Texas - Hi (2021)

Hoorde gisteren Mr Haze voor het eerst en dat klinkt weer aardig oldschool Texas, maar dan met een vleugje disco. Sharleen Spiteri is inmiddels 53 en haar stem blijf ik een zwak voor houden. Ze zijn creatief geweest met Donna Summer's Love's Unkind en je ziet Donna ook heel even in de videoclip. Nummer staat hier dan ook op high rotation.

In 1998 mocht Method Man meedoen op Say What You Want, nu hebben ze voor Wu-Tang Clan gekozen en ook die track klinkt heerlijk. Nu ben ik niet zo van de hip-hop, maar wat rapt die gast snel zeg, klinkt erg gaaf. Met deze 2 singles word ik zowaar nieuwsgierig naar de rest van dit album. Maar vooral, de stem van Sharleen klinkt weer zo fijn

Trouwens, ik zie in de video van Hi de naam Kadeem Ramsay staan, hoort hij wel bij Wu-Tang Clan? Zie zijn naam niet bij de leden van de groep.

Hij is de acteur in de video. De rappers die je hoort zijn Ghostface Killah en RZA.

Toen al volledig overbodig.... Muziek voor niet-muziekliefhebbers. En nu een karikatúúr der overbodigheid,..wat echt heeeel erg zielig overkomt. Kan iemand dit serieus nemen?

Geen moeite mee, houd dan dan ook totaal niet van muziek

Ja OOOOO, veel mensen nemen dit serieus en kunnen hier buitensporig van genieten.
Snap best dit dit niet jouw cup of tea is, maar overbodige reactie wat jij schrijft, die kun je bij honderden andere artiesten dan ook plaatsen, smaken verschillen.

Texas en met name Sharleen Spiteri heeft haar sporen ruimschoots verdiend en wordt ook door collega's hoog gewaardeerd (Shirley Manson, Deborah Harry e.a.)

voor de corona epidemie het concert gezien naar aanleiding van het vorige album Jump on board en de grote zaal van Vredenburg-Tivoli wel volledig meegetrokken in een waanzinnig concert.

Toen Texas met die rap kneuzen aan kwam was ik er klaar mee. Daarvoor hadden ze toch echt verdraaid goede platen uitgebracht.

En nu wéér dat rap geneuzel.....of nog steeds? Had misschien een aardig plaatje geweest zonder.

En nee ik heb geen hekel aa hiphop/rap....het beste was echter al geweest voordat de 90's begonnen.

Klinkt allemaal behoorlijk inspiratieloos.

Dit is een absoluut lekkere zomerplaat. De openingstrack Mr. Haze met een sample hommage aan de onze ontvallen Donna zou -indien voldoende airplay- uit kunnen monden in een grote zomerhit.

Ik snap de negativiteit rond dit album niet zo goed.
Ja Texas heeft een enorme transformatie doorgemaakt in de laatste 20-25 jaar, ze zijn meer opgeschoven naar mainstream, zonder pretenties maar met kwaliteit.

Sharleen Spiteri beschikt nog steeds over een geweldige stem met een heel eigen geluid.
De arrangementen zijn smaakvol en divers, blazers, koortjes, mondharmonica, variatie in ritmes... maar allemaal weer perfect uitgevoerd.

Ja inderdaad, een veilige plaat, maar wel een heerlijke snack voor de oren!

Het regenachtige Glasgow had ons al eerder in de jaren tachtig getrakteerd op sfeervolle pure artiesten als The Blue Nile, Deacon Blue, Lloyd Cole and the Commotions en het grote Simple Minds. Opeens was daar in 1989 dat heerlijke slide gitaar intro van I Don’t Want a Lover. Wie is toch die jongeman die zich verlegen verschuilt achter zijn warrige gothic coupe, en waar komt die zelfverzekerd ogende zangeres vandaan. Natuurlijk komt Texas gewoon uit Schotland, en is de naam afgeleid van de Ry Cooder soundtrack welke zo’n geweldige indruk maakt in de Wim Wenders film Paris, Texas.

Door de jeugdige uitstraling van Johnny McElhone ga je er niet van uit dat hij bijna tien jaar eerder als bassist het nodige speelplezier opdeed bij de vrolijke New Wavers van Altered Images en het funky pop geluid van Hipsway. Sharleen Spiteri stapte gloednieuw het wereldje binnen, al zou je juist van haar verwachten dat ze al jarenlang ervaring heeft. Snel volgt de country blues popplaat Southside en het gelijkwaardige Mothers Heaven. Rond de release van Ricks Road wordt Johnny vader van Jack McElhone, die later een succesvolle carrière als acteur krijgt, en in zijn vrije tijd bijklust als muzikant. Op Hi wordt hij tevens genoemd als meeschrijvend teamlid en behoort hij ondertussen tot een van de bandleden van Texas.

Bij de vierde plaat White on Blonde ligt het accent op de white soul sound, en scoren ze met behulp van rapper Method Man een monsterhit met de remake van Say What You Want. Vervolgens zwakt de aandacht af, totdat ze aankondigen dat ze met out takes uit de White on Blonde periode aan de slag gaan. Hebben we hier te maken met een pas geopende schatkist aan restmateriaal, of zijn het afdankertjes die eigenlijk het daglicht niet mogen aanschouwen? In ieder geval hebben ze de tracks van Hi zodanig onder handen genomen dat er gloednieuwe songs zijn ontstaan.

Ja, ja gloednieuwe songs, dat zal wel! De discoklassieker Love’s Unkind die Giorgio Moroder voor Donna Summer componeerde is verwerkt in de openingstrack Mr Haze. Ik krijg er een geitenwollen songfestival gevoel bij, flink jeukend en zwaar gedateerd. En toch lukt het Texas om direct dat gevoel van White on Blonde weer op te roepen, en zitten ze hier gelijk in die gehoopte jaren zeventig hoek. Stukken avontuurlijker is het potige nummer Hi waarbij de gehele Wu-Tang Clan aanwezig is. Wat fijn om die rapcrew in ouderwetse topvorm terug te horen. De retro bossa nova beats roepen een duister filmisch Quentin Tarantino gangstersfeertje op.

De angst dat men voortborduurt op die commerciële shit met Method Man wordt hier ontnomen. Hoe grappig is het dat Texas dit juist wel doet met You Can Call Me dat met het herkenbare deuntje in principe gewoon Say What You Want Part II is. De door Motown geïnspireerde Heaven Knows zou zelfs jaren geleden kunnen dienen als een waardige opvolger van de single Black Eyed Boy. Sterker nog, zelfs gemakkelijk overtreffen.

Sharleen Spiteri is net als Adele en Duffy schatplichtig verbonden aan het baanbrekende voorwerk van Dusty Springfield. Die hele sixties revival sound en het bubblegum geluid van het mede door Richard Hawley geschreven Dark Fire houden ze helaas niet de hele tijd vast. Natuurlijk is Sharleen Spiteri een talentvolle zangeres die de beeldende pianoballad Unbelievable kan dragen. Maar de behoefte aan dit soort sentimentele tranentrekkers heb ik vooral rond de kerstdagen en in juni ontbreekt die behoefte om mij al te verdiepen in het eindejaars Top 2000 lijstje.

Ook de platte eighties disco van het oh zo hippe Look What You’ve Done en de country accenten in de theatrale Wall of Sound van Had to Leave mogen van mij achterwege blijven. Wel geslaagd is het zwaarmoedige Falling, waarbij Johnny McElhone teruggrijpt naar zijn betekeningswaardige postpunk verleden. Het donker elektronische Moonstar wordt opgesierd door de mondharmonica van Dante Traynor, die ook als beeldend kunstenaar actief is. Over de gehele linie krijgt Texas het voordeel van de twijfel. Die paar misstappen zijn ze vergeven. Ja, met de nieuwe plaat zijn ze weldegelijk terug. Hi Texas, and welcome back!

Texas - Hi | Pop | Written in Music - writteninmusic.com

Matig tot slecht plaatje. Geef mij dan maar de nieuwe van Del Amitri, ook Schots. Die is veel beter te pruimen.
Eigenlijk is Lloyd Cole de enige uit die tijd die in de loop der jaren zijn niveau heeft weten te behouden.

Deacon Blue geprobeerd?
Ook nog steeds actief.

Ja, zeker niet slecht!

Uit Schotland komt veel goedgekeurd nieuwe muziek, veel aantrekkelijker dan dit gedateeerde geluid. voorb's :
The Ninth Wave
The Snuts,
Swim School,
Declan Welsh & The Decadent West,
Walt Disco
Daytime TV
The Twilight Sad,

Oei. Dit valt me toch wel zwaar. Ongeïnspireerd en vlak.

Hi is best een leuk nummer maar die hip-hopper verpest voor mij alles

Hmm, ik vind Mr Haze nogal een hoog ABBA gehalte hebben...

ABBA ? het is een Texas nummer met een sample van Donna Summer's Love's Unkind erin verwerkt.
Lekker party nummer...

Dat bedoel ik niet negatief. Is het eerste wat me opviel. Intussen wel wat gegroeid. Wel leuk om weten van die sample. Begin juli zie ik Texas live op Rock Zottegem.

ok, dat wordt genieten muziekkriebel!

Ik zag Texas in 2019 in Tivoli Vredenburg en het was een Super concert!

Schitterend optreden op Rock Zottegem. Successen van eerste tot laatste nummer. Van dit laatste album bracht ze niet Mr Haze zoals ik verwachtte, maar het nummer Hi...