Old Crow Medicine Show - Paint This Town (2022)

Het veelzijdige, populaire en tweevoudig Grammy winnaar Old Crow Medicine Show behoeft natuurlijk allang geen nadere introductie meer. Paint This Town is inmiddels hun zevende album waarvoor alle registers werden opengetrokken. Het album bevat een gevarieerde mix van Americana, old-time & mountain music, bluegrass, country, folk en rock ‘n’ roll. De liedjes worden bevolkt door kleurrijke figuren. De titel is een verwijzing naar graffiti artiest Old Crow, waarnaar de band zich vernoemde. Werk van Old Crow siert de buitenkant van het tekstboekje. Niets werd aan het toeval overgelaten, het album werd mede geproduceerd door Matt Ross Spang (John Prine, Jason Isbell). Voor het componeren deed frontman Ketch Secor af en toe een beroep op niet de minsten. Met Jim Lauerdale schreef hij de titelsong en Painkiller. De talentvolle Molly Tuttle schreef mee aan Deford Rides Again en Willie Watson aan Lord Willing and the Creek Don’t Rise. In het persbericht worden nogal wat invloeden genoemd, maar niet Van Morrison. Het prachtige, door Secor alleen geschreven New Mississippi Flag is vintage Van Morrison. Het gevarieerde Paint This Town is misschien wel het fraaiste album uit hun oeuvre. Hopelijk komen ze snel naar Nederland voor concerten.

Met 'Paint This Town' van Old Crow Medicine Show kom je in een heuse revival van alt-country terecht. Robuuste extraverte americana vol geestdrift en hectiek. Countryzang, banjo, harmonica, strijkers en drums, ja, The Old Crows zijn zuiderse mannen met karakter die duidelijk hun stiel kennen.
Ze doen nu wel swingend en opgewekt, maar misschien is het ook wel om de pijn van de ziel van frontmant-songschrijver Ketch Secor en bij uitbreiding die van ons te verzachten. Want op dit album zijn, naast de liefde, politieke stellingnames à la Springsteen en donkere gedachten allerhande absoluut niet veraf. Zie het als een plaat voor veler gebruik, je kan er zwetend op uit de bol gaan, rondspringen en dansen, maar tegelijk zit er voor het huidige gepolariseerde Amerika, met zijn brede sociale en raciale kloofgebieden, best genoeg in om even over te bezinnen. Of zoals ze het dan zelf zeggen, 'eerst proberen we, als op straat, wat van je dolllars in onze gitaarkoffer te krijgen, eens we je aandacht hebben zullen we over milieu, oversterfte door verslaving en alle moeilijke dingen in de wereld zingen, met het dansje erbij.'

Het begint al met het aanstekelijke 'Paint This Town', anthemische lofzang bijna over verveling bij het opgroeien in vergeten elementaire plaatsjes in de Amerikaanse middle of nowhere, stoemelingse ruigheid à la John Mellencamp, geestesgenoot van Springsteen. In de luchtige rockabilly-bluegrasser 'Bombs Away' diept Secor een groot lied over relatiebreuk en scheiding op, niettemin: luid en op speed. 'Gloryland', koortsdromen over een wereld waarin alles vierkant draait, aantrekkelijke deuntjes trekken je nauwer bij de les. De boogieër 'Lord Willing and the Creek Don't Rise', met stevige pianopartij, een ouderwetse ravotter voor de feestvarkens. 'Honey Chile', fraaie vioolballade over liefdesverdriet. 'Reasons to Run', over de existentiële vermoeidheid van de eenzame lonesome cowboy. De pijlsnelle bluegrass en rock&roll van 'Painkiller' dan weer, over de ontberingen in Amerkaanse steden veroorzaakt door drugsverslaving. 'Used to Be a Mountain', over klimaatverandering.

Als een oude dronkemansdans is 'Deford Rides Again' een energieboost aangeblazen vanop de mondharmonica. Tribute voor de talentvolle zwarte harmonicaspeler DeFord Bailey uit de twenties van de vorige eeuw, die door puur racisme toch uit Nashville geweerd werd. Het tragere 'New Mississippi Flag' is een bezinnende pianoballade voor de staat Mississippi, vanuit een 'ze hebben toch ook veel om trots op te zijn'-perspectief, in de deprimerende achtergrond van de BLM- beweging en het Trumpisme. 'John Brown's Dream' gaat over John Brown, slavernijbestrijder, geëxecuteerd omwille van z'n aanval in 1859 op een wapenarsenaal.
'Hillbilly Boy' is tenslotte de in vreugde afsluitende meezinger.

Dit is een album vol drumbeat en harmonieën, blijkbaar met ontzettend veel plezier en energie gemaakt, dermate dat je zelf met evenveel genoegen meehost in de maalstroom. Dit is volksmuziek in een aangepast jasje, met een diepe bodem, voor al wie leeft in de 21ste eeuw.

Heh heh, eindelijk een stukje. De desbetreffende promoter kan opgelucht ademhalen, die mij een fysiek exemplaar van Paint This Town stuurde en zich door de releasedatum van 22 april afvroeg of er nog iets zou verschijnen op de website van het Altcountryforum. Inspiratie heeft voor mij de hoogste prioriteit, niet wanneer er iets wordt geplaatst. Nu wilde ook nog het geval dat het nieuwe wapenfeit van Old Crow Medicine Show tot een van mijn favoriete albums behoor van het eerste half jaar, wat bij mij toch een bepaalde druk gaf om iets over te schrijven.

Sinds de oprichting in 1998 is de hardwerkende Amerikaanse band met Paint This Town toe aan hun negende, volwaardige wapenfeit als je de vier eerder verschenen live-albums niet meerekend. Dit is een plaat met een punk geest en ouderwetse twang wat resulteert in een meer rock ‘n roll dan traditioneel karakter, waar mede-producer Matt Ross-Spang verantwoordelijk voor is. Na meer dan twee decennia te zijn geprezen als pioniers van de ‘old time’-beweging, heeft OCMS zeker het recht verdiend om hun territorium uit te bouwen.

Laat ik meteen maar to the point komen. Paint This Town swingt lekker en luistert uiterst aangenaam weg, waarop het zestal authenticiteit naadloos koppelt aan meeslependheid en enthousiasme. De sleutel van de muziek van een collectief met stijlvolle vakmanschap, dat put uit de specifieke talenten van ieder bandlid. Allemaal onder het leiderschap van oprichter en zanger Ketch Secor.

De in hun eigen studio in East Nashville vastgelegde Paint This Town is een meer dan waardige opvolger van het vier jaar geleden uitgebrachte Volunteer, waarop zij terugkeerden naar de basis van de traditionele muziek. Een ijzersterk geheel met een adembenemende set aan liedjes, dat overtuigt vanaf de eerste luisterbeurt. Racisme (Deford Rides Again), de milieucrisis (Used To Be A Mountain), pijnstillersverslaving (Painkiller) politieke plaagstootjes (Gloryland), liefde (Honey Chile), bier en een goede tijd (Paint This Town). Het is er allemaal op deze plaat. Het goede en het slechte, vermengd met aanstekelijke melodieën om uitgebreid uit je bol te gaan.