The War on Drugs - I Don't Live Here Anymore (2021)

Niet zoveel mensen die The Beatles of The Cure ook kennen. De laatste zou ik zelf vijf jaar geleden niets op kunnen zeggen hebben. Maar je kan die artiesten toch ook niet "niet mainstream" noemen. Voor mij moet het instrumenteel boeiend blijven, en als dat niet zo is, dan haak ik af (bij The Cure is dat wel niet het geval).

Het is vrij MOR of AOR muziek en dat is meestal mainstream in de zin van veel mensen vinden dat leuk.
Veel mensen blijven steken bij makkelijke obvious muziek, zoals mijn broer vroeger bij Reo Speedwagon en Kiss bv. Ging ie zich verder verdiepen in nog intrigerender, apartiger muziek in dat genre? Nee, helemaal niet. Hij vond het wel best zo. TWoD is ook zoiets, lekker makkelijk. Er zal vast nog wel zogenaamd veel beters/door de serieuze muziekkritiek geaccepteerde muziek (betere zang, scherper gitaarwerk etc.) in dat genre zijn, maar mensen vinden het wel prima zo. En daar is ook niks mee, dit is voor mij ook perfecte muziek!

Dat viel me ook op, Simple Minds na 1985 dan, met die zangeressen. Had zo op Street Fighting Years kunnen staan

Voor mij eerder op Once Upon a Time...

Bij The War on Drugs:

Ik heb me nog nooit zo oud gevoeld als bij het luisteren van deze muziek.

Berichten verplaatst naar The War on Drugs

You abandoned me, I don't live here anymore.
Just a vacancy, I don't live here anymore.

Me afzijdig gehouden van discussie over het al dan niet mainstream gehalte van TWOD (de veelgehoorde associatie met Dire Straits zegt genoeg imo), maar sorry, deze band tussen Radiohead en Neil Young in een rijtje zetten? Wat een gotspe.

Ach gotspe.. Ik ben het met je eens dat niet alles van Radiohead en Neil Young geweldig is, maar nu moet je niet overdrijven.

Volgens mij lees jij het 'te' letterlijk... er wordt naar mijn idee niet bedoeld dat TWOD tussen RH EN NY staat, maar refereren de eerder genoemde termen als een verheldering:

Radiohead > gunfactor
TWOD > de sympathiemeter
Neil Young > De Fanbase

Eerlijk gezegd kan ik mij daar ook wel iets bij voorstellen.

Now put your box of roses in your British car and Drive the car around the world

Gek genoeg moet ik bij dit album vaak aan dat album van World Party denken.

Ik wil die voorzet wel inkoppen: dan is dat album van World Party de Mini Cooper S en blijft dit gewoon de Kia Niro

Ik ben geen autoliefhebber dus dat zegt me niks
Ik vind beide albums in elk geval prachtig.

Herlezen and you might be right

Ik mag dan wel hopen dat je het origineel bedoelt Mjuman en niet dat BMW hok

wie was ook weer die donkere achtergrond zangeres rond '86 ? ( album once upon a time)

Robin Clark Bio - robinclarkmusic.com

Slechts het eerste nummer kan me echt bekoren , de laatste 2 tracks zijn nog net een voldoende, overige ver onder de maat. Het is een wat voorspelbaar album. Er zijn al zoveel van dit soort moderne folkrock groepjes die niet of nauwelijks de middelmaat ontstijgen. Volgende graag.

Ja joh, een band krijgt meer aandacht en mensen gaan huilen. Ik lees zelfs dat pretentieuze artiesten als Radiohead erboven worden gezet. Prachtig album weer natuurlijk.

Het titelnummer is mijn favoriet geworden, samen met Occasional Rain. Zo'n meeslepend warm en swingend nummer
En verder is het een album vol met faves.

En verder is The War on Drugs de Bruce Springsteen die Bruce zelf wilde zijn, maar nooit werd

Ja hoor ik heb de 2 albums voor I Don't live.......wel in mijn collectie, maar deze ga ik niet kopen. Ik ben de laatste tijd meer bezig met de bands Madrugada, Black Swan Lane en Sophia. Ook bands met veel lange nummers. vind ik geweldig. Ik beluister en ontdek het via You Tube want ik ben gestopt met nieuwe muziek kopen. Mijn cd collectie is al groot genoeg. The Electric Soft Parade - Stages (2020) - MusicMeter.nl

Occasional Rain kan zomaar eens onverwacht het beste nummer zijn dat ze ooit hebben geschreven. Wat is dat een dijk van een afsluiter!

Ik heb me vergist in dit album. Het overrompelende gevoel is weliswaar wat weg bij mij. Maar in de plek krijg ik een heel constant volwassen album waar het genieten in de details ligt. The War On Drugs consolideert zijn plek aan de absolute top van de hedendaagse indierock.

Wederom schitterend. Bijna van het niveau van Lost in the Dream. Enkele nummers bevatten buitengewoon verslavende gitaarriffs en melodie zoals Harmonia's Dream, de titelsong I don't Live here Anymore en het zalige Victim. Momenteel één van de grootste rockbands ter wereld, waarop men binnen dertig jaar zal terugkijken zoals we dat nu doen met The Beatles. Wonderlijke muziek, op eenzame hoogte. Wat zou ik die graag live zien! Geluisterd vanaf de dubbele vinyl.

Goede plaat , maar ik hoor niet het meesterlijke wat anderen erin horen. Het is vooral degelijk zonder uitglijders. Das tegenwoordig al heel wat. Had toevallig vanmiddag de voorganger opstaan en deze erachter aan geplakt , maar echt een wezenlijk verschil kon ik niet ontdekken. TWOD doet waar het goed in is , en dat is hypnotiserende muziek maken , die beklijft. Als ze nu voor het volgende album een ietwat andere weg in slaan , dan kunnen we over 30 jaar misschien eens gaan overwegen of we gaan terugkijken in de tijd en zeggen dat ze van essentiële invloed zijn geweest. Nu zijn ze daar nog wat te "gewoon" voor. Een goed album , niks meer niks minder . 3 en halve ster

Mooi gezegd! Voor mij wel 4 sterren voor nu, maar het blijft 'keurig' - de live show is goed, maar er is geen Arcade Fire - energie. Hoeft misschien ook niet, hier zijn meer shoegaze invloeden maar ik vraag me af of ze ooit zó memorabel of invloedrijk zullen zijn.

Heel veel zin in Ziggo vrijdag aanstaande. De berichten van de liveconcerten in Europa zijn veelbelovend.

Was weer een erg goed concert! Deze plaat heeft twee mindere nummers wmb victims en wasted. De rest is van het niveau van de voorgangers. Harmonias Dream was 1 van de hoogtepunten live wmb . Net zo goed als de voorganger deze, iets minder dan lost in The dream , maar da’s dan ook een stone cold classsic