Nilüfer Yanya - PAINLESS (2022)

Dit blijft een super bijzondere muzikant.

Na Stabilise een tweede single van dit album;

Midnight Sun

En een heel goede, Midnight Sun!

Eerste single stabilise was ook al een schot in de roos! Zeer benieuwd naar de rest van het album!

3e single ook schitterend. De 3 nummers blijven ongelooflijk boeiend, ook na de zoveelste luisterbeurt. Dit wordt een topplaat...

En enkele dagen voor de release krijgen we de openingstrack nog voorgeschoteld. Zeer fijn nummer, lekkere baslijn in het refrein!

Alle bovenstaande berichten maken mij nieuwsgierig. Haar vorige album was ook niet verkeerd, dus we gaan er zeker eens voor zitten.

Positieve berichten vanuit de internationale critica, een BNM op pitchfork plus 3 uitgebrachte singles die me zeker konden boeien met als uitschieter 'Midnight Sun'. Dit wordt de soundtrack bij een mooie middagwandeling in de zon om het weekend te verwelkomen.

Toch een lichtelijke teleurstelling na die vooruitgeschoven nummers, waarschijnlijk moet dit nog groeien bij me en zal er genoeg details in de songs zitten wat ik nu nog niet hoor.

Hier eerste volledige luisterbeurt en maakt alle grote verwachtingen al waar. De eerste 2 singles waren subliem en de andere 2 ook zeer goed, het is sowieso onmogelijk om dit 12 nummers te herhalen. Maar zelfs een nummer als Shameless of Belong with you zijn al raak na de 1e luisterbeurt.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Nilüfer Yanya - PAINLESS - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Nilüfer Yanya - PAINLESS
Nilüfer Yanya maakte bijna drie jaar geleden flink wat indruk met haar debuutalbum Miss Universe, waarop ze een uniek eigen geluid liet horen, dat ze op haar nieuwe album verder vervolmaakt

Als ik probeer om Painless van Nilüfer Yanya te vergelijken met de muziek van anderen, kom ik met een wat onsamenhangend lijstje namen op de proppen. De eigenzinnige muzikante uit Londen laat zich door van alles en nog wat beïnvloeden en smeedt alle inspiratie aan elkaar in een uniek eigen geluid. In muzikaal opzicht schiet het niet alleen alle kanten op, maar klinkt het allemaal ook nog eens fantastisch, wat ook geldt voor de soulvolle stem van de Britse muzikante. Met Miss Universe leverde Nilüfer Yanya een prachtdebuut af, maar Painless is op alle fronten beter en is bovendien wat toegankelijker, zonder dat er al te veel concessies worden gedaan. Het levert een fascinerend album op dat alleen maar spannender wordt.

De Britse muzikante Nilüfer Yanya, die overigens Ierse en Turkse roots heeft, werd al een paar jaar een grote belofte voor de toekomst genoemd toen ze drie jaar geleden haar debuutalbum Miss Universe uitbracht. Het album maakte de belofte wat mij betreft meer dan waar. Nilüfer Yanya maakte op Miss Universe indruk met eigenzinnige songs waarin ze een grote verscheidenheid aan invloeden verwerkte. Ik noemde zowel PJ Harvey als Sade als vergelijkingsmateriaal in mijn recensie van het album en dat zegt waarschijnlijk genoeg over de veelzijdigheid van de Britse muzikante.

Op het vorig jaar verschenen mini-album Inside Out liet Nilüfer Yanya horen dat ze ook op de drie EP’s die ze maakte voor Miss Universe interessant materiaal stond, maar deze week verschijnt, na bijna drie jaar wachten, nieuw materiaal van de eigenzinnige muzikante. PAINLESS (ik zal het één keer in de voorgeschreven hoofdletters typen) trekt de lijn van Miss Universe door, maar laat ook de ontwikkeling van de muzikante uit Londen horen.

Painless springt wat minder van de hak op de tak dan zijn voorganger en is ook van een wat consistentere kwaliteit. Het betekent zeker niet dat het tweede album van Nilüfer Yanya een eenvormig album is, want ook Painless schiet meerdere kanten op. De Britse muzikante laat zich nog altijd door van alles en nog wat beïnvloeden en schakelt op fascinerende wijze tussen pop en rock.

In de wat stekeligere songs op het album hoor ik nog steeds wel wat van PJ Harvey, maar op Painless hoor ik vooral Nilüfer Yanya. De twaalf songs op het album laten zich veelvuldig inspireren door invloeden uit de jaren 80 en 90, met een voorliefde voor new wave, indierock, postpunk, triphop en een vleugje Prince, maar uiteindelijk is Painless een album dat met beide benen in het heden staat en een uniek geluid laat horen.

Het is een album dat zeer verschillende invloeden verwerkt, maar dat als geheel niet in een hokje is te duwen. In veel songs op het album domineren gitaarlijnen met echo’s uit een aantal decennia Britse gitaarmuziek, maar Painless klinkt ook soulvol. Dat laatste is deels de verdienste van de warme en soulvolle stem van Nilüfer Yanya, maar ook in muzikaal opzicht schuift het album af en toe op richting soul en R&B, wat fraai contrasteert met het eerder uit de indierock afkomstige gitaarwerk.

De songs van de Britse muzikante zijn ook dit keer eigenzinnig en avontuurlijk. In een aantal songs hoor ik zoals gezegd flarden PJ Harvey, maar Nilüfer Yanya heeft zich ook absoluut laten beïnvloeden door Radiohead, om nog maar eens een naam te noemen, maar ze gooit er net zo makkelijk wat triphop beats tegenaan. Met het noemen van namen doe je de muziek van Nilüfer Yanya overigens alleen maar te kort, want vergelijkingsmateriaal verdwijnt over het algemeen net zo snel als het zich heeft aangediend.

Hoewel Painless deels in het verlengde ligt van zijn voorganger, is het uiteindelijk toch een totaal ander album geworden. De songs zijn wat minder staccato en ook wat melodieuzer en waar de zang en voordracht van Nilüfer Yanya op haar debuut vooral extravert was, klinkt ze op haar nieuwe album wat introverter en melancholischer.

Painless is een album dat je meerdere keren moet horen voordat alles op zijn plek valt, maar als dat eenmaal gebeurd is , zal duidelijk zijn dat Nilüfer Yanya een ontzettend knap en zeer interessant album heeft afgeleverd. Ik sla Painless inmiddels nog een stuk hoger aan dan het briljante Miss Universe. Het moet genoeg zeggen over de torenhoge kwaliteit van dit album. Erwin Zijleman

Wat een schitterend nr is shameless toch, 1 van de vele uitschieters.

Hoewel ik zeer te spreken was over "Miss Universe" door de vele fijne liedjes op die plaat. Vooral de verscheidenheid van smaakjes en klanken waren opmerkelijk en tof.

Toch denk ik dat ik dit album nog iets meer mooier vindt, omdat het album veel samenhangender is met daarbij nog toffe uitschieters als Stabilise, Midnight Sun & anotherlife.

Ik moet eerlijk zeggen dat het album afgelopen autorit als een bom heeft ingeslagen. Wat een genialiteit, zoveel te ontdekken hier.

Wat een percussie, ritmes en zanglijnen. Trouble bijvoorbeeld.. Ik mag het niet zeggen, maar bijna Burialesque..

Enorme mix aan stijlen en geluiden bij elkaar gebracht op een uitermate coherent album. Knap hoor.

Hoe die bas binnenkomt op 0.52 in The Dealer - priceless!

Dikke Yves Tumor post-grunge vibes (denk Jackie of Gospel for a New Century) op de singles die ik tot nu toe heb gehoord - te weten the dealer en stabilize. Helaas mist het voor nu wel de veelzijdigheid die Yves zo uniek maakt, maar ik laat me graag verrassen door het hele album.

Ik snap de vergelijking wel, en idd is Yves Tumor wellicht wat veelzijdiger. Maar Nilüfer Yanya haar songwriting is daarentegen een stuk pakkender naar mijn mening. Zo'n nummer als Anotherlife, dat krijg je gewoon niet uit je kop, heerlijk

Eerste drie nummers gehoord - toevallig een interview met haar gelezen in de Volkskrant en ze scheen op Best Kept Secret te spelen dit weekend waar ik helaas helemaal niet was. Klinkt meteen als een goede ontdekking. Ritmisch, gelaagd, ik mag dit zeker. De komende tijd in rotatie.

Dit is het sterkste album in het genre dat ik gehoord heb sinds die van Marika Hackman uit 2019 en ik voel aan ook aan alles dat Painless zo'n zeldzaam persoonlijk blijvertje gaat zijn. Nilüfer vist in een volle vijver maar is in alles nét wat sterker uitgerust dan de rest. Uniek gevoel voor ritmiek, briljante rifjes en simpelweg ontzettend sterk songwritersschap. Live ook ontzettend genietbaar, beetje verlegen zelfs maar oh zo effectief.

De singles beloofden al een album van hoog niveau en die verwachting wordt volledig ingelost. Indrukwekkende songwriting en dito productie. Zoals al is gezegd, ze heeft een geweldig gevoel voor ritme en schudt de ene na de andere heerlijke riff uit haar mouw. Dit komt het best tot zijn recht bij de afsluiter Anotherlife. Van de albumtracks is tot nu toe Trouble favoriet. Zodra deze voorbijkomt stop ik met datgene ik aan het doen was, prachtige emotionele track

Oké als er de komende twee maanden nog een album op mijn pad komt dat deze van mijn jaartroon stoot dan mag ik me een heeeeeel gelukkig mens prijzen.

Ontdek deze nu pas maar wat een pareltje

Via Midnight Sun ‘step by step’ gaan waarderen. Nu ook een ‘deluxe edition’ uit.

Tot method actor uitkwam haar altijd zijdelings gevolgd en ik had toen al bewondering voor haar volstrekt eigen stijl. Het nieuwste album sloeg bij mij dusdanig aan dat ik het vinyl aangeschaft heb en het met regelmaat op de draaitafel ligt. Nu ook de voorgangers maar eens de aandacht geven die ze écht verdienen.