Deep Purple - 24 Carat Purple (1975)

Nooit last van gehad. Misschien was je naald te grof? Met 52 minuten duurde de LP lang en dus waren de groeven smal.

Gelukkig is de cd van een betere snit.
52 minuten het allergoudste goud van de Purple!!

Ik ben het hier wel mee eens.

Het lijkt een beetje een vreemd allegaartje, met live- en studionummers door elkaar, toch blijft het een smaakvolle compositie.

En ik geef direkt toe: ook ik ben toen gevallen voor de goedkope versie van deze LP die in de omloop was, halverwege de jaren 70. Het was mijn eerste Deep purple LP en ik heb hem grijs gedraaid.

Ik heb er nog goede herinneringen aan, want met de luide versie van Child in time wist ik mijn vader uit mijn domein (de zolder) weg te houden, zoveel herrie was natuurlijk voor ouders die net de vier kruisjes hadden bereikt niet om aan te horen.

En het trucje werkt nog perfect, nu houd ik er alleen mijn zoons mee op afstand van mijn eigen zolder. Ongewild eigenlijk, want ik had de muziek graag met ze gedeeld. Maar ja. Elke generatie z'n eigen favorieten.

Kaztor noemt het "Het allergoudste goud van Purple" Beter dan deze selectie ben ik het geloof ik ook nooit meer tegengekomen. Wel nog een speciale vermelding voor de keuze van Speedking.

24 Carat Purple heb ik puur om het verzamelen aangeschaft, zowel de oude uitgave als de Fame-uitgave. Black Night live is ook wel op single te vinden en staat tevens op Powerhouse.
Een mooie samenstelling; van de studioplaten met Gillan ieder een nummer in combinatie met het beste livewerk. Dit is toch wel de ultieme versie van Smoke on the Water en sommige mensen horen liever deze bekende live-uitvoering van Child in Time dan de versie van In Rock.

Je verleest je: hij heeft het over Child in Time en die staat op In Rock.

Het eerste album dat ik ooit van Purple kocht; het was een verzamelaar voor weinig.

Aangezien Fireball en WDWTWA ik niet in mn bezit heb, heeft de cd anno 2011 nog steeds een aanvullende waarde, Want Women From Tokyo en Fireball vind ik 2 uitstekende nummers. De rest klinkt net zo goed. 5 sterren.

Inderdaad een album met een vreemde samenstelling, maar soms is vreemd juist zo lekker en dat is dit album ook.

Ook deze hoorde bij mijn vroegste elpees en kan me er van herinneren dat mijn ouders het maar niets vonden.
Grijsgedraaid natuurlijk, maar heb hem nog steeds, inmiddels ook op CD, die voor de verandering eens aanzienlijk beter klinkt dan de LP.
Fijne Greatest Hits feitelijk, want Deep Purple was in de jaren 70 live 'groter' dan welke andere rockgroep ook.
Daarom is die mengeling van studio en live niet zo verrassend.
Wat moet je er verder van zeggen...
Stuk voor stuk klassiekers natuurlijk op Never Before na, waardoor net geen 5 sterren.
Child in Time live blijft waanzinnig goed natuurlijk.
Het deed mij overigens groot genoegen dat mijn dochter van 12 mee zat te shaken bij Smoke On The Water en Child in Time...

Deze stond hier toen voor fl. 18,90 in de platenbakken. Mijn vinyl-versie sloeg altijd over bij Woman from Tokyo. Soms wilde een kwartje op het element leggen wel eens helpen.
Van 24 Carat Purple heb ik ook nog een CD-uitgave uit 2001 en heeft dan weer als bij-titel Masters of Rock. In de binnenzijde staan 3 foto's van de band en een verhaaltje van Tommy Vance. De vinyl-versie heeft al die album-hoezen op de achterzijde.
Op de achterkant staat ook nog TotalRock Sky Channel 885 en www.totalrock.com vermeld. Straks even kijken en luisteren op Internet wat voor rockzender dat is. Op de Nederlandse Sky Radio heb ik in ieder geval nog nooit Deep Purple gehoord, zelfs geen ballad van hun.
Deze compilatie gaat van 1970 t/m 1973, maar ik grijp de laatste tijd meestal naar Deepest Purple, Singles A's & B's, een regulier album (meestal In Rock) of de 2 CD-versie van Made in Japan.

Prima verzamelaar, tevens feitelijk één van de eerste albums van Deep Purple die ik volledig heb beluisterd. Slechts acht tracks, waaronder vier live-songs, maar de nummers zijn goed gekozen en er staat geen misser tussen. Tijdloze rock.

Er is nog hoop, ik ben van de generatie in 1990 geboren en ik vind het heerlijk.

Mijn allereerste Deep Purple-elpee. Dat ik hierdoor verslaafd raakte aan de band (heb inmiddels tegen de 200 platen van ze) is geen wonder, want een betere verzamelaar was/is niet denkbaar. Dolblij destijds dat ik eindelijk iets van 'Made in Japan' had, dat album dat alle oudere broers en zussen hadden (ik had noch de plaat, noch een oudere broer of zus). Na het horen van deze plaat moest ik meer, meer, meer! 'Fireball' en "Speed King': ik wist niet wat ik hoorde! N.B. een heel lange tijd is dit de enige manier geweest om déze versie van 'Black Night' te bezitten (het nummer dat van de 10 voor 'Made in Japan' een 11 zou hebben gemaakt). Nog steeds vind ik dit de allerbeste uitvoering.

Wanneer ik reflecteer op het illustere verzamelalbum "24 Carat Purple" van Deep Purple uit het jaar 1975, word ik gegrepen door een muzikale trip door een collage van sonische meesterwerken.

Het openingsnummer, "Woman from Tokyo", ontvouwt zich als een sierlijke ode, doordrenkt van exotische allure. Het is een compositie waarin de resonantie van het Verre Oosten vermengd wordt met robuuste rockelementen, een hybride die de luisteraar meesleurt in een verre, mystieke wereld.

Vervolgens doet "Fireball" zijn intrede met een onmiskenbare intensiteit, een vurig muzikaal spektakel dat zich onderscheidt door zijn snelle tempo en elektrische vibraties. Het is alsof men zich in het oog van een storm bevindt, omgeven door een wervelwind van sonische kracht.

"Strange Kind of Woman", een nummer doordrenkt met een mengeling van bewondering en mysterie, speelt zich af als een complex liefdesverhaal, vertolkt door gelaagde gitaarriffs en doordringende vocalen. Dit nummer weeft een verhaal dat even betoverend als raadselachtig is.

Never Before" manifesteert zich als een verfrissende breuk met de traditionele rockconventies, een nummer dat balanceert tussen melancholie en hoop. Het onthult een subtiele kwetsbaarheid, een zeldzaamheid binnen de discografie van Deep Purple.

De live uitvoering van "Black Night" is een triomf van spontaneïteit en energie. De levendige interactie tussen de bandleden en het publiek versterkt de kracht van dit nachtelijke hymne, een lied dat de duisternis omarmt met een licht van elektrische blauwe noten.

"Speed King", met zijn razende tempo en wilde harmonieën, dient als een ode aan de snelheid en de roekeloze geest van rock 'n' roll. Het nummer is een explosie van pure, ongetemde energie, een sonische manifestatie van jeugdige overmoed.

"Smoke on the Water", onmiskenbaar het kroonjuweel samen met het slot van dit album, vertelt het dramatische verhaal van een catastrofe die zich ontplooide tijdens een opnamesessie in Montreux. De iconische gitaarriff fungeert als een onuitwisbaar symbool, een muzikaal brandmerk gegrift in de annalen van rockgeschiedenis.

Tot slot, "Child in Time" (live), een episch en emotioneel beladen nummer, biedt een introspectieve reis door de seizoenen van de menselijke ziel. De uitgestrekte compositie, gekenmerkt door zijn diepgaande lyriek en schrijnende vocalen, staat als een monument van sonische expressie, een tijdloos testament aan de eeuwige strijd tussen licht en duisternis.

Deze auditieve expeditie door "24 Carat Purple" bevestigt de legendarische status van Deep Purple, een band die niet alleen de grenzen van rock heeft opgerekt, maar ook een onuitwisbare stempel heeft gedrukt op het canvas van muzikale innovatie.

Eerder gepubliceerd op www.jorros-muziekkeuze.nl