The War on Drugs - I Don't Live Here Anymore (2021)

Ja, geweldig nummer dit..

Fijne plaat toch wel deze.

Dames Lucius

Hoes

Donderdag 30 juni. Intussen op Werchter trekt weer massaal en uitgelaten - no rain! - de hele goegemeente op naar de Main, naar de grote vice-headliner van Dag Eén. Opstijgende nevels, galmende gitaren, pulserende elektronica in een genoegzaam zwevend ritme, vloeiend voorzien van ijle stemstoten van een frontman met nu langgekrulde manen, Adam Granduciel, intussen vrijwel Dylan's heilige nasaliteit waardig. In zijn overwelmende trancerende sea of sound vol virtuositeit laat een mens zich voor veel minder gewillig onderdompelen. De man is ontroerd dat ie net vóór Pearl Jam opmag. Maar niet voor Adam's geweldige presence of causerieën staan ze daar, wel voor zijn telkens uit diepe concentratie voortkomende originaliteit. Voor zijn toch nooit vermoeiende, uniek uitdijende TWOD-klankschappen die in gelukzaligheid resoneren tot zelfs tegen Werchter-dorp's ver vereenzamende kerk. De publieksblikken hier telkens songslang op oneindig, spaarzame danspasjes links, danspasjes rechts, in een oneindige reeks. Precies nà elke grootse séance schieten toch weer de handen alert en driftig op elkaar. Passender dan The War On Drugs de duisternis oproepen? Onmogelijk!
Setlist: Nothing to Find, Pain, An Ocean in Between the Waves, I Don't Wanna Wait, Victim, Strangest Thing, Harmonia's Dream, Red Eyes, Under the Pressure, I Don't Live Here Anymore

Voor mij is The War On Drugs één van de beste bands van het afgelopen decennium, en ze gaan er fijn mee door, met de derde uitstekende langspeler op rij. Niet met louter hoogtepunten; een track als I Don't Wanna Wait is duidelijk minder dan de rest. Echter, met een zorgvuldige opbouw wat betreft de opening (track 1-3), het verslavende titelnummer en een meer dan waardige afsluiter krijgt dit voor mij dezelfde score als de voorganger.

I dont wanna wait is hier zwaar favoriet

Er komt een deluxe-versie met twee nieuwe nummers, van bijna 200,-...

Ik vind het altijd beetje irritant als bands zo snel na een album een deluxe uitbrengen, al je fans hebben dan al de eerste versie en die jaag je dan op kosten

Wie betaalt nu 200 euro voor twee extra nummers??? Of je het nu gelijk uitbrengt, een paar maanden na de release of 20 jaar later, dit is toch niet serieus te nemen?

Iets minder goed dan zijn voorganger maar nog altijd fantastische muziek.

En Oceans Of Darkness is overbodig..ga dan Bryan Adams luisteren ofzo. Veel veiliger moet het niet meer worden.

Ligt het aan mij of is de productie van dit album heel anders dan de voorgaande? Veel meer galm en de vocalen klinken alsof het opgenomen is in de badkamer. Geen fan van, alles wordt zo’n brij…

Ik begrijp wat je bedoelt maar ze komen ermee weg voor mij. Niet zo ongelukkig als de mix van de nieuwe Arcade Fire.

Ik moet toegeven dat ik nooit echt kapot ben geweest van The War On Drugs; alle ingrediënten zijn aanwezig maar het is vaak net niet. Ik raakte ook snel verveeld, een enkele song daargelaten. Voor een heel album vond ik het vaak te lang en te veel van hetzelfde. Nu toch deze 'I Don't Live Here Anymore' een kans gegeven en om een of andere reden pakt de verf hier wel. Niet alle songs zijn even goed (alleen Harmonia's Dream en Old Skin hinken wat achterop bij de rest) maar dit is wel hun beste album tot nu toe naar mijn mening. Vooral de opener en de titelsong zijn de uitschieters.

Om de een of andere vage reden pakt mijn trouwe cd-speler thuis dit album niet. Ik draai het dus heel vaak in de auto (14 jaar oud, zonder Android audio, AppleCarPlay etc maar gewoon met cd speler die het schijfje wél accepteert).

De opener vind ik ook iedere keer een feestje om snoeihard in de auto te beluisteren. Die gitaar na vier minuten......!!!

Ben het dan weer niet eens met de opmerking dat dit hun beste album is, maar I Don't Live Here Anymore is zeker de moeite waard.