Vandaag tijdens het werken in de tuin had ik deze weer eens op de MP3-speler staan. Komt de werklust in elk geval ten goede, al had Fruit at the bottom qua titel misschien wat toepasselijker geweest
Blijft een lekker plaatje, al is-ie wel 'front-loaded': de sterkste nummers - tevens de drie singles - staan vooraan, en daarmee opent dit debuut van W&L ijzersterk. Het was destijds verrassend dat de muzikale lijn van dit album niet echt aansloot bij de muziek van The Revolution.
De eerste drie nummers zijn pure, pakkende popsongs, stuk voor stuk gezegend met een onweerstaanbaar refrein en toch ook wel een funky randje. Maar daarna schroeven ze het tempo terug en het funky randje keert eigenlijk pas terug in de afsluiter Light.
Niet dat er in de tussentijd niets te genieten valt: Stay is evengoed een prima popsong, de instrumental White heeft een fraaie opbouw en verveelt ondanks zijn lengte nergens. Maar Song about heeft een dreinerig refrein, dat bovendien te lang doorgaat, waardoor het bij herhaald afspelen een skipnummer wordt. De resterende nummers vind ik een beetje vlak, waardoor het album toch wat inzakt.
Mooi is dan nog wel de verstilde ballade The life, zeg maar de Songbird van dit album. Want eigenlijk vind ik de muziek van dit album vooral lijken op Fleetwood Mac ten tijde van Rumours. Het is wel een klasse minder dan die plaat, maar dat lijkt me niks om je voor te schamen. Per saldo toch een heel behoorlijke popplaat, al leunt-ie wel vrij zwaar op de eerste drie nummers.