Dominik Eulberg - Avichrom (2022)

Ben hier zeeer benieuwd naar!!

Onze vogelaar en natuurliefhebber Dominik Eulberg staat garant voor producties die tot de perfectie geproduceerd en gemasterd zijn. Aan de eerste singles Rotmilan & Schwarzhalstaucher te horen zit het weer goed op vlak van kwaliteit in alle opzichten.
Op een ander board heb ik het reeds aangehaald, maar de nummers doen me denken aan Trentemöller's 'The Last Resort'. Met uitzondering dat de productie hier nog een stuk beter is.

Goeie speakers of een goeie headset is wel vereist voor deze trip door electronicaland.

Album komt van de week uit volgens een bericht van Kompakt.Fm; 'snippets' te beluisteren op hun site en via de bandcamp van Dominik. Klinkt erg fijn, uplifting met een ferme electro-toets.

Zijn vorige Dominik Eulberg - Mannigfaltig (2019) - MusicMeter.nl - zie de (gedeelde) luistervaring aldaar, beschreven jan. 20 - bleek al ear candy in true format te zijn - hiermee lijkt hij zijn reputatie te versterken. Wir sind gespannt.

Dat is ook zijn probleem.

Leg uit - te goed voor jouw oren of vind je dat ie te weinig produceert?

Steven Wilson is ook heel erg sterk in produceren, maar maakt vreselijk saaie muziek. Bij Eulberg heb ik hetzelfde, vandaar mijn reactie.

Helder - Steven Wilson's producties vind ik idd erg droog, klinisch klinken - dat hoor ik hier dus niet in. Ik zou dit eerder als warm, organisch willen omschrijven. Maar goed da's ook een smaakzaak. "Saai" heb ik geloof ik wel eerder gelezen (van je) - bij Mannigfaltig, zijn vorige.

Potverdorie genieten deze plaat. Zeer melodieus en sfeervol allemaal. Toch wel een vrij unieke sound deze man.
De bassen/beats zijn misschien ietwat dof en plat, maar verder weinig op aan te merken na zo'n eerste luisterbeurt. Een hele fijne trip!

Vanmiddag nog gedraaid en dat is - eerlijk gezegd - niet iets wat ik herken. Ik vind het geluid juist mooi open, sprankelend, zeker het hoog ('belletjes' e.d). "Plat" voor bas - het is gewoon een synth en die vibreert nou eenmaal niet zo mooi als een contrabas, (denk aan bepaalde Talk Talk nummers), eerder droog - ik zal er 'ns goed naar luisteren.

Ja het hoog is allemaal dik in orde, zeer goed zelfs. Sprankelend, fris, creatief, prachtig geproduceerd allemaal, open ook inderdaad. Alleen de beats lijken me soms wat te veel op elkaar ofzo en die klinken soms wat mat, hoe leg ik het uit. Misschien heb je het met droog al goed gezegd. Morgen een tweede luisterbeurt, heb het gevoel dat hier nog veel te ontdekken valt.

Zoals gezegd - ik luister ook nog 'ns; een puike synth-bass vind je bijv bij Trentemöller (Last Resort) en ook landgenoten Lulu Rouge gaan heel diep - het kan dus wél!

Ik heb mijn uiterste best gedaan op dit album en zijn voorganger. Niet helemaal mijn genre maar loop absoluut warm voor gloedvolle electronic. Eerste nummers komen lekker binnen maar de productie is me toch teveel van het goede. Lijkt of er de nodige ingrediënten in een blender zijn gegooid en maar kijken wat eruit komt. Mis de bedoeling. De productie zit iets teveel vol testosteron wat lijdt tot luistermoeheid. Waar Trentemoller met zijn Last Resort de juiste mix wist te vinden (voor mij) hoor ik dat hier niet terug. Teveel opgeklopt en te weinig muzikaal. Not my cup of tea derhalve.

Als je her en der typeringen van de albums van Dominik Eulberg leest, vind je omschrijvingen als warm, organisch en als aanduiding o.m. (minimal) techno.

Zelf vind ik - maar da's mijn invalshoek - Dominik Eulberg - Diorama (2011) - MusicMeter.nl een beduidend hoger 'techno'-gehalte hebben dan dit album of zijn voorganger. Zijn laatste drie 12"s op zijn (eigen) Apus Apus label heb ik - toen ze vorig jaar opnieuw verschenen - aangeschaft en ook die klinken beduidend anders dan Diorama.

-SprayIt- - na herbeluistering kan inderdaad beamen dat bas, zeker diepe bas geen prominente rol speelt. De nadruk ligt op melodie en klank, soms heel fraaie klanken - en heel suggestief trommelvel, ruisend gewas, waar wind doorheen gaat, opvliegend/opschrikkend gedierte. Alles heel suggestief. De nadruk op hoog en midden zorgt ervoor dat je een soort van extatisch gevoel kunt krijgen - zoals bij trance of Ibiza-house - en dat werkt op een bepaald punt - voor mij tenminste - een beetje vermoeiend voor het gehoor. Dat heb ik ook bij bepaalde rock-albums - op een bepaald punt word ik te veel hoog gewoon beu.

Ik kan dit album niet anders omschrijven dan organisch, warm en gelaagd, waarbij de verschillende melodielijnen uiterst fraai vervlochten zijn. Het aantal bpm ligt ongetwijfeld lager dan bij pure trance, maar de aantrekkelijkheid zit 'em in de combinatie van de elementen.

Tja, wat betreft Broem's opmerkingen:


Dat laatste is - gezien wat ik eerder zei m.b.t. het hoog - te verklaren/begrijpen. Dat eerste "vol testosteron" dan weer niet. In dat geval denk ik eerder aan zoiets: https://www.youtube.com/watch?v=bQtvXlLN2ic - Golf met boompie-box versie; of https://www.youtube.com/watch?v=FUfhnUH249M iets netter

Net als bij Booka Shade - Movements (2006) - MusicMeter.nl - lees de opmerkingen daar maar - loont hetde moeite, ook in dit geval, om dingen in alle rust te verteren, vaker te draaien somtijds in meerdere etappes.
Even Martinus Nijhoff (Awater) parafraserend: luister maar, je hoort niet wat je hoort
Soms wil het dan alsnog landen, of niet als het je ding niet is, of je niet de goede pet hebt - don't worry, be happy.

Overigens ben ik wel benieuwd wat mensen met een andere (semi-professionele) kijk op electronic van dit album vinden, panjoe, Titmeister of Roon - any opinion?

Ik luister al 15 jaar naar Dominik Eulberg, maar na een keer luisteren vind ik dat het weinig meer toevoegd.. Een beetje stil blijven staan... Maar goed, misschien moet ik weer even in de juiste stemming komen.

Diorama was één van de eerste albums waarmee ik techno leerde waarderen - ook niet heel gek, want met die melodieuze organische sound is die plaat supertoegankelijk voor de leek. Tegenwoordig zou ik Eulberg zeker nog steeds aan anderen aanraden als gateway-artiest voor het ontdekken van elektronische muziek, maar zelf heb ik weinig behoefte aan deze muziek. Hij is ook niet stil blijven staan als producer, zo was ik wel positief verrast dat er veel downtempo op dit album te vinden was, maar het is mij allemaal wat te klinisch, clean, en 'veilig' om vaker op te zetten. Waarschijnlijk zou ik dat nu ook over Diorama zeggen overigens, mocht ik die plaat nu voor het eerst luisteren.

Ik zeg nu trouwens wel dat ik blij was met de downtempo-invloeden, maar de beste tracks van het album vond ik toch de twee meest openlijke technonummers - Purpurreiher (ook mijn favoriete vogel van de lijst) en vooral Braunkehlchen.

Om onduidelijke redenen ken ik alleen Flora & Fauna van Dominik Eulberg, terwijl die erg goed beviel. Door een berichtje van Mjuman (dank!) maak ik even een sprong naar deze Avichrom van bijna 20 jaar later.

Fraai en verfijnd, dat is zeker. Het is me af en toe wel iets te glad (Weißstorch en Grünfink bijvoorbeeld), en misschien wat te eenzijdig voor deze tijdsduur. Wel gewoon erg aangenaam zo op een ontspannen zaterdagochtend.

De Zilvermeeuw vraagt wel om een remix: wat een lekkere plaat is dat!

Waar Tidal al niet goed voor is

Fijn album, nergens echt vernieuwend maar wel lekker mellow, kleurrijk en uitgesponnen. Doe mij maar deze meer ambient downtempo kant van Dominik in plaats van zijn sets. Meest opvallende momenten zijn het 11:11 minuten durende paapje (in Nederland en België bijna niet meer voorkomend)), de afsluitende zilvermeeuw maar ook de geoorde fuut (waarmee het album opent) mag er wezen, met een fijne videoclip erbij ook.

Altijd blij als ik Eulberg ergens in een lijstje of commentaar terug zie, Ja het Paapje is erg goed, de eenvoud of is het klaarheid, de drive en een goed concept en dit geld voor het hele album. De Duitse traditie in elektronische muziek is ook goed herkenbaar. Een dikke 4

Ik stel hem op 3,5*. Mooie producties, maar iets te clean en binnen de lijntjes om echt te beklijven.

Het is alsof Maarten van Rossem gezellig meekeuvelt op de vijfde track (Grünfink), maar het is gewoon de brommende bas.

Raak nog steeds niet uitgeluisterd op dit album, zo'n lekker sfeertje en zoveel subtiliteiten, bovendien geen track die uit de toon valt.