Star One - Revel in Time (2022)

Wat mij betreft is dit weer meer van hetzelfde. Het klinkt wel goed, maar echt vernieuwend vind ik het niet. Wellicht een gevalletje Ayreon/Star One/Guilt Machine/Ambeon moeheid.

Op de LP-versie krijg je de nummers van CD2 niet.

Duidelijk en opgelost

Heb de beide schijfjes op verschillende wijze geluisterd en vind het lastig een “winnaar” te benoemen. Natuurlijk hoor je dat Arjen de vocalisten op schijfje 1 voor ogen had, maar ik denk dat de 4.5 ⭐️ niet lager was geweest als alleen CD2 had gehad/gehoord.

Eerste luisterbeurt afgerond en het doet me helaas allemaal niet zoveel meer. Ja het is de onmiskenbare Arjen saus, de ene keer wat prog, nu weer meer hardrock, maar voor mij is zijn sound toch wel helemaal uitgemolken. Dat vond ik vanaf het 01 album al en sindsdien is er ook geen project meer waar ik echt warm van werd. Wel tof dat Arjen inmiddels een status heeft bereikt waarmee hij zoveel grote namen kan overhalen om mee te doen.

Precies mijn gevoel erbij. Die Arjen saus hangt mij inmiddels ook al een tijdje de keel uit.

Inderdaad meer van hetzelfde. Bij artiesten die zo kenmerkend klinken gaat dat op gegeven moment gebeuren. Ondanks dat ook ik aanvankelijk even genoeg had van deze sound, vielen deze songs na een tijdje wel weer erg lekker. Korte, catchy songs als het titelnummer en 'Back from the Past' zorgen er wel voor dat het wat minder vermoeiend wegluistert dan Transitus, en de uitstekende zangprestaties van al die virtuozen tillen elke song naar een hoger niveau. Wel wordt de grens tussen Ayreon en Star One verkleind als we namen als Michael Mills en Ross Jennings nu ook al hier tegenkomen; wat mij betreft zijn die twee toch wat te prog voor dit zijproject, en zo ook dat hele nummer 'Prescient'. Des te meer liefde voor de toevoeging van Joe Lynn Turner, Brandon Yeagley, Brittney Slayes, en Jeff Scott Soto. Ook fijn dat John Jaycee Cuijpers eindelijk een hoofdrol krijgt in plaats van steeds maar live zanger/studioslaafje te zijn; de man heeft een krachtige stem die in dit gezelschap fier overeind blijft staan. De afsluiter met Roy Khan is een fantastische kers op de taart die op de eerste Star One of Flight of the Migrator niet had misstaan.

Van Star One kan ik het beter hebben dat Arjen in herhaling valt. Lekker old school proggy hard rock/metal met krachtpatserige zangpartijen, epische sci-fi thema's, en flitsende solo's zitten bij mij dan net wat meer in dat feelgood-gebied dan bij Ayreon, waar het eens zo avontuurlijke project wat meer een instituut aan het worden is.

Aangenaam derde Star One-album, wederom gebaseerd op een reeks science fiction-films. Zo is het titelnummer grappig genoeg ontleend aan de melige Bill & Ted-films. Herhaaldelijk klinkt het materiaal alsof het zo weggelopen is van een Ayreon-album, wat meer progressief dus, maar overwegend is het songmateriaal wat losser en steviger, zoals het Star One betaamt. De gastzangers vind ik niet overal even goed uit de verf komen en bepaalde tracks zijn helaas ook wat magertjes, waardoor ik dit uiteindelijk toch het minste album van de drie vind.

Arjen herstelt zich met deze Star One ten opzichte van de relatief zwakke laatste Ayreon: Transitus. Zoals hierboven al gezegd, lijkt het verschil tussen beide projecten kleiner te worden. Niettemin vind ik het voor Star One ongebruikelijk proggy Prescient een erg sterk nummer. Het meer rechttoe, rechtaan Back from the Past vind ik echter ook fijn, net als het afsluitende, mooi door Roy Khan gebrachte epos Lost Children of the Universe, ondanks de clichématige koortjes in 'episch Latijn' die ook op Transitus te bespeuren waren. Het beste is toch wel 28 Days, met lekkere zware riffs en Russel Allen. In het geheel dus een ouderwetse verzameling goede proggy hardrocknummers met prettige zangers (ook op de alternatieve versies, zoals Cuijpers en Bovio!), zoals Arjen het als geen ander kan. En wat mij betreft smaakt een goede lasagne ook de twintigste keer heerlijk.

Met enige tegenzin toch maar de 3e Star One project beluistert. Omdat het laatste werk van Arjen (Ayreon- Transitus) mij zwaar tegenviel. Maar hier spreekt men over herstel en "wat goed te maken" wat mij toch nieuwsgierig maakte. En ik moet zeggen dat ik toch zeker over het algemeen goed te spreken ben over Revel In Time. Sterker nog... voorlopig vind ik deze het beste van de 3 Star One albums! Ja, de opzet, uitwerking en sound van Arjen kennen we inmiddels wel als ons eigen broekzak. Ja het kan wel eens teveel van hetzelfde lijken, maar zolang de tracks zelf niet op elkaar gaan lijken, er mooie melodie/zanglijnen zijn en de composities sterk blijven. Dan verdient het gewoon om geluisterd te worden en te waarderen.
Voor mij begint het wel met een valse start. De eerste 2 nummers doen mij niet zoveel en Prescient is best vermoeiend met de vele verschillende zanglijnen. Was het een meer uitgesponnen "Ayreon track" geweest, dan was het wellicht een beter nummer geweest. Hierna wordt het voor mij stukke beter met de Deep Purple rocker Back To The Past. Nog beter wordt het met de puntige/hoekige stamper Titeltrack. Wat ik nou echt een typische Star One nummer vind. Evenals The Year '41 wat lekker doordendert met mooie gitaarsolo's van Joel Hoekstra en Jens Johansson. Speciale aandacht voor mij was er voor Damian Wilson in het nummer Bridge Of Life. Die man maakte zo'n indruk op mij destijds op het nummer And The Druids Turn To Stone. En ook deze track doet hij het ook weer voor mij.
De heerlijke heavy riffs in combinatie met eveneens zware vocalen van Dan Swano is een heerlijke combinatie op Today Is Yesterday. Alleen de back up vocalen van de dames vind ik hierop wel zwaar irritant, past er totaal niet bij. Zoals zo vaak bij Arjen is het laatste nummer van het album van apotheotische proporties. Bij het belabberde Transitus was de track Fatum Horrificum een lichtpuntje temeer omdat hij daar een heus klassiek koor liet horen, welnu dat is op Lost Children Of The Universe weer te horen met Latijnse teksten alla Therion! Dat geeft de track een dramatisch effect mee. Bovendien krijgt niemand minder dan de Hr Vai alle ruimte om zijn sfeervolle gitaarkunsten ten toon te spreiden van zo'n 3 minuten! Alleen wordt er gekozen om het nummer ingetogen te laten eindigen. En dat geeft het nummer toch een beetje een anti climax........ zonde!
Maar al met al is het toch een geweldig album waar Arjen zich toch weer van de goede kant laat horen....

Vind Arjen zijn nieuwste Star One album beter klinken dan zijn laatste Ayreon plaat, daar kan ik moeilijk doorheen komen. 28 Days, Back From The Past en Lost Children Of The Universe vind ik er het meest uitspringen, vind de rest ook goed hoor. En wat de meeste hier zeggen, is het qua sound meer van hetzelfde maar in mijn ogen werkt dat prima. Al met al een goeie plaat, nu maar hopen dat zijn nieuwste Ayreon weer een stuk beter word.

De nieuwe Star One. De eerste uit 2002 was een geweldig leuk album. Dit lijkt er niet echt op. Geen meerstemmige zang en mooie harmonie lijnen. Maar elke nummer een andere zanger of zangeres. Echt losse nummers zonder een geheel te vormen.
Qua klank is het allemaal wel ok. Al vind ik het laag wel heel dicht zitten en overheersend klinken. Qua boekje en artwork is het allemaal in orde. Maar dit wordt nergens spannend of interessant. Jammer. Had er veel meer van verwacht....

Een revanchie voor Transitus was wat mij betreft niet nodig omdat ik dat best een aardige plaat vond, maar een nieuwe Lucassen is altijd welkom. Maar, eerlijk is eerlijk, Revel in time heeft qua teksten een erg leuke insteek (van de 11 films die als inspiratie dienden heb ik er 9 gezien, waarvan 7 in eigen bezit), het luistert allemaal lekker weg en het zakt nergens door een ondergrens, maar het klinkt allemaal te vertrouwd en te gemakkelijk zonder dat er ergens grenzen worden opgezocht of risico's worden genomen. En dat hoeft ook niet, soms is het lekker om even pas op de plaats te maken en goed uit je dak te gaan met een degelijke verzameling rocknummers, maar al die vette gitaren en alle kanten opwaaierende solo's en gillende dameskoortjes klinken voor mij inmiddels toch te bekend, en de zangmelodieën doen me door de bank genomen ook al niet veel. Uitzondering is het slotnummer met dat unheimische koor en die fraaie solo van Steve Vai, dat springt er echt uit.
        Overigens deel ik de bedenkingen van ProgMetal op 21-2-2022 wel een beetje: "Arjen is perfectionist dus in zijn eerste schijf streeft hij 100% naar perfectie en dat mogen de vocaliste op het tweede schijfje dan proberen te evenaren. Ze zijn vooraf al gedegradeerd naar het tweede schijfje." Ik moet ook zeggen dat de zangers en de zangpartijen van CD1 naar mijn smaak dan ook bijna zonder uitzondering superieur zijn aan die van CD2 (zonder dat die natuurlijk echt slècht zijn). Toch een beetje een rare bijsmaak.

Het is zo langzamerhand tijd om de eindejaarslijst op te maken. Daarom luister ik alle 2022-releases die ik in huis heb gehaald nog eens om het gehoor op te frissen en te zien óf en waar ze op mijn jaarlijst eindigen.



Teruglezend sta ik nog achter elk woord in deze review. Ik begrijp de kritieken Revel In Time die ik op dit forum lees echter maar al te goed. Lucassen heeft een bepaalde stijl waarin hij nummers schrijft, en ondanks dat hij af en toe probeert nieuwe paden te bewandelen (TTOE, Transitus) klinken zijn typische melodieën altijd weer door. Daardoor is de verrassing er op een gegeven moment wel een beetje af.

Maar ja, ik ben een enorm liefhebben van de muziek van deze beste man en de perfectionistische aanpak. En de kwaliteit van het gebodene staat wat mij betreft buiten kijf. Geweldige instrumentalisten en zangers, goede productie en het artwork is tot in de puntjes verzorgd.

score: 88/10

1. Wilderun - Epigone (96)
2. Elder - Innate Passage (91)
3. Disillusion - Ayam (90)
4. Star One - Revel In Time (88)
5. Persefone - Metanoia (86)
6. Lalu - Paint The Sky (85)
6. Cult Of Luna - The Long Road North (85)
8. 40 Watt Sun - Perfect Light (84)
8. Watain - The Agony & Ecstasy of Watain (84)
10. Dark Funeral - We Are The Apocalypse (83)
11. Voivod - Synchro Anarchy (82)
12. Amorphis - Halo (78)
12. Jethro Tull - The Zealot Gene (78)
14. Toundra - Hex (77)
15. Big Big Train - Welcome To The Planet (73)
16. Sarcasm - Stellar Stream Obscured (70)

Zeker meer van hetzelfde, als meerdere malen gememoreerd hierboven.
Maar dan wel tot in de puntjes geperfectioneerd. Wat een fantastische plaat is dit geworden zeg!
Van begin tot eind briljant, wat mij betreft 5 sterren.

Dit album zal voor mij altijd verbonden zijn aan het ongeluk dat mijn zoontje begin vorig jaar had en de vele ritjes van en naar het ziekenhuis van Rotterdam (hij maakt het verder goed hoor, geen zorgen). Deze cd van Star One was toen nog niet zo lang uit en daarom een voor de hand liggende keuze om in de auto te hebben. Zodoende dat ik deze plaat al goed genoeg kende en zijn vele luisterbeurten niet nodig om een mening neer te kunnen pennen.

Het concept van Star One staat mij heel erg aan. Gewoon een pak liedjes met hetzelfde thema. Het doorlopende verhaal van de laatste Ayreon albums zit de muziek wat mij betreft eerder in de weg dan dat het iets toevoegt. Misschien is het ook wel omdat Star One mijn kennismaking was met het werk van Arjen Lucassen. Space Metal is wat mij betreft Arjens creatieve hoogtepunt. Victims Of A Modern Age was voor mij een hoogtepunt in een wat mindere periode en ook Revel In Time vind ik echt prettiger dan de albums die Arjen in, pak em beet, de 5-6 jaar ervoor.

Het is niet ik perse iets vertrouwds wil horen, maar Revel In Time lijkt meer op het oude werk dan een The Source doet. Ik geniet heel erg van Fate Of Man. Het hoogtepunt dient zich aan in Prescient. Misschien wel het beste nummer van Lucassen in tien jaar. Grappig is wel dat de film die hieraan gekoppeld is (Primer), echt verschrikkelijk is. Ook van 28 Days krijg ik een warm gevoel. Als Sir Allen Russell zijn mond opentrekt, ben ik verkocht. Doet me eraan denken dat ik het helemaal niet erg had gevonden als hij samen met Damian Wilson en Floor Jansen 'gewoon' de hoofdrollen hadden.

Zoals ik eigenlijk bij praktisch alle bands wel zie, loopt de kwaliteit na verloop van tijd terug. Ook bij Arjen Lucassen zie ik dat. Deze Star One mag dan wel de minste van de drie zijn. Revel In Time haalt het ook niet bij Universal Migrator, The Human Equation of 01011001, maar het feit dat ik album nummer 18(!) beloon met vier sterren, zegt ook wel wat. Weinig bands/artiesten die de kwaliteit zo hoog kunnen houden. Revel In Time zit kwalitatief superdegelijk in elkaar. De gastmuzikanten leveren nog steeds goede bijdrages en de songs zijn op z'n minst prima. Het luistert wederom lekker weg.


Tussenstand:
1. Star One - Space Metal
2. Ayreon - The Universal Migrator - Part One: The Dream Sequencer
3. Ayreon - The Human Equation
4. Ayreon - The Universal Migrator - Part Two: Flight of the Migrator
5. Guilt Machine - On This Perfect Day
6. Star One - Victims of a Modern Age
7. Ayreon - The Final Experiment
8. Ayreon - 01011001
9. Ambeon - Fate of a Dreamer
10. Ayreon - Into The Electric Castle
11. Star One - Revel In Time
12. Ayreon - Transitus
13. Ayreon - The Source
14. Ayreon - The Theory Of Everything
15. The Gentle Storm - The Diary
16. Arjen Anthony Lucassen - Lost In The New Real
17. Stream of Passion - Embrace The Storm
18. Ayreon - Actual Fantasy

Na het tegenvallende Transitus herpakt Lucassen zich met het uitstekende Revel In Time. Hij heeft zelf in een interview ook aangegeven met dit album de behoefte te voelen om zich te bewijzen ten opzichte van zijn fans. Dat is wat mij betreft zeker gelukt, mede dankzij de geweldige gasten op dit album. Vooral Brittney Slayes maakt enorme indruk op het fantasische Fate Of Man.

Het is lastig om dit album een plek te geven in zijn sterke discografie, maar album hoort zeker bij e beste helft.

1. Ayreon - Into The Electric Castle
2. Ayreon - The Human Equation
3. Star One - Space Metal
4. Ayreon - The Theory Of Everything
5. Ayreon -The Dream Sequencer
6. Ayreon - 01011001
7. Ayreon - The Source
8. Ayreon -Flight Of The Migrator
9. Star One - Revel In Time
10. Guilt Machine - On This Perfect Day
11. Star One - Victims Of The Modern Age
12. Ayreon - Actual Fantasy
13. Ayreon - The Final Experiment
14. The Gentle Storm - The Diary
15. Ayreon - Transitus
16. Ambeon - Fate Of A Dreamer
17. Arjen Anthony Lucassen - Lost In The New Real
18. Stream Of Passion - Embrace The Storm