijke touch. Erwin Zijleman

Nog nooit van de beste man gehoord, maar beter laat dan nooit zal ik maar zeggen. Eerste luisterbeurt is niet verkeerd!

En die staat op repeat......4.0* voor dit fijne album

Deze ga ik volgende week eens uitgebreid en onder een rustig gestalte onder de loep nemen. De eerste indruk is erg fijn, indrukwekkend. Op naar een vrije, mooie lente, zomer, met Zwaagje ook nieuw werk (volgende week verschijnt er een single van haar) van Ina Forsman.

Bedankt Erwinz dat je de krenten uit de pop haalt. Ik had ook niet van Dean Owens gehoord. Een prima plaat, vooral omdat ik van Calexico houd, want die hebben er wel een stevige stempel op gedrukt. Ik vind zelfs dat Dean Owens beter zingt dan Joey Burns.

Wel mijn muziek, maar het kwartje wil niet vallen , doet me niks

Auteur Irvin Welsh beschrijft Dean Owens als het kloppende hart in ons leven en de meest boeiende en beklijvende singer-songwriter uit Scotland, wat mij betreft een waarheid is als een vetgemeste koe. Maar dat zijn muzikale talent een groter bereik heeft dan het Keltische land waar hij zijn hart aan heeft verpand bewijst zijn meest recente wapenfeit.

Op het volwaardige Sinner´s Shrine werkt de bescheiden troubadour nauw samen met multi-instrumentalist Joey Burns en drummer John Convertino van de formatie Calexico. Ontstaan uit een toevallige ontmoeting op een festival. Noem het een wonderbaarlijke speling van het lot dat resulteert in een pracht plaat, waarop americana, spaghettiwestern, roots, prairiemuziek en een dikke laag woestijnzand met elkaar verbonden zijn. Een echte liedjesplaat met herkenbare ingrediënten van iemand met een troostend stemgeluid, dat dient als balsem voor de roestige zielen onder ons.

Ik heb het album van Dean Owens nu meerdere malen op Spotify beluisterd en heb hem nu toegevoegd op mijn lijstje " beste albums 2022" Goede combinatie Dean Owens met het bandlid van Calexico. Calexico was al een van mijn favoriete bands. En het is echt genieten dit album, brengt je in een goed humeur. 4 sterren zijn dan ook dik verdiend. (ik ben wat kritisch, 5 geef ik niet zo snel)

ééntje dat in de eindejaarslijstjes MOET !

Vanavond speelt hij met de Sinners in Qbus Leiden.

nieuwsgierig geworden door de nr. 2 notering van dit album (achter de nr. 1 het album The Sea Drift van The Delines) in het Top 20 lijstje van de lezers van popmagazine Heaven, heb ik deze aangeschaft. hierbij wordt opgemerkt, dat deze 2e plek mogelijk te maken heeft met diens prachtige optreden op het Ramblin' Roots festival vorig jaar oktober in TivoliVredenburg. Dean Owens was een voor mij tot nu toe onbekende Schotse singer/songwriter en dit album heeft mij aangenaam verrast. 1 van de betere nieuwe releases uit 2022 in het folk/roots genre. inderdaad een volwaardig album en een echte liedjesplaat zoals johans hier schrijft. of het album ook lang zal beklijven, zal de tijd moeten leren. de invloed van Calexico is duidelijk hoorbaar. 1 van de prijsnummers is hier het prachtige Land Of The Hummingbird met Spaanstalige backing vocals van Gaby Moreno. het album is "Dedicated to all those who've lost their lives trying to cross the US/Mexico border in search of a better life". altijd prettig als artiesten over enig engagement beschikken. over de ontstaansgeschiedenis van dit album zegt Joey Burns (Calexico) het volgende "there's something to be said for chance meetings of musicians when they travel, and the story behind Sinner's Shrine goes deep into the heart of what happens when there is openness on both sides to share and connect. It reminded me that the world is small and that our link through music, regardless of our background, highlights the fact that we are all more closely related and that these bonds are still good medicine for these times" . mooie woorden ofwel kort gezegd muziek zorgt voor verbinding.

Dean Owens won in 2022 voor de 2e keer op rij de titel "UK artist of the year" en dit album was "UK album of the year" volgens de Americana UK Reader's Poll. in mei 2023 verscheen El Tiradito (the Curse of Sinner's Shrine"). op deze 2-cd staan o.a. tracks van de 3 EP's die tezamen de "Desert Trilogy" vormden. tracks die niet op "Sinner's Shrine" stonden en die gezien de gelimiteerde oplages van de EP's voor weinig fans beschikbaar waren. dit wordt nu rechtgezet met de release van "El Tiradito". een dubbelalbum met naast songs eveneens een verzameling "desert instrumentals". heb helaas niet de vaardigheid om het album hier op de site toe te voegen, waarvoor mijn excuses. Dean Owens heeft onlangs nog een korte tour gemaakt in Nederland (van 18 t/m 24 april).