A Place to Bury Strangers - Hologram (2021)

Met de komst van drummer Lia Simone Braswel krijgt Oliver Ackermann eindelijk die gehoopte vocale feedback die hem naar een hoger evenwichtig level tilt. De schelle uithalen verstoren aangenaam de neurotische stemmingswisselingen en zorgen voor de nodige impulsen om voorlopig in door te groeien. Het overtuigende Pinned zoekt voorzichtig die grenzen van de eighties gothic rock op, en gaat daar net heerlijk speels overheen. Eindelijk lijkt het erop dat deze samenwerking voor vele vruchtbare jaren zal zorgen. Echter als Hologram verschijnt is Lia Simone Braswel alweer van het podium verdwenen. Vervaagd en opgeslokt door het vurige ontembare demonische monster wat onder leiding van Oliver Ackermann tot bloei komt.

De leegte wordt opgevuld door drummer Sandra Fedowitz die eerder al met haar man John Fedowitz als Ceremony East Coast een aantal duistere shoegazer albums afleverde. Oliver Ackermann en John Fedowitz hebben al samen een verleden in de pre A Place To Bury Strangers periode toen ze beide actief waren in het keiharde oorverdovende shoegazergezelschap Skywave. Een grappig feit is dat John Fedowitz tijdens de tournee in 2016 als vervanger van Robi Gonzalez de plek achter het drumstel opvulde en na vijf jaar zijn terugkeer verzilvert in de rol van bassist. Dit drietal bouwt nu aan de kern van een vijftal tracks welke uiteindelijk de Hologram EP gehaald hebben. En misschien is het maar goed ook dat het hierbij gebleven is. Man, wat hakken ze er weer voluit op in zeg! De slopende energie is in ieder geval aanwezig, en dat belooft veel goed.

A Place To Bury Strangers blijft een roodgloeiende killermachine die veel muzikale levens opeist. Oliver Ackermann kapselt hierbij zijn ideeën in door ze onder te brengen bij zijn eigen netgevormde Dedstrange label, waardoor hij het overzicht van het bandgebeuren nog beter beheerst. Toch is het John Fedowitz die juist Oliver Ackermann uitdaagt om met de kale drumbeat van End of the Night aan de slag te gaan. Dit logge doomritme past perfect in het destructieve beeld wat A Place to Bury Strangers wil schetsen. Dromerige shoegazerpatronen die hulpeloos ten onder gaan in luide noise golven. Alles kan kapot, zo ook die oeroude manier van componeren. Opbouwen en bijschaven. De herkenbare kakofonische terreur ramt er weer ouderwets stevig doorheen. De meerwaarde zit hem dus vooral in die computergestuurde percussie; wat een superieure meestertrack zetten ze hier neer. A Place To Bury Strangers is de vermorzelende fase ontstegen en bevindt zich nu ergens op het retropsychedelische startpunt van Psychocandy, de alles vernietigende debuutplaat van hun persoonlijke The Jesus and Mary Chain helden.

Hologram is een eerbetoon aan de scene rondom het New York van de jaren zeventig. Hologram is een gezichtsbedreigende fata morgana waarbij de contouren van het beruchte CBGB punkhol zichtbaar zijn. Onhaalbare illusies die hier daadwerkelijk opgeroepen worden. Smerige lompe garagerockers met een duister doemrandje. Hier en daar overheersen de schaduwen van de legendarische punkiconen die in hun glorietijd het straatbeeld in New York bepaalden. Het verraadt de afkomst van deze geluidsgeweldenaren. De gitaren zorgen voor dat emotionele nostalgische randje met hier en daar wat verdwaalde keyboardklanken.

A Place to Bury Strangers - Hologram | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Deze EP klinkt eigenlijk alsof Skywave in 2004 nooit is gestopt en APtBS nooit is geformeerd. Deze EP is een logisch vervolg op Synthstatic. Ik mis alleen een kraker als Over and Over.

Nr 3 ga ik komende donderdag gebruiken als openingstrack voor mijn uitzending. Vanmiddag opname maken.

Iets minder als ik van ze ben gewend, Playing the Part mijn favoriet. Ik zou ze graag weer eens live willen zien.

Na het fantastische Exploding Head uit 2009 vond ik A Place to Bury Strangers per album steeds iets minder worden. Hun laatste plaat Pinned uit 2018 haalde naar mijn mening maar ternauwernood een kleine voldoende, en mijn interesse in de band begon steeds meer te verflauwen.
Met de onlangs uitgebrachte EP Hologram krabellen ze weer wat op, al zitten ze nog niet aan hun oude niveau. Ze weten op de vijf nummers tellende plaat vooral een sterke sfeer te scheppen. Daar profiteren vooral Playing the Part en I Need You van. De eerste is een fraai en ingetogen Shoegaze/pop deuntje en het dromerige en intense slotakkoord is zonder twijfel mijn favoriete nummer van Hologram. Met I Might Have keert de band weer terug naar hun beginperiode en de meeslepende opener End of the Night is ook best aardig. Van In my Hive ben ik nog niet helemaal overtuigd maar het lijkt er in elk geval op dat A Place to Bury Strangers met deze EP de weg naar boven weer heeft ingezet. Benieuwd of ze dat met hun volgend volwaardig album een goed vervolg kunnen geven.
Ruim voldoende.

Wauw... die laatste 3 nummers.... Vooral In My Hive, wat een heerlijk nummer zeg... De twee "singles" vind ik wat gewoontjes...

Ik vond Lia echt een aanwinst voor APTBS... Ze had iets stoers en ze had ook meer uitstraling, dan beide heren. Het maakte de band ook completer...

Ik dus ook!

Voor mij een kennismaking met deze band. En die bevalt wel. Aardige rock met een hoog shoegaze/noise gehalte. Lekker gruizig in elk geval. Alleen opener End of the Night vind ik persoonlijk wat minder.
Ik zal de eerder verschenen albums op mijn to do lijstje zetten. Dat lijstje wordt alsmaar langer en langer.
3,5* met zeker kans op meer.