Deep Purple - Live at Montreux 2006: They All Came Down to Montreux (2006)

Ja ja, weer een live cd van Deep Purple, alleen is deze wel zeer recent.

Ik moet zeggen, het mag van mij wel ophouden Hun improvisatie vermogen is weg.

Een nieuw album oke maar om daarn ou weer speciaal een live dvd en cd voor uit te brengen nee dat horft voor mij gewoon niet meer.

Hij is niet slecht, maar gewoon nietm eer wat het is gewest.

3*, omdat ik gewoon een groot fan ben, en het muziek me blijft vasthouden.

Zeer goede cd/dvd van Deep, al is het me een raadsel waar nr. 2 vandaan komt. Iemand?

Things I Never Said is een bonustrack op Rapture Of The Deep op bepaalde uitvoeringen..

Gisteren eindelijk eens aangeschaft en helaas toch van een klasse minder dan gebruikelijk. De band speelt zelf weer erg goed (en hier zijn het net de korte instrumentale improvisatie stukjes tussen de songs door die erg aardig zijn - bvb het jazzy begin van Smoke on te Water) en het is leuk om ook nummers van Rapture of the Deep te horen, maar jammer genoeg heeft Gillan niet bepaald zijn beste avond te pakken. Met name de hoge stukjes en de typische gilletjes die hij tussendoor slaakt zijn niet om aan te horen. Van de score ben ik nog niet zeker - een 2,5 of met veel moeite een 3. En dan voornamelijk vanwege Steve Morse en Don Airey - die zoals altijd uitstekend staan te spelen.

Het is helaas weer eens zover; je hoort meteen dat Ian Gillan slecht bij stem is. De hoge uithalen klinken niet al te best en zoals wel vaker moet hij soms weer met de melodie meeblèren. Verder heeft het album geen minpunten. Don Airey en Steve Morse spelen erg goed, die vette bas van Roger Glover is goed aanwezig en Ian Paice lijkt er iets meer op los te beuken dan ten tijde van Live at the Olympia. De setlist bevat een aantal prima nummers van Rapture of the Deep en sommige oude klassiekers zijn terug in de show gehaald. Strange Kind of Woman wordt hier gelukkig kort gehouden en When a Blind Man Cries komt meteen terzake; ditmaal geen lang intro. Lazy klinkt geweldig met Don Airey, het blijft even wennen dat Steve Morse dit spelen moet, Ian Gillan zijn harmonica klinkt beter dan zijn zang. Na Lazy komt er een fantastische solo van Don Airey, die afsluit met een stukje Perfect Strangers. Dat nummer is ditmaal echter geschrapt ten gunste van Space Truckin'. Vanwege de zang zijn Highway Star en Smoke on the Water de minst interessante nummers, omdat er zat betere uitvoeringen van te vinden zijn. Het intro van dat laatste nummer is wel geslaagd, evenals de geluidskwaliteit van de CD.

Deze Purple cd heb ik aan me voorbij laten gaan want met Live Olympia in mijn rek denk ik dat deze overbodig is .

Cd van de rapture of the deep tour. Ondanks dat het de zoveelste live-uitvoering van DP is heb ik hier weinig moeite mee. Voor zover ik weet waren er namelijk nog geen live cd's met de nieuwe toetsenist Don Airey gemaakt. Dat zorgt toch weer voor iets nieuws in het geluid (Aan Jon Lord kan hij helaas niet tippen, maar hij is een goede vervanger.) Zijn keyboardsolo vind ik dan ook een hoogtepunt op deze cd. Voor de rest is het leuk dat er aardig wat nummers van Rapture of the Deep opstaan. Ian Gillans stem vind ik trouwens wel meevallen. Hij zingt toch bijna alles zuiver en het is veel slechter met z'n stem geweest (luister bijvoorbeeld maar eens naar de live at bombay DVD, als je hem kan vinden). Al met al valt er dus best wel wat nieuws te ontdekken op deze zoveelste live cd van Deep Purple. Maar wie geen al te grote fan van de band is kan deze release natuurlijk gerust laten schieten.

De echte liefhebbers laten deze drollencd links liggen want die hebben de japanse persing in huis
Dit is dan een dubbel cd met ook The Well-Dressed Guitar ,Perfect Strangers ,Hush ,To Much Fun en Black Night
Perfect Strangers staat ook niet op de DVD en dat is mij een raadsel
Heb thuis nog opnamen van de Zwitserse TV van deze zelfde avond en daar staat het gewoon wel op

Zeker een gaaf concert die maar liefst 4 nieuwe nummers van toen bevatte en alleen daarvoor is dit concert al de moeite waard.
Pictures of Home is een nummer waar de band wel vaker mee opent maar het is ook gewoon een perfect openingsnummer, Ian Paice drumt er al gelijk heftig op los en de rest van de band volgt hem haarfijn op.
Ik las hier een recensie met daar in dat Ian Gillan slecht bij zang zou zijn geweest maar dit vind ik echt niet waar, al vanaf het eerste nummer klinkt zijn stem opgewarmd en ready for action.

Het is leuk om het nieuwere materiaal afgewisseld te horen met de oude klassiekers en hadden er nog best meer mogen zijn. De oude klassiekers zijn erg gaaf maar een Lazy of een Strange Kind of Woman mag best wel eens vervangen worden door een paar nieuwere nummers uit het Morse tijdperk.
Smoke on the water moeten ze natuurlijk altijd blijven spelen, een concert is niet compleet zonder dat nummer en ook Highway Star hoor ik nog steeds erg graag!

De oude rockers kunnen het nog steeds, de beste live uitvoeringen vind ik persoonlijk:
Wrong Man,Kiss Tomorrow Goodbye,Space Truckin & Highway Star.
New Purple meets classic Purple dus.
4,5*

Gillan zit er gewoon naast af en toe op de dvd althans. Zeer tenenkrommend . De rest van de band is aardig in vorrm maar een must have is het geenszins. Een straf ook niet hoor.

Als geen echte liefhebber van MK VIII mis ik weinig met The Well-Dressed Guitar, Perfect Strangers en Black Night, maar zo achteraf gezien dus wel een incomplete CD in huis gehaald. Aangezien ik weinig met DVD's heb kan Too Much Fun niet beoordeeld worden. Leuk om die allang weer van de setlist afgevoerde nummers van Rapture of the Deep te horen.

Japanse bonustracks toegevoegd: Spinner - discogs.com