Kacey Musgraves - star-crossed (2021)

Héél benieuwd naar het nieuwe Kacey Musgraves album.
Star-crossed klinkt alvast erg veelbelovend.
Ik heb Golden Hour werkelijk grijs gedraaid

Volgens de interviews heeft Musgraves met deze plaat haar echtscheiding proberen te verwerken.

Voor de mensen in kwestie is een scheiding natuurlijk verre van leuk, maar het levert vaak wel hele mooie platen op. Springsteen's Tunnel Of Love, Petty's Echo, Fleetwood Mac met Rumours en zo kan ik nog wel even door gaan.

Ben erg benieuwd naar deze plaat!

Zwaar tegenvallende singles, ben bang dat Golden Hours een positieve uitschieter was. Ook op die plaat stonden overigens nummers die over de grens van te cheesy heengingen, en dat is helaas de weg die nu wordt ingeslagen.

Golden hour is echt een top plaat, heel sterk. Hopelijk komt deze in de buurt

Kacey Musgraves... ik vond Golden Hour een prima plaatje, maar meer ook niet. Maar het sloeg aan bij mijn partner en het bleek de perfecte soundtrack voor een roadtrip in de Verenigde Staten in 2018, één van de allermooiste vakanties ooit (ik denk zelfs wel de mooiste, ondanks dat het niet de eerste keer VS was).

Golden Hour werd daardoor een album dat voor altijd verbonden blijft met die trip, hoor ik de nummers van dat album dan rijden we weer door woestijnen, zie ik prachtige natuurparken en beleef ik steden als New York, San Francisco en Las Vegas weer. Geen enkel album is zo intens verbonden aan een vakantie als Golden Hour. Het concert in Amsterdam later dat jaar was een heerlijk toetje.

Haar oudere albums vond ik ook prima, maar hadden zeker niet dezelfde impact.

Star-crossed is het eerste album van Kacey voor mij dat nieuw verschijnt en waar ik naar uit kon kijken. Gek genoeg deed ik dat niet echt. Het zou zomaar kunnen dat Golden Hour gewoon een status aparte heeft in mijn collectie. Was ik daar aanvankelijk ook niet een beetje neutraal over? Was het niet zo dat de herinneringen het allemaal mooier maakten waardoor ik er zo van ben gaan houden? En zou er op dit nieuwe album wel een Slow Burn staan?

Het antwoord kan nu gegeven worden: neen! Het is allemaal wat meer pop en hier en daar ontwaar ik wat effectjes op haar stem (was dat nodig?!). In mijn oren allemaal wat flets ten opzichte van het geweldige Golden Hour. Maar ook daar had ik wat meer tijd nodig. Ik vermoed dat dit veel draaibeurten in de auto gaat krijgen; wie weet doet ons Nederlandse landschap ook wel wonderen!

Star-crossed helt over naar de pop-kant die we op de voorganger al konden horen, en dat is opvallend daar haar huwelijksperikelen hier verwerkt worden. Ik vind de wat meer kwetsbare en langzamere nummers er dan ook wat meer bovenuit steken.

Is het een slecht album? Nee, zeker niet. Ik had alleen iets meer van een 'divorce-album' verwacht. Dat zou toch een meesterwerk kunnen opleveren en een meesterwerk is dit zeker niet. Maar het is zeker niet onaangenaam om naar te luisteren. Vijftien persoonlijke nummers in een dikke drie kwartier. We kunnen weer even vooruit met Kacey.

Star-crossed is een veel meer intogen album dan Golden Hour. De songs zijn hierdoor ook minder instant.
Dit album vraagt gewoon om veel gedraaid te worden.
Ik kan star-crossed nu nog niet echt beoordelen, maar wat heeft die Kacey een hemelse stem

Dit is mij te doorsnee, gelikt, beetje dit, beetje dat w.b. muziekstijl, maar de stem is oorstrelend. Ook wat veel nummers, 15 stuks. Geen golden hour met een slow burn.

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Kacey Musgraves - star-crossed - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Kacey Musgraves - star-crossed
Kacey Musgraves levert met star-crossed een modern breakup album af, dat flink opschuift richting pop, maar ook het uit duizenden herkenbare stempel van de Amerikaanse muzikante bevat

Vorig jaar liep het huwelijk van Kacey Musgraves op de klippen. Het inspireerde de muzikante uit Texas tot een album vol melancholie. Het is een album dat nog wat meer opschuift richting pop dan het vorige album, maar star-crossed bevat ook uiterst ingetogen momenten. Op haar nieuwe album neemt Kacey Musgraves afscheid van Nashville, maar star-crossed is lang niet altijd een afscheid van haar zo bijzondere geluid. Ook star-crossed wordt gedragen door haar prachtige stem, die ook in de wat voller en elektronischer ingekleurde songs makkelijk overeind blijft. Het is voor liefhebbers van rootsmuzikante Kacey Musgraves misschien even wennen, maar er valt steeds meer op zijn plek.

Ruim drie jaar na Golden Hour, dat eind 2018 met afstand mijn jaarlijstje aanvoerde, duikt de Amerikaanse muzikante Kacey Musgraves op met een nieuw album, star-crossed (zonder hoofdletters). Het is feitelijk al haar negende studioalbum, maar de drie albums die ze tussen 2002 en 2007 als tiener uitbracht kunnen we wat mij betreft vergeten, terwijl het, overigens zeer geslaagde, kerstalbum A Very Kacey Chistmas uit 2016 toch vooral een tussendoortje was.

Van de vier albums die overblijven zijn Same Trailer Different Park uit 2013 en Pageant Material uit 2015 nog stevig geworteld in de countrymuziek, terwijl Golden Hour flink opschoof richting pop. Die lijn trekt Kacey Musgraves nog wat verder door op het deze week verschenen star-crossed, dat toch vooral een popalbum is. Het is niet alleen een popalbum, maar ook een heus breakup album, want veel songs op het album zijn getekend door het stranden van haar huwelijk met singer-songwriter Ruston Kelly.

Nu had Kacey Musgraves een heel sober en intiem breakup album in de country traditie kunnen maken, maar dat heeft de Texaanse muzikante niet gedaan. star-crossed schuift vergeleken met het al pop georiënteerde Golden Hour niet alleen nog wat meer op richting pop, maar heeft in veel van de 15 (!) songs op het album gekozen voor een wat zweverig (spacey) geluid waaraan flink wat elektronica is toegevoegd.

Wanneer deze elektronica tijdelijk plaatsmaakt voor akoestische gitaren hoor je nog wel wat van de countrymuzikante Kacey Musgraves, maar de balans is dit keer flink doorgeslagen in een andere richting, mede omdat het country instrumentarium als de pedal steel en de banjo in de koffers is gebleven.

Vergeleken met het prachtige Golden Hour klinkt star-crossed bovendien nog een stuk gepolijster, zeker wanneer extra elektronica wordt toegevoegd of wanneer de prachtige stem van de Amerikaanse muzikante, totaal onnodig, elektronisch wordt bewerkt, maar het album bevat ook een aantal ingetogen en wat ruwere tracks zonder opsmuk.

Zeker bij eerste beluistering had ik wel wat moeite met het nieuwe album van Kacey Musgraves. Het klonk me allemaal veel te glad, het in veel tracks vrijwel volledig ontbreken van invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek klonk als een groot gemis, de songs op het album bleven onvoldoende hangen en ondanks de melancholie die hier en daar van de songs af druipt, raakte star-crossed me in eerste instantie niet.

Dat is na herhaalde beluistering wel veranderd, al vind ik star-crossed nog wel wat minder dan zijn drie voorgangers. Inmiddels vind ik wel dat Kacey Musgraves er in is geslaagd om haar zo eigen geluid te behouden, wat niet alleen de verdienste is van haar uit duizenden herkenbare en nog altijd wonderschone stem.

Verder is star-crossed niet zo glas als het als het album op het eerste gehoor lijkt. Kacey Musgraves jaagt er in iets meer dan 45 minuten maar liefst 15 songs doorheen en het zijn songs die wel degelijk beschikken over ruwe randjes en die ook wel degelijk iets laten horen van de countrymuziek waarmee de Texaanse muzikante is opgegroeid.

Door het nogal zoete en elektronische geluid in een deel van de tracks op het album, vond ik alle melancholie in de instrumentatie, zang en teksten in eerste instantie wat onecht, maar inmiddels weet Kacey Musgraves me toch te raken met alle sombere overpeinzingen over haar huwelijk dat zo snel is gestrand en klinkt ze absoluut oprecht.

Hoewel de verhouding tussen roots en pop wat mij betreft wat meer in balans had mogen zijn, hoor ik steeds meer moois in de popsongs op het album, die niet lijken op alles dat er in het genre wordt gemaakt op het moment. Kacey Musgraves gaat mijn jaarlijstje waarschijnlijk niet aanvoeren dit jaar, maar star-crossed is een eigentijds breakup album, dat de komende tijd echt nog flink gaat groeien, dat me steeds dierbaarder wordt en dat een geduldig oordeel verdient. Erwin Zijleman

Heb golden hour ook grijs gedraaid, een prachtplaat . Net even deze geprobeerd, maar ik kon me er niet toe zetten na Good Wife verder te luisteren . Wat een verschrikkelijk nummer zeg . Die tekst ook brrrr .

Misschien later eens verder luisteren

Kacey Musgraves nieuwe album is er inderdaad één die niet in een luisterbeurt of twee / drie te doorgronden en beoordelen valt. Zoals één van mijn voorgangers schreef "de songs zijn niet instant". Ook ik had een paar luisterbeurten nodig, maar het album begint inmiddels steeds fijner te landen.

Het knappe vind ik dat Musgraves een break-up album heeft gemaakt waar het traditionele moddergooien en strooien met verwijten achterwege blijft. Vanuit haar eigen perspectief bezingt ze in drie delen de pijn van het uit elkaar groeien, de onvermijdelijke break-up, maar ook het nieuwe begin dat erop volgt. Steeds weer zonder vinger wijzen en zonder verwijten (al kun je er tussen de regels door soms wel uitpikken). Iets waar menig volwassene (lees: ouder) nog iets van kan leren, zoals ik ieder jaar weer ervaar in mijn werkveld.

Het verhaal vanuit Musgraves perspectief is de kracht en tegelijk bij momenten ook de zwakte van het album. Hoe kijkt ex-man Ruston Kelly tegen de break-up aan? Wat is zijn verhaal? star-crossed maakt me daar eigenlijk wel benieuwd naar. Wie weet zet hij zijn gevoelens ook nog wel om in muziek.

Het album is opgezet als Shakespeariaanse tragedie. Het eerste deel van het album verhaalt voornamelijk over de periode dat Musgraves en Kelly getrouwd waren. De liefde staat centraal, al hoor je in menig song het onbehagen al doorschemeren. Zo zingt Musgraves in cherry blossom girl: "I'm your cherry blossom, baby, Don't let me blow away, I hope you haven't forgotten, Tokyo wasn't built in a day". Vergelijkbaar zinsnedes zijn ook terug te horen in de andere openingsnummers van het album.

Vanaf het nummer justified verschuift het album richting de onvermijdelijke break-up. Hier is de scheidslijn tussen verdriet, verwijt en nieuwe hoop dun. Zeker in dit deel was het makkelijk geweest met verwijten te strooien en haar ex-man eens goed de waarheid te vertellen. Iets wat ze hier en daar best doet, maar gelukkig steeds weer op een respectvolle manier, het goede dat er geweest is daarbij niet uit het oog verliezend. Het einde van camera roll vind ik daarvan een mooi voorbeeld. "Anyway, thanks, For all the nights and the days, And everything that you gave, I'll never erase it, There's one where we look so in love, Before we lost all the sun, And I made you take it".

Het laatste deel van het album breekt aan. Het is tijd om vooruit te kijken. Musgraves doet dit op een vastberaden manier met vol vertrouwen in de toekomst. "I won't cry when the cold wind blows, Gonna let it shine, 'Cause now I know, There is a light at the end of the tunnel".

Kacey Musgraves haar vierde studioalbum (de jeugdwerkjes even buiten beschouwing latend) is er een waar ze meer opschuift richting de popmuziek. Een geluid dat past bij haar prachtige stemgeluid. Toch vind ik het als liefhebber van het traditionele Amerikaanse country / roots geluid best een beetje jammer dat de country voor even (grotendeels) in de ban is gedaan. Hoe dit album zich verhoudt tot de drie schitterende voorgangers kan ik nu nog niet zeggen. Want zoals ik bij het begin van deze recensie al schreef: "star-crossed is geen album dat zich in een luisterbeurt of twee / drie laat vangen".

Goed om te lezen. Golden hour is een guilty pleasure voor mij en deze had ik na een vluchtige luisterbeurt al opgegeven. Ik ben blijven hangen in het gepolijste geluid en de songs waren niet pakkend genoeg. Toch nog maar een kans geven dus.

Vooralsnog vind ik dit nieuwe album, ook na meerdere luisterbeuren een grote ontgoocheling.
Daar waar Golden Hour precies tussen kitch en oprecht viel, en daarnaast een perfecte balans tussen banjo's naast producers trucjes zoals autotune had, wil Musgraves op star crossed teveel.
Gebeleven is de prachtige stem, maar de liedjes lijken nu teveel volgepropt met effecten en in elkaar gedrukt. Letterlijk, want de meeste songs komen niet boven de drie minuten uit. Daarnaast krijgen veel tracks op star crossed te weinig ruimte om open te bloeien. Zo klinkt er te vaak een gekunstelde hook of bridge. Ongetwijfeld allemaal heel catchy, maar ik vind het zwak overkomen, en de liedjes gewoon niet zo sterk. Het lijkt alsof dit album een haastklus was.

De grootste miskleun komt helaas op het einde, in de vorm van een remake van het prachtige lied Gracias a la Vida. Compleet met 'gramofoon sound' en stem effecten weet Kacey dit nummer eigenhandig te slopen en van zijn ziel te ontdoen. Mercedes Sosa draait zich vast om in haar graf.
Snel vergeten dus maar deze plaat, want dat Kacey talent heeft, heeft ze al lang bewezen met haar eerdere werk.

Achtergrondverhaal:

‘I knew I was pushing buttons’: Kacey Musgraves on divorce, mushrooms and taking on the good ol’ boys’ club

Wat ik tot nu toe gehoord heb is dat de golden hour lijn wordt door getrokken hoor.

De lijn naar pop wordt veel te ver doorgetrokken wat mij betreft. Er is nauwelijks nog een spoor van country te vinden, terwijl in Golden Hour die invloed er nog was.
Ik vind dit album vederlicht en zelfs oppervlakkig, ondanks het thema van haar scheiding.
Een grote ontgoocheling.

Eens!! Ik kom er helaas niet doorheen.

'Golden Hour' had inderdaad die lichte country-twist. Maar wat dat album vooral onweerstaanbaar maakte, was die stralende gloed die over die plaat hing. Vooral het ontbreken van dat laatste maakt 'star-crossed' toch een slag minder. Het is meer gewoontjes, een beetje gelijkmatig en vlak en dat voor een plaat met zulke zware thema's. De zang blijft prachtig, de dame kan een moppie zingen, maar overal kom ik niet verder dan een dikke voldoende.

Ken de artiest en het album verder niet maar kwam track nr 10 ergens tegen. Die is wel 5 sterren waard. Ik denk dat ik die ga gebruiken voor de uitzending .

Ietsje te streng geweest, na herbestemming staan er in de staart van het album toch een paar prachtige tracks ( camera roll, easier said en hookup scène ).
Krappe voldoende en nog steeds haar zwakste album, Kees kan zo veel beter.

Destijds vluchtig geluisterd, maar links laten liggen vanwege het ontbreken van het country-geluid. Toch weer opgezet en de eerste keer was toch wel weer even schrikken; zoetgevooisde popmuziek, autotune en weinig tot geen coutry-geluid. De tweede luisterbeurt beviel gelukkig beter. Bij lange na niet zo sterk als 'Same Trailer Different Park' of 'Pageant Material', maar al met al toch fijne, aanstekelijke pop met een paar sterke nummers (al had het laatste Spaanstalige nummer wel weggelaten mogen worden). Verder weet ik niet of dit nou een album is dat ik regelmatig ga draaien. Een paar nummers misschien. Een voorzichtig 3'tje voor nu...

Recensie op de krenten uit d pop:
De krenten uit de pop: Kacey Mugraves - star-crossed (2021) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Kacey Mugraves - star-crossed (2021)
2024 is voor mij het jaar van Kacey Musgraves met een uitstekend nieuw album en een geweldige tour, maar ik krijg langzaam maar zeker ook steeds meer waardering voor het verguisde star-crossed

Ook het afgelopen jaar heb ik star-crossed van Kacey Musgraves meerdere malen een mislukt album genoemd. Het breakup album van de Amerikaanse muzikante werd verguisd door de critici en ook de fans van Kacey Musgraves waarderen het album in de meeste gevallen een stuk lager dan haar andere albums. Ik heb de laatste weken toch maar weer eens flink wat tijd gestoken in star-crossed en ben inmiddels een stuk positiever over het album. star-crossed biedt meer ruimte aan pop en elektronica, maar bevat toch ook meerdere ingrediënten van het Kacey Musgraves geluid dat me zo dierbaar is. star-crossed is niet het beste album van de Amerikaanse muzikante, maar veel beter dan ik lang dacht.

Same Trailer Different Park vond ik de grootste countrypop belofte van 2013, Pageant Material een van de beste albums van 2015, A Very Kacey Christmas uit 2016 een van de leukste kerstalbums aller tijden, Golden Hour het beste album van 2018 en een van mijn favoriete albums aller tijden en Deeper Well ligt absoluut op koers om mijn favoriete album van 2024 te worden. Je kunt dus wel zeggen dat ik een groot fan van Kacey Musgraves ben, maar desondanks had ik weinig met het in 2021 verschenen star-crossed.

Het breakup album van de Amerikaanse zangeres had wat mij betreft een album vol country tranentrekkers moeten worden, maar het werd een album met veel pop en flink wat elektronica en wat mij betreft veel te weinig country. De organisatie achter de Grammy’s dacht er net zo over en sloot het album uit voor de country categorieën. Daar was een hoop gedoe over, zeker nadat het management van Kacey Musgraves had laten onderzoeken hoeveel country elementen er nu precies waren te vinden op star-crossed en dat bleken er meer op Golden Hour, dat natuurlijk ook geen echt countryalbum is. Het werd een bijna semantische discussie, maar het gaat er natuurlijk om hoe een album aanvoelt en star-crossed voelde voor mij aan als een popalbum en lange tijd als een teleurstellend popalbum, al was ik in mijn eerste recensie nog voorzichtig positief.

Gezien mijn enorme liefde voor het werk van Kacey Musgraves heb ik de afgelopen weken Golden Hour en Deeper Well eens laten liggen tijdens wandelingen en heb ik me gestort op star-crossed. Het is het album dat Kacey Musgraves maakte nadat haar huwelijk met singer-songwriter Ruston Kelly op de klippen was gelopen en haar gedesillusioneerd had achtergelaten. Ze omschreef het album zelfs als een moderne tragedie geïnspireerd door Romeo & Juliet en noemde Bill Withers, Daft Punk, Sade, Eagles en Weezer als belangrijkste inspiratiebronnen, wat niet de inspiratiebronnen voor haar eerdere albums zullen zijn geweest.

Logisch dus dat star-crossed anders klinkt dan het terecht zo geprezen Golden Hour, maar naast verschillen zijn er ook overeenkomsten tussen beide albums. Zo is de stem van Kacey Musgraves ook op star-crossed prachtig en tekenen Ian Fitchuk en Daniel Tashian wederom voor een bijzonder fraaie productie. Elektronica speelt een grotere rol op het album, maar ook star-crossed heeft een organische basis. In tekstueel opzicht is star-crossed een zeer persoonlijk en emotioneel album, wat op bijzondere wijze contrasteert met de op zich niet heel donkere en vaak wat lome muziek op het album.

Ook na alle beluisteringen van de afgelopen weken vind ik star-crossed nog niet zo goed als de andere albums van Kacey Musgraves, maar mijn waardering voor het album is wel toegenomen. Het album bevat een aantal hele sterke songs, die zeker niet onder doen voor de songs op de andere albums van de Amerikaanse muzikante, en heeft een bijzondere flow, die wordt versterkt door het gebruik van elektronica. Een song als if this as a movie.. wordt voor mij zo langzamerhand onweerstaanbaar en zo staand er meer songs op het album.

Het is een flow waar je even in moet komen, zeker als je een voorkeur hebt voor de meer folk en country getinte songs van Kacey Musgraves, maar als dit eenmaal lukt merk je dat ook het breakup album van kacey Musgraves die bijzondere sfeer heeft die al haar andere albums kenmerken. Ik heb me meer dan eens zeer negatief uitgelaten over star-crossed, maar moet dit na de afgelopen weken flink relativeren. Erwin Zijleman