Nick Cave & The Bad Seeds - B-Sides & Rarities (Part II) (2021)

King Sized Nick Cave Blues!

Hoor net Vortex, geweldig nummer!

Dat was toch ooit bedoeld voor het eerste Grinderman album? Geweldig nummer ja.

Klopt aERodynamIC

En nu wachten…..
7 lp’s
Nick Cave een paar jaar geleden pas echt leren kennen.
Wat een muziek maakt die band.
Mag ik deze al voorzichtig op 4,5 ster zetten zodat ik hem daarna ophoog

Die aangekondigde 7LP boxset met B sides & rarities 1&2 samen maakt me toch wel hebberig.

Ik dacht even van "7 LPs aan B sides is best veel", tot ik me besefte dat ik er ook 6 stuks van Tom Waits in de kast heb staan =p Vortex is al wel een pareltje zeg!

Waarom bewaart ie die songs niet voor een volgend album zou je in eerste instantie zeggen Vortex is wel aardig, niet echt een klasbak. Had zo op Nocturama gepast, beetje Bring It On vibe...
Earthlings is matig.

Heb ik meteen een antwoord op mijn vraag: ze zijn niet goed genoeg

Zou op het eerste Grinderman album komen. Ik was op slag verliefd op dat nummer en baalde enorm dat het daar uiteindelijk niet op kwam.

Nee dat mag je niet

En dan toch gewoon doen hè...

Een heerlijk vervolg op de vorige verzamelaar. Wat een niveau weer, en dat voor b-kantjes en allerhande andere tracks.

De eerste helft heeft mijn voorkeur.

Morgen de boxset ophalen..zin in.

Eerst luisterbeurt zit erop. Met name de eerste helft is echt een verademing, gezien ik de richting die hij op de laatste albums op ging een stuk minder vind. De tweede helft sluit meer aan bij de laatste jaren.

De 'First' tracks zijn vreemd genoeg niet beschikbaar op Spotify (tracks 12, 21, 22, 25). Kan zo 1,2,3 ook de reden ervan niet vinden.

De eerste cd is weer een pareltje. De tweede vind ik met zijn afwisseling beter te pruimen dan zijn laatste albums. Blij dat ik hem gekocht heb!

Op Vortex en dat livenummer na had ik alle nummers van de eerste CD al in huis, maar leuk om ze nu gebundel te hebben in plaats van verdeel over vinyl, CD singels en DVD. De tweede CD grijpt me nog niet meteen (al gold dat ook voor Ghosteen en dat is min of meer goed gekomen). Maar ik zie hier toch veel probeerseltjes, terwijl de eerste B-Sides & Rarities toch wel een hoop nummers van albumkwaliteit had.

Fraaie box, en een prima vervanging van de cd box die ik al had, aangevuld met part II. Zeven platen genieten geblazen.

De Avalanche cover kende ik nog niet. Niet gek dat hij besloot deze op te nemen, past hem heel goed.

Btw mocht er nog iemand twijfelen om de LP boxset te kopen. Ik kan bevestigen dat de LP’s zeer goed klinken. Sterker nog, ik denk dat dit met gemak de best klinkende vinyl release is die ik het laatste jaar gehoord heb. Ontzettend veel diepte en detail.
Qua presentatie houdt het echter niet over. Papieren binnenhoezen en een goedkoop papieren boekje met alleen credits en enkele foto’s. Het zwart/wit basic design is dan wel weer heel mooi en minimalistisch.

Avalanche is het openingsnummer van hun debuutalbum...

CD2 lijkt wel vol te staan met demo'tjes ipv volwaardige b-kantjes.

De band had ws geld nodig gezien covid...

Haha ok ik zie het, kende het origineel van Leonard Cohen wel. Ben pas wat later aangehaakt bij Nick Cave. Heb niet alle albums front to back beluisterd.

Op een paar nummers na, voegt het wat mij betreft weinig toe. Niets wat hij niet al eerder en beter heeft gedaan.

Leuk voor een paar luisterbeurten. Met name de tweede cd. Ben fan… maar (gelukkig) niet zo'n grote fan dat ik dit in een dure vinyl-box ga kopen.

Cave moet een beetje uitkijken voor overkill. De eerste box van B-sides heb ik al thuis staan, deze eerst maar eens luisteren.

Luister hem nu op Quiebuz, Mooie kwaliteit. Vaak stelt dit soort bij elkaar geraapte albums nogal eens teleur.
Deze zeker nog niet.

Avalanche 1984; dreigend vanuit het diepste van de ziel.
Avalanche 2020; fragiel vanuit het diepste van de ziel.
Het beest is getemd en getransformeerd tot een zacht lovely creature.

De Leonard Cohen cover geeft exact die fase weer waar Nick Cave zich hedendaags in bevindt. Een humaan persoon die zijn verdriet deelt met zijn luisterende publiek, en waar nu behalve bezinning en verdriet gelukkig ook ruimte is voor humor en zelfreflectie. Een lach en een traan, met een openhartige gastheer. Met Warren Ellis als enig The Bad Seeds zekerheid betreedt hij de podiums om de nodige indruk achter te laten. Niet alleen met zijn songs, maar soms nog meer met de verhalen daarachter. De amicale verstandhouding is uniek in het leven van Nick Cave, die daar vrijwel geen vriendschappen in toelaat, maar de laatste jaren deze steunbetuiging wel accepteert. Het tweetal staat aan de basis van het intieme Push The Sky Away, het persoonlijke Skeleton Tree en het rouwproces Ghosteen.

Wil ik wel opnieuw geconfronteerd worden met de nummers die herinneringen oproepen die gekoppeld zijn aan het overlijden van Arthur Cave? Ik weet het niet. Blijkbaar laat Nick Cave het toe om dit nogmaals te delen. Hoe houden de sobere tracks zich staande als ze geamputeerd worden van de volwaardige albums en in momentfracties voorbij komen? Want daar draait het grotendeels bij B-Sides & Rarities (Part II) om. Zeker nu de aandacht vervlakt en het dit jaar verschenen Carnage naar de achtergrond verdwijnt. Gewoon weer een prima plaat, maar dan zonder de impact van het vorige werk. Toch ben ik blij dat Nick Cave ervoor gekozen heeft om een doorstart te maken, al kan ik het ook begrijpen als het nu klaar zou zijn. Prima dus dat hij doordacht een andere keuze maakt.

De luchtigheid van Hey Little Firing Squad, Fleeting Love en het Bruce Springsteen achtige Accidents Will Happen gaan terug naar het 2008 van Dig, Lazarus, Dig!!!. Nick Cave die zich met foute pornohangsnor neerzet als een gladde onbetrouwbare ladykiller. Het is jammer dat er geen restmateriaal uit de gelijktijdige zwaar rockende Grinderman periode op de plaat staat. Het is dan ook een Nick Cave & The Bad Seeds samengesteld geheel, en daar staat dit project los van. Zonde, want juist dit afwijkende vuige zwartgeblakerde hoofdstuk zou een mooie aanvulling zijn. Alleen de duistere missing link Vortex is hier aanwezig. Jammer dat deze smerig gespeelde gitaartrack het toen niet gehaald heeft. Vortex behoort tot de hoogtepunten uit deze tijd, en bewijst nogmaals de zorgvuldigheid van de uiteindelijke albumkeuzes.

Het met Debbie Harry gezongen Free To Walk is een mooi eerbetoon aan Jeffrey Lee Pierce, de The Gun Club stadsduivel die zijn liefde voor Miami en Las Vegas bezingt, en waar The Bad Seeds gitarist Kid Congo Powers zijn roots heeft. Leuk, maar beide artiesten kunnen beter, de onderhuidse spanning die hij bij andere gastzangeressen weet op te roepen ontbreekt hier. Het treurend vioolspel van Warren Ellis op Avalanche overtuigt en is een mooie aanvulling op het pianospel van de The Idiot Prayer filmsetting. Vreemd genoeg ontbreekt deze op de albumversie van het concert, al gaat mijn voorkeur uit naar die loeizware eerste From Her to Eternity opende coverversie.

King Sized Nick Cave Blues is de letterlijke observerende beschrijving van de Push The Sky Away albumhoes, de gordijnen openen zich echter pas bij de binnendringende zonnestralen van Instrumental #33 en het prachtige liefdevolle Glacier. Het overdonderende Needle Boy is een bekentenis van de junk Nick Cave die de zelfkant van het leven opzoekt. Als een graatmagere schim spookt het met de duivelse Lightning Bolts bliksemstralen rond. Verdovend als drugs, nadreunend als een cold turkey. Kant en klaar songs die niet passen op het dromerige Push The Sky Away (welke emotionele titeltrack hier wel live op te vinden is) maar die wel die onheilspellende nachtlevenstempel dragen. Opium Eyes hoort in het rijtje tussen Needle Boy en Lightning Bolts thuis, en handelt ook over zijn verslavingsdrang, maar is van een later tijdstip. In diezelfde lijn ligt het typische Nick Cave spoken word voordracht Animal X, een presentje om de Record Store Day te promoten. Het breekbare Give Us A Kiss staat op de 20,000 Days On Earth soundtrack maar is qua sfeer vergelijkbaar met het latere Skeleton Tree.

Het elektronische First Skeleton Tree, gemaakt op een zondagochtend voor de dood van Arthur Cave, heeft al dat lugubere voorgevoel. Tijdens het werkproces vormt zich een verstikkende doodskleed over de opnames heen, die de verdere verloop in gitzwarte duisternis doopt. Hell Villanelle, de ommezwaai, de stilstand met dreunende hartaanval drones die alle zekerheden ontnemen en er helemaal niks voor teruggeven. Doordat de setting van Skeleton Tree door de dramatische gebeurtenis in een klap totaal verandert, blijven er veel ongeschikt geraakte nummers liggen. Sudden Song wordt al in het beginstadium geschrapt, First Girl In Amber is te jazzy, ook het zachte Life Per Se en het zeer passende Steve Mc Queen zijn plotseling onbruikbaar geworden. God is een filmacteur die de touwtjes in handen heeft, en deze abrupt doorknipt.

Big Dream zal uiteindelijk leiden tot de bezongen hemelweg in Ghosteen. Euthanasia, de ademloze pianoballad van The Idiot Prayer, die daar zo mooi tot het recht komt in de lichtval van de goudbruine zonnestralen. Earthlings wordt ook al vaak live uitgevoerd, en het is vreemd dat deze sleutelsongs op Ghosteen ontbreken. First Bright Horses en de ritmische veldslag First Waiting For You zijn voorstudies van de uiteindelijke versies die op Ghosteen terecht komen. Bij Heart That Kills You wordt het akkoordenschema van The Mercy Seat erbij gepakt om tot nieuwe ideeën te komen. Ondanks de impact van de gekozen tracks is deze minder indrukwekkend dan B-Sides & Rarities (Part I). Daar betrof het een langere periode, en het blijft een gemiste kans dat Grinderman totaal genegeerd wordt.

Nick Cave & The Bad Seeds - B-Sides & Rarities (Part II) | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gisteren de cd opgehaald bij de lokale platenzaak. Via Spotify en nu ook op cd met name de eerste schijf geluisterd en deze bevalt me toch heel erg goed. Hele mooi verzamelaar: die b-kanten van Dig!!! Lazarus Dig!!! zijn prachtig, 'Vortex' en 'Avalanche' ook. Hoogtepunt in mijn ogen: 'Needle Boy'. Wat een intens nummer. Vanaf morgen ga ik met cd 2 aan de slag.

Hoe lang gaan we de dood van Cave's zoon nog uitmelken in recensies?