Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra - Promises (2021)

Fijn plaatje !

Misschien leuk om te gebruiken als film muziek of achtergrondmuziek maar meer ook niet voor mij.

Ik zag deze al in tientallen versies op Discogs voorbijkomen. Mateloos populair is deze plaat, en dan denk ik: hoe krijgt Pharoah Sanders dát voor elkaar?

En dan blijkt deze vooral om Floating Points te gaan, maar die ken ik niet. Dat schijnt een ambient-act te zijn? Nou dat belooft dan wat. En toen moest ik gelijk aan deze denken: Nala Sinephro - Space 1.8 (2021) - MusicMeter.nl

Ik ben wel benieuwd naar deze mix van ambient en jazz

Precies mijn gedachte, die vergelijking met Nala Sinephro. Mojo Magazine heeft deze plaat uitgeroepen tot album van het jaar, dus mijn verwachtingen waren erg hoog. Stelt niet teleur, heerlijk subtiele plaat; zo goed als perfect qua uitvoering, maar voor mij niet dé plaat van het jaar.
Kom ik misschien nog wel op terug, zou niet voor het eerst zijn met een Jazz-plaat die even moet weken (Ene Kamasi W. kan ik me nog wel herinneren). Met mijn koptelefoon naar een verlaten oord zal deze plaat zeker goed doen.

Bartjeking, leuke dromerige 'jazz'-achtige platen van 2021 die het proberen waard zijn: Slowly Rolling Camera - Where the Streets Lead (2021) - MusicMeter.nl en Brandee Younger - Somewhere Different (2021) - MusicMeter.nl

Ik zie nu trouwens voor het eerst dat deze plaat is uitgegeven op Luaka Bop. Het label van David Byrne. Recentelijk ook de ontdekking Bremer/McCoy gedaan, dat platen uitbrengt via dat label, een soort neoklassieke folkjazzambient.

Deze plaat doet het opvallend goed in de eindejaarslijstjes van 2021. Pitchfork heeft een artikel gewijd aan wat zij 'ambient jazz' noemen waarin het een en ander over dit (weer opnieuw) opkomende 'fenomeen' nader wordt toegelicht:

Ambient Jazz’s Quiet, Forceful Return | Pitchfork

Daarbij hoort ook nog een muzieklijstje met enkele klassiekers en een aantal nieuwe releases:
Ambient Jazz’s Quiet, Forceful Return - playlist by Pitchfork | Spotify

In een woord: Hemels. Die Sanders op zijn ouwe dag zijn saxofoon nog uit het vet laten halen, dat is een geniaal idee. Sanders heeft wel eens radicaler en progressiever geklonken, maar my god, wat een indrukwekkend totaalplaatje is dit geworden. Een samenwerking waarbij alle betrokken partijen elkaar geweldig aanvoelen en aanvullen. Een nagenoeg zuivere legering van jazz, klassiek en electronica.

Ik ga dit werkje na elke luisterbeurt ook steeds weer iets meer waarderen

Zo... 7e plek in MM's jaarlijst. Dat is verrassend!
Dat Joan As Police Woman met Tony Allen er helemaal niet in terug te vinden is vind ik dan weer frappant.

En ik heb het gewoon nog steeds niet beluisterd. Maar gezien mijn manier van muziek luisteren komt dat wel over 20 jaar, en dan ben ik euforisch en sla ik mezelf voor de kop, dat ik het zo lang heb laten liggen.

Dit album Promises is zonder meer één van de bijzonderste samenwerkingen van 2021. Hierop hebben de Britse electro-muzikant en DJ Sam Shepherd, beter bekend als Floating Points, de Amerikaanse saxofonist en spiritual-jazz-grootheid Pharoah Sanders en het London Symphony Orchestra de handen ineen geslagen. Sanders werd zich voor het eerst bewust van het werk van Floating Points, toen hij in 2015 naar het debuutalbum Elaenia ging luisteren. Hij was al snel onder de indruk van het talent van de op dat moment dertigjarige Shepherd. Zelf was de saxofonist op dat moment 75 jaar oud (thans dus 81 jaar). Sanders raakte later tijdens een lunch bevriend met Shepherd en stelde uiteindelijk voor dat de twee gezamenlijk een album zouden opnemen. Zo gezegd, zo gedaan: Shepherd componeerde de muziek en bespeelde tal van elektronische en niet-elektronische instrumenten. Verder schakelde hij het London Symphony Orchestra in om arrangementen uit te voeren die hij had geschreven. Het album werd voornamelijk opgenomen in de zomer van 2019 in Los Angeles, de woonplaats van Pharoah. De strijkers werden opgenomen door het London Symphony Orchestra in de zomer van 2020, tijdens de COVID-19 pandemie. Het orkest bestond uit violen, altviolen, cello's en contrabassen.

Het resultaat van deze samenwerking is een betoverend mooi album. Op de momenten dat ik er echt rustig voor ging zitten met een koptelefoon op, werd ik welhaast in een soort trans getrokken door de repeterende motieven. Ik heb er vooral de eerste luisterbeurten met open mond naar zitten luisteren. Het is geweldig om te horen dat de oude meester hier schittert als vanouds op de fijne melodieën van Floating Points. Opmerkelijk genoeg had de maestro al ruim een decennium geen nieuwe muziek meer opgenomen. Pharoah Sanders speelt hier wel aanzienlijk ingetogener dan we op eerder werk van hem gewend zijn, helemaal in dienst van het totaalgeluid. De kracht van zijn bijdragen zit hem dan ook in de subtiliteit van zijn partijen, niet in saxofonische krachtpatserij of iets dergelijks. Wat mij betreft is dit dan ook een gouden combinatie, erg blij dat deze heren zijn gaan samenwerken!

Schitterend album. Lichten op schemer, wijntje erbij en je helemaal laten wegvoeren in deze betoverende klanken. Magistrale productie. Een van de betere albums van 2021.

Ik heb geen problemen met een terugkerend thema, maar nu zit ik gewoon voor de zevende keer hetzelfde nummer te luisteren.

Mooi hoor. Klinkt meditatief, meeslepend. Doet me erg denken aan Harold Budd The Paviljoen of Dreams of Keith Jarrett Arnout Zena.
Sfeervol, zeker voor de late avond..

Prachtig album. Wat een subtiliteit als je er goed voor gaat zitten en echt aandachtig luistert. Per movement lijken er kleine details te verschuiven. Als ( op vinyl ) dan kant b statt en het orkest invalt, ben ik verkocht. Erg sterke samenwerking.