Neil Young with Crazy Horse - Everybody Knows This Is Nowhere (1969)

I second , of erh third... that !!!

Ik vind je een beste kerel Patrick maar volgens mij ben je hier enigszins overmand door emotie

ik heb geen idee hoeveel "jazzjongetjes" jij kent maar de meeste jazzjongetjes die mij bekend zijn weten Young vaak wel te waarderen...juist door de emotie en de vrijheid in zijn spel en compositie. Beiden kun je ook zien als eerlijke muziek...Young is altijd wars geweest van iedere vorm van marketing of weldoordacht imago. Veel jazz (en alternatieve muziekvormen zowiezo ) hebben dat gemeen. de muziek (de emotie) staat centraal.

Jazz bestaat in principe uit improvisatie...Lijkt mij zo dat dat toch wel een puur en emotioneel product oplevert

Ik ben zowel Young als jazz liefhebber. Als je nu in de 5* lijst bij dit album kijkt zul je daar denk ik meer personen vinden die ook jazz weten te waarderen...het zullen die ellenlange "kijk mama" gitaarsolo's van Neil Young en Dany Whitten wel zijn....

Het gaat mij er niet om partij te kiezen voor de een of voor de ander. Het gaat mij om de muziek. De argumentatie en de onderbouwing daarvan in dit belangrijke betoog van Fred is onweerlegbaar. Ook voor , Patrick , deze keer !

Sorry, ik moet het heel even kwijt...

Wat is dit een ongelofelijk heerlijke cd !!!!!!!!

Mijn absoluut fave Neil album !

Dit rockt gelijk de beesten!

Een absolut klassieke plaat met zeven parels...

Ik heb dit album vorige week 2ehands gekocht voor 5 euro bij de plaatboef en moet zeggen dat ik nu wel can zeggen 'money well spend', ik heb zojuist tijdens het uitvoeren van mijn opnieuw opgetreden Age of Empires II the Conquerors deze plaat opgezet en heb het een aantal keren opnieuw laten afspelen, dat zegt wel wat over de indruk die het op me gemaakt heeft denk ik.

Met Japie de kat op schoot heb ik lekker mee zitten rocken op bijna alle nummers van Neil Young en Crazy Horse, het is tevens ook meteen het oudste album in mijn cd-collectie(tje) maar ben er al van overtuigd dat ik 'm vaker dan alleen vandaag ga opzetten.
Mooie ingetogen nummers met sterke opbouw naar erg mooie stukken, favoriet is toch wel Down by the River waar ik mezelf er steeds op betrap dat ik het aan het zingen ben.

Ik had voor dit album nog nooit iets van Neil Young gehoord maar het rockt wel heerlijk

Wel jammer dat het van zo'n korte duur is, ik denk wel dat dit album binnenkort weleens in mijn top 10 zou kunnen belanden, aangezien dezenogal veranderlijk is.

martvis, welkom in de wondere wereld van Neil Young. Als je deze kunt appreciëren, zul je wel véél meer van de man willen ontdekken, en is er binnen de kortste keren een grote fan bijgekomen.
Leuk om lezen, zoiets!

Alleen wel jammer dat je meteen zijn meesterwerk te pakken hebt. Hierna kan het alleen maar tegenvallen.

Dank je EVANSHEWSON, ik zal me zeker in Neil Young verdiepen , zoverre als mijn zakgeld toestaat wel het is natuurlijk best aparte muziek, vergeleken met wat er tegenwoordig uitkomt maar ik kan het zeker waarderen en hoor dat er veel kwaliteit in de liedjes ligt.

Misschien wel jammer dat ik het, volgens jullie beste album meteen te pakken heb, zal dan ook zorgvuldig het volgende album uitzoeken.

euh... jullie is in dit geval tot nu toe 1 persoon, laat je daardoor vooral niet weerhouden Neil verder t ontdekken!

Het was met een knipoog. Er zijn nog zat 4,5 ster albums van hem in mijn collectie. Ik zou beginnen met After the Goldrush.

Welnee, je moet de beste drie nog krijgen: Harvest, Zuma & Tonight's the Night.

Nee, nee, nee, IK weet het beter!! On the beach moet je hebben

Ik wou echt dat ik nog in de tijd leefde dat ik nog maar weinig van Neil Young kende en het steeds meer werd..en meer...en meer.....

@ martvis; Woody heeft gelijk; ik zou hierna zeker On the Beach uitproberen, ik hoor nauwelijks een zuchtje minder kwaliteit dan op deze hier... Ach, Neil heeft zoveel sterke platen (helaas ook enkele rotslechte; Landing on Water zou ik mijden als de pest), dus er is heel wat te ontdekken!

Ik ga toch duidelijk met Cygnus mee... Tonight's the Night, Zuma, en vooral ook Live Rust.

Waanzinnige goede lekkere en pure gevoelsplaat waar de instrumenten kraken en krassen en soms zelfs vals zijn. Young liet dit zo want als er iemand voor puur en echt gaat is hij het wel. plaat waar ik alleen maar vrolijk van kan worden, en nog voor zijn werk met Crosy, stills en Nash.

Toch maar verhoogd naar 4,5, wat is Down by the River toch een prachtig nummer, vlakt eigenlijk de andere sterke nummers ook een beetje af.
Een 2e Neil Young zit er wel aan te komen in ieder geval, ik zou eigenlijk wel het liefst de verzamelaar willen hebben aangezien ik toch een redelijk geldgebrek hebt.
On the Beach zou ik ook wel willen horen eerlijk gezegd, bedankt voor de tips alvast jongens

Dan moet je de verzamelaar Decade kopen. Een dubbel-cd die in de meeste platenzaken voor een tientje te koop is en een goed overzicht geeft van zijn beste periode.

Hoewel je het best gewoon al zijn platen af kunt gaan...

Wanneer ik nummers als Down by the River en Cowgirl in the Sand hoor zou ik haast dit het beste album van Neil Young gaan noemen, vooral Down by the River vind ik weergaloos, wat een prachtig gitaar geluid, wat een sfeer. Alleen vergeet ik dan dat de rest hier, hoewel ook geweldig, toch van een stuk lager niveau is. De beste van Neil Young & Crazy Horse is het in ieder geval wel .

Prima album en een inspiratie voor veel bandjes van later.Heel veel artiesten halen dit album aan als favoriet.Sterke melodieen en mooi gitaargeweld.Door het wat (f)lauwe Running Dry geen 5 sterren.

Running dry

Deze onlangs aangeschaft omdat ik stilaan Neil Young-verslaafd aan het worden ben. 7 topsongs en een uitdager van mijn huidige NY-favoriet Ragged Glory. Uiteraard is het album met de heilige drievuldigheid Cinnamon Girl/Down By The River/Cowgirl in the Sand waarvan ik CITS superieur vind. Deze drie tracks moet iedereen die zich rockliefhebber noemt minstens één keer in zijn leven gehoord hebben!! De andere nummers zijn ook hoogstaand en dan vooral de titeltrack dat één van mijn favoriete NY-nummers geworden is. Dit is country/rock met een ziel, dit zijn geen 'berekende' muziekjes, dit is muziek van uit de buik, dit is geweldig.

Mooi stukje, Lefty. Nu nog een cd van hem in je top-10 gooien en we praten nergens meer over.

Naar aanleiding van het concert dat hij gisteren gaf in de Stadsschouwburg te Antwerpen (mijn kot staat net aan de overkant ervan) heb ik deze nog eens opgezet. 4*

Na alle lofuitingen en de ongekende populariteit op deze site, heb ik me ook maar 's overgegeven aan de het oeuvre van deze sympathieke Canadese houthakker.

Deze plaat leek me als debuut (inmiddels ben ik erachter dat er nog een self-titled is die hier nog aan voorafging) wel een mooi startpunt. Bovendien stond Down By the River erop, een nummer dat me door de MuMe-ladder van 2007 al positief was opgevallen.

Vooralsnog bevalt het me erg goed. Het rauwe Cinnamon Girl is een sterke opener, de epische nummers hadden gerust elk een half uur mogen duren en ook de country-folk-achtige rustige nummers bevallen me steeds beter. Waar ik die eerst een beetje zeurderig vond, kan ik nu heel erg genieten van het prachtige Running Dry. Wat een hartverscheurend nummer!

En dan ga ik nu maar 's op zoek naar het echte debuut en Déjà Vu, de plaat die hij hierna maakte met CSNY.

Mwoah, dat debuut zou ik toch wat lager zetten op je lijstje (tenzij je toch al van plan bent de complete discografie te beluisteren), al is Last trip to Tulsa natuurlijk zijn eerste geniale nummer.