The Ruins of Beverast - Unlock the Shrine (2004)

The Ruins Of Beverast is een Duits underground black metal eenmansproject. Erg mooie muziek voor de liefhebbers van dit soort dingen.

Bijzondere plaat, inderdaad. De black wordt vermengd met wat doomy invloeden hetgeen de plaat een bijzondere sfeer meegeeft. Ook de bizarre samples en de ambiente tussendoortjes maken de plaat een waar luistergenot.

Bijzondere plaat, heerlijk te beluisteren op een (goede) hoofdtelefoon.


Deze plaat kan concurreren met de beste horror films.



Het begint al direct met een van angst doordrongen stem ( the eyes i saw these eyes) vlak daarna gevolgd door een langzame theatrale doom passage.
En direct is de sfeer gezet voor de rest van het album.

Deze man is een genie op het gebied van black metal.

Ja met Naglfar leverde hij ook puik werk af.

Unlock The Shrine is wel een van de meest beklemmende blackmetalreleases van de afgelopen jaren. Vooral die samples zijn ijskoud inderdaad.

Nagelfar, beste Edwynn. Naglfar is een andere band. En ja, ik heb hier speciaal een account voor aangemaakt.

Bedankt voor de terechtwijzjng.

Ik kan bewijs aanvoeren uit hetzelfde tijdvak van het bericht dat je aanhaalt dat dit echt een typo betreft.

Ik geef je het voordeel van de twijfel.

Alexander von Meilenwald is/was in vele gezelschappen actief. In Nagelfar, Truppensturm, Kermania, Verdunkeln en wat niet meer. Het meest actief is hij met The Ruins Of Beverast. Een hele serie platen vol traag voortploegende blackmetal met allerlei randinvloeden viel de meute ten deel. Goed tot bovengemiddeld goed spul ook. Maar nooit werd het zo bijzonder als deze waanzinnige debuutplaat uit 2004.

Unlock The Shrine kocht ik toen de opvolger Rain Upon The Impure actueel was. En met die plaat in het achterhoofd was ik compleet verrast door de ronduit beklemmende greep die Unlock The Shrine met zich meeneemt.

Von Meilenwald grossiert in dynamische tracks waar trage stukken afgewisseld worden met schuimbekkende passages. Het zorgt ervoor dat je tong al op de schoenen ligt als het oorlogsgeweld van 'Euphoria When The Bombs Fell' nog maar net is aangevangen.

Het meest onderscheidende is nog het gebruik van samples en films die te pas en te onpas worden aangewend. Het levert een angstaanjagend gevoel op bij beluisteren van de lange epossen die het album sieren. Ook de interludes maken dat de sonische horrorbeleving niet losgelaten kan worden.

'Unlock The Shrine' is een plaat die in alles unheimisch klinkt. Deze klasse ben ik nog niet vaak tegengekomen in het genre.