Hef - Rook (2020)

Laat ik maar weer is positief beginnen: Love the sad feel van het album. De beats weten goed dit sfeertje neer te zetten en de wise sadboy van the streets imago past wel bij Hef.

Nu dan toch de wat mindere punten. HEF zingt veels te veel en dat klinkt vaak abominabel. Zeker als ie losgaat met de autotune. Wanneer die het klein houdt is het nog wel passable.
HEF klinkt vaak een tikkeltje laks. Dat is een bewuste keus en misschien ook wel ergens zijn kracht, maar heb toch ergens het gevoel dat ie niet z'n hele hebben en houwen in een album stopt. Voelt meer als een chille doordeweekse trainingssessie ipv primetime A-Game.
Daarnaast nog een kleine comment over al zijn cringy lines over seks.

Al met al wel nog een aardig album met Hef op de automatische piloot. Voor mij krijgt ie nog wel een voldoende, mede door de fijne productie.

Eens met overmars89. Aardig album, Hef blijft een van de stijlvolste en meest stijlvaste rappers van het land, maar de boog lijkt hier niet echt gespannen. Hoewel die sombere, weinig gelikt ondertoon van veel nummers wel gaaf is en ook wel werkt, zit er weinig verrassends in. Veel nummers voelen te ongefocust, te inwisselbaar (of gewoon erg zwak: Eet Poenie), met ook een paar matige hooks en gastoptredens (Crooks). Neemt niet weg dat Hef op de betere momenten een toonvastheid ene kracht toont waar bijna geen andere Nederlandse rapper aan kan tippen.

Hef kan mij niet vaak genoeg zingen. En z'n sex lines smaken mij ook wel.