Madrugada - Chimes at Midnight (2022)

Ontzettend veel zin in, 1 van de beste bands ever.

Ik weet t niet met Dreams at Midnight. Het is niet heel onaardig ofzo maar het is wel erg radiovriendelijk, t schuurt nergens. Er zit zo'n Kensington/Kings of Leon balladvibe in en dat kan nooit de bedoeling zijn lijkt me. Sivert zingt een beetje met een licht Amerikaanse country snik in zijn stem en het onderliggende toetsenwerk is wel erg Springsteenachtig. Je zou bijna aan Live of Creed gaan denken...

Als dit mij moet overtuigen gaat dat nog niet lukken. De clip vind ik opzich wel tof, zo'n brandend huisje is ook weer niet het meest originele idee maar het is mooi in beeld gebracht.

Inderdaad een heel erg matige single, vind het doorsnee, irritante radiomuziek. Nobody Loves You Like I Do vind ik dan wel weer heerlijk, dat is nou het Madrugada geluid dat ik wil horen

"Nobody loves you like I do" liet me met een heel goed geval achter, het daarna uitgebrachte "Dreams at midnight" doet me vooralsnog weinig. Welke kant gaat het kwartje opvallen?
Ik kijk erg uit naar deze release, Madrugada en het solo-werk van Sivert zijn me erg lief.

Nobody Loves You Like I Do is maar een saai nummer. Dreams At Midnight is vele maten beter. Hoe simpelheid zo mooi kan zijn.

Beide nummers hebben zo hun pracht in zicht. Maar Nobody Loves You Like I Do weet wat meer te boeien bij mij. Erg benieuwd naar het album.

The World Could Be Falling Down is ook uit

olapola, klinkt niet verkeerd, een typisch Madrugada nummer. Had ik wel niet meteen zien aankomen, een nieuw album na al die jaren. Nog enkele maanden wachten zal nog wel lukken zeker. Een goede periode om heel het oeuvre er nog 'ns door te gooien. Unieke band zonder meer!

Kijk hier erg naar uit
Hoewel ik ook vrees dat het wel allemaal wat catchy muziek is. Ik zal het gaan zien

Tot nu toe is het allemaal wel erg braaf. Blijkbaar wordt er duidelijk iemand gemist. Live is het verlies nog wel een beetje op te vangen maar op CD lijkt dat toch een stuk lastiger.

Ik vind alle drie de nummers wel erg mooi. Ben best wel een fan van Madrugada. Heb drie bands wat ik goed vind de laatste jaren en dat zijn The War On Drugs , Manchester Orchestra en Madrugada. Soms haal ik de muziek door elkaar heen, vind ze dus allemaal in dezelfde Alt Rock genre zitten. Kan iemand in de startpagina een wijziging aanbrengen dat deze band gestopt is [zou zijn] in 2008.

Slotnummer is ondertussen ook uitgebracht, zie linkje naar YouTube hierboven in de tracklist.

Ecstasy is wel buitencategorie. Prachtig nummer! Zorgt wel voor iets meer hoop in deze plaat van mijn kant, want de nummers tot nu toe waren op zijn best "aardig".

Dat is een naam waar ik lang niet meer iets van heb gehoord.

Luister gewoon naar de eerste twee albums en je bent klaar.

Dat zou wel jammer zijn, want dan mis je het moois wat op de drie platen daarna is gekomen.

Dat vond ik anders toch echt minder mooi als wat ik op de eerste twee platen hoorde, maar dat is subjectief natuurlijk!

Aanvullend: Bijna 50,- voor een dubbel LP. Daar gaat de zin sowieso wel van over...

Van de 4 singles is Nobody Loves You Like I Do verreweg het beste. En Ecstasy vind ik maar een matig nummer. Maar ik ben bang dat het niet zo'n spannend album gaat worden.

Eens, het is altijd prettig om de stem van Sivert Höyem te horen, maar tot nu toe klinkt dit meer als een soloplaat dan als Madrugada. (En dan niet zijn beste solowerk) Hopelijk heb ik het mis!

Industrial Silence + The Nightly Disease

Ach jullie zijn gewoon een stelletje klager , de singles zijn stuk voor stuk gewoon genieten.

Om de verzameling compleet te houden wil ik deze weer op vinyl hebben, maar ik schrik toch wel van de prijzen die ervoor gevraagd worden. Dit is niet grappig meer.

Nou, zeg dat wel. Sommige titels schaf ik alweer aan op cd. Blij dat ik de speler (nog) niet de deur had uitgedaan.

Afgaande op de al vrijgegeven nummers lijkt ook deze alleen op disc formaat in de verzameling terecht te komen.

Goedendag, 50 euro voor het vinyl! Ik weet nog dat ik Grit destijds voor 15 euro nieuw op de kop tikte. Deze van Madrugada laat ik denk ik aan mij voorbij gaan. Op basis van de singles, iets teveel ballads en te weinig donkere rock van de eerste drie platen. Ik vond de encores van hun Industrial Silence tour ook iets te tam.

Klagers zijn van alle tijden, zelfs hier op MM. Maar so be it. Blij weer een nieuwe te hebben, nou ja, almost, van mn favo Norske band. Vanaf dag uno in de ban van de muziek, zang, donkere sfeer, vaak dan toch en of course het Norske element, heb dus iets met Norge en artiesten daar. Sivert solo ook alles hier, vinyl zelfs, Madrugada ook alles op vinyl, zelfs een enkele Norske persing, kortom op naar deze. De nummers welke vooruit snelden, nou, gewoon prima te verteren. We zijn er maar wat goed in te gaan vergelijken met vroeger, wat was, etc. Nou ja, vroeger was, idd, het nu is, kortom waardeer de plaat an sich. En de tekenen zijn gewoon goed, zo te horen
Herkenbaar ook wel. De stem, de muziek, de sfeer, yep, Madrugada dus. Dat gaat sans doûte genieten worden, sure as hell.

Begrijp ik.

Ik denk dat Tramps like us eerder in ging op mijn opmerking dat ik niet onderste boven ben van de vooruitgesnelde singles. Hij heeft gelijk dat we het werk op z’n eigen merites moeten waarderen. Ik ken Madrugada sinds 2004 en geniet er nog geregeld met volle teugen van. Het nieuwe werk ga ik dan zeker ook via Spotify beluisteren. Maar ik snel niet naar de platenzaak morgen voor de cd; dat geld houd vooralsnog in mijn broekzak om een keer het vinyl van Industrial Silence aan te schaffen.

Nou om er dan maar meteen aan toe te voegen, want inmiddels staat het gekleurde vinyl als 2lp hier en ook op de draaitafel of course, het is vintage Madrugada, werkelijk. Elke noot, afzonderlijk of in als de som der delen, zijnde de volledige song, is echt, heus, waar, wis en waarachtig prachtig en in volle glorie. Pracht plaat dus weer, daar waar, eerlijk ware eerlijk, deze band mij ook never en never teleurgesteld heeft. Natuurlijk zijn het andere tijden, de leden jaren ouder, een wellicht ander wereldbeeld, beseffende waar ze nu zelf staan, vaders inmiddels dan ook, andere verantwoordelijkheden, maar dan nog een plaat die vaak gedraaid gaat worden. En vind ik het met stadionachtige anthems hard meevallen, iets waar trouwens niks mis mee ware....maar fraaie melodielijnen, prachtige sfeervolle arrangementen en dito refreinen bij menige song. Plaatkant A net ten einde en ja, wow gevoel dus. Bovengemiddelde aanvulling op hun eigen oeuvre. Gaat dat horen. Vinyl trouwens wel idioot zwaar aan de prijs maar ja, dat is wel vaker met de huidige prijzen. Ook de laatste Springsteen zwaar over the hill, prijsmatig, zeker voor de gekleurde versie. En dan gaan de companies met $ tekens in de ogen weer klagen als de verkoop terugzakt, ja, korte termijn visie ten top. Absolute aanrader, wie dem das auch sei.

Begrijp ik ook.

Madrugada is een band die het bij mij niet snel verkeerd zal doen. Of ze nu de wat meer populaire kant op gaan of dat het ten tijde van de wat donkere sound is. Ik vind het altijd wel mooi. De zang van Sivert en de sfeer... een combinatie die mij nooit verveelt.
Ik keek dan ook uit naar deze release (en schrok van de vinylprijs.... of die het waard is is een andere discussie zullen we maar zeggen).

Chimes at Midnight is een behoorlijke verrassing. Want wie had gedacht dat er ooit nog een album onder de naam Madrugada zou verschijnen?! Sivert was solo ook lekker bezig en zijn sound week nu ook niet enorm af van wat hij met Madrugada liet horen. Zou dit dan toch een beetje Sivert solo onder de naam Madrugada zijn?

Nobody Loves You Like I Do is een fraaie, sfeervolle opener die de release van dit album al vooruit was gegaan. Ik heb het bewust nauwelijks geluisterd, net als die andere singles, om juist van het album als één geheel te kunnen genieten. De link met Tindersticks is snel gelegd, makkelijk vanwege de donkere sound wellicht, maar hier nog wel meer omdat dat geluid hier iets lichter van kleur is. Het zweverige dat beide bands hebben is hier goed te horen. Of ik een nieuw verrassend geluid hoor?! Welnee, maar ik denk ook niet dat Madrugada-liefhebbers daar op zitten te wachten. Ik in elk geval niet.
Het nummer an sich is een wat tamme opener maar maakt nieuwsgierig naar het vervolg.

Een vervolg in de vorm van Running from the Love of Your Life. Dit klinkt wat pompeuzer. Gek genoeg krijg ik hier een beetje een R.E.M.-gevoel ten tijde van Monster. Het is meeslepend en gruizig. Hartverwarmend? Nee, dat niet.

Help Yourself to Me raakt dan weer wat meer. De zang van Sivert is hier verantwoordelijk voor. Prachtige melodie die gelijk onder de huid kruipt. Schitterend! Dit is echt genieten voor mij. Ja, zo hoor ik Madrugada graag. Het eerste hoogtepuntje is een feit.

Stabat Mater schept met zo'n titel hoge verwachtingen. In de klassieke muziek maken ze van dit gedicht meestal toch echt iets heel fraais. Madrugada doet dat op eigen wijze. De gitaar eist hier een grote rol op, maar Sivert blijft de show stelen.

Op Slowly Turns the Wheel zijn de grotere gebaren wat meer aanwezig. Dat is voor sommigen ongetwijfeld een reden om er met een boog omheen te lopen. Maar wat mij betreft is het goed te doen, alhoewel ik wel begrijp dat het dit soort nummers zijn waar de liefhebbers van het oudere werk toch wat kritiek op zullen hebben. Ik vind dat volvette geluid wel wat hebben.

Imagination heeft iets zweverigs en doet me denken aan enkele Joshua Tree nummers van U2, of zeg ik nu iets heel geks? Van mij uit betekent dat een heel groot compliment. Dit soort nummers raken me wel en de zacht toegevoegde vrouwelijke vocalen geven het net even wat meer. Dromerige klanken uit het hoge noorden. Fraai hoor.

Dreams at Midnight werd op deze site wat lauw ontvangen. Te makkelijk? Te standaard? Het schuurt inderdaad niet, maar eigenlijk doen alle nummers op dit album dat niet echt. Toch vind ik dit best goed te pruimen. De wat lichtere toon valt op maar doet geen afbreuk aan de sound van de band. Het neigt naar een wat populairder geluid en zodra een band dat gaat doen zijn ze voor velen af. Dat kan en mag. Ik haak nog wel aan hoor.

Call My Name blijft een beetje in het zelfde midtempo hangen als de voorgangers. Misschien is dat wel mijn puntje van kritiek: de variatie is niet heel groot op dit album. Zet een wat steviger rocker af tegen een schitterende ballad en de nummers vallen meer op, dat is nu iets minder het geval. Ook hier neemt de gitaar zijn hoofdrol in een verder wat minder opzienbarend nummer.

Horen we daar een klacht? Nou dan gooien we Empire Blues er in. Wat meer uptempo met een country-touch. Maar als ik dan toch mag klagen: dit is mij iets te veel hoempa 'op volle toeren' gezellig meedoen.

Snel door naar You Promised to Wait for Me dan. Hier klinkt Sivert's stem weer zo lekker zwaar en donker. De muziek daarentegen is veel lichter van kleur. Het zorgt voor een mooi en lieflijk contrast. Toch neigt dit nummer ook naar een wat meer populairder geluid. Het maakt de band iets alledaagser en daardoor ook minder bijzonder wellicht. En toch vind ik dat nog steeds niet vervelend. Toch mijn zwak voor Madrugada denk ik.

The World Could Be Falling Down klinkt wat braaf, maar is zeker mooi wat mij betreft. Minder pompeus dan het vorige nummer en eigenlijk zijn ze dan toch ook wel op hun best.

Het nummer Ecstasy konden we ook al eerder beluisteren. Het is een schitterend einde dat het album in stijl afsluit. Voor dit soort nummers doe ik het wel.

Is Madrugada na zo'n lange tijd nog de moeite waard? Ik vind dat eigenlijk best een lastige vraag. Ik ben blij met deze release, maar echt veel toevoegen doet het niet en dan volstaan de solo-albums van Sivert Høyem ook wel. De band klinkt iets minder opwindend dan voorheen, maar dat kan ook zijn omdat we weer heel wat jaartjes verder zijn. Kan ik er van genieten? Jazeker! Dus op dat vlak is de missie geslaagd. Laten we het maar niet over die achterlijke vinylprijzen hebben. Mijn collectie is inmiddels zo omvangrijk dat het allemaal niet meer zo opvalt. Of de prijs dit album waard is is aan eenieder uiteraard. Dat het leuk is om weer nieuw werk van Madrugada te horen is voor mij een feit. Dat Robert Burås gemist wordt moge ook duidelijk zijn.....