Killswitch Engage - Alive Or Just Breathing (2002)

geweldig album! beukt lekker. de zanger die deze cd ingeschreeuw/gezong. heeft is er helaas alweer uit. de nieuwe cd komt erook alweer snel aan(met nieuwe zanger) maar hij klinkt bijna zelfde als de oude zanger 4*

Nog in de naweeën van het nu-metal tijdperk , dit album.
Daardoor ken ik hier ook paar nummers van.
Nummer 3 en 4 vond ik destijds lekker:)

Toch wel wat anders dan Nu-metal vind ik persoonlijk.....

Naar mijn bescheiden mening is dit nog altijd hun beste album. De nieuwe zanger klinkt zeker niet slechter dan Jesse Leach (qua vocaal bereik is hij misschien zelfs nog beter dan eerstegenoemde) maar toch mis ik iets..

Ook zijn de platen na Alive and Breathing wat eentoniger, in de zin dat ze teveel op dezelfde formule teren (songstructuur vooral).

Hoedanook, deze blijft een topper en beluister ik nog regelmatig.

Trouwens , die andere band van Jesse Leach hebben ook wel goede Stoner rock (is wel anders dan dit natuurlijk) maar toch luister ik het regelmatig

Was een aangename verassing voor mij toen ik een paar nummers van die band luisterde op internet

Een van mijn lievelingsplaten aller tijden.

Dat komt omdat het één van mijn eerste echt harde metalplaten was waarmee ik toen nog niet bekend was. Oke, hard is een relatief begrip, maar tot dan toe hield ik het voornamelijk bij softere bands.

Voor de liefhebbers. Er is een project, Times Of Grace, van Adam D en Jesse Leach (gitarist en (ex)zanger op deze plaat). Die komen dit jaar met een cd.

Zoals gezegd, Howard Jones is vocaal gezien een betere zanger, maar de manier waarop Jesse Leach zijn geweldige teksten een en intense, beladen emotie meegeeft is werelds. Geweldige teksten overigens, die me heel erg aanspreken. Er ligt soms een bijna religieuze deken overheen, en ze onderscheiden zich van andere metalbands (en ook van de KsE's latere cd's)

5 sterren

(oh, en die andere band van Leach is The Seemless, die het in de VS niet onaardig doet)

Dit is echt mijn favoriete plaat ooit! alle nummers zijn gewoon perfect. mijn favoriete nummers > my last serenade, numbered days, element of one!

vette metalcore plaat. 1 van de eerste metalcore platen die ik kocht.
Is lekker afwisselend door de screams/zang van Jesse Leach.
Je voelt hier echt die passie die ik bij de latere albums een beetje mis. Heeft mischien ook te maken met de komst van de andere zanger.
favoriete nummers zijn: my last serenade, temple from the within, son of men en rise inside!!!!

Dat openingsnummer is echt belachelijk vet. Wauw

Ik denk dat hiermee zowat het meeste is gehaald wat er uit het Metalcore-genre te halen valt. Heb mij doorheen flink wat Metalcore gewerkt en wanneer het op de pure standaard van dit genre aankomt (en dan heb ik het over bands zoals As I Lay Dying, Unearth, Bleeding Through, August Burns Red,...), dan steekt Killswitch Engage toch ver boven de andere bands uit. Het "emo-gehalte" nemen we er dan maar bij.
Cleane refreintjes waren indertijd een standaard bij de stereotiepe Metalcore, maar Killswitch Engage is zowat de enige band in dit genre die melodieuze zang in hun nummers wisten te stoppen die ook echt daadwerkelijk bleef hangen. Voor de rest staat dit album vol met botbrekende riffs (de beste die in dit subgenre te vinden zullen zijn), uitstekende songwriting en de brutale wijze waarop Leach van zijn strot gebruikt maakt.
Zelf hebben ze dit album trouwens ook (nog) niet weten te overtreffen, hoewel de opvolger (ditmaal met Howard Jones achter de micro) ook nog een zeer waardige plaat was. Daarna is het niveau serieus ingekakt.

Terecht een klassieker binnen het genre. Als er 1 Metalcore plaat is die je gaat kopen, laat het dan deze zijn.

Een klassieker binnen het metalcore-genre en absoluut het beste album van de band, althans tot nu toe. De songs zijn unaniem sterk en worden vol overgave gebracht, maar wat dit album doet uitstijgen boven de meeste genregenoten is de geweldige zang van Jesse Leach. Zelden heb ik zo'n bevlogen en intense zanger gehoord. Wat was het dan ook jammer dat hij het na de release van dit album voor gezien hield. Met zijn vervanger Howard Jones werd het toch allemaal een stuk minder. Inmiddels is Leach weer teruggekeerd op het nest, maar het is maar de vraag of hij ooit nog zo'n verpletterende prestatie kan leveren als hij hier doet.