Epica - Omega (2021)

EPICA - Abyss of Time (OFFICIAL MUSIC VIDEO) - YouTube

Fijn nummertje hoor, erg benieuwd naar het album!

mmmmmm...... ik ben nog verdeeld over het vrijgekomen Abyss Of Time. Voorspelbaarheid troef in het eerste deel van het nummer. Halverwege staat het nummer om en valt er meer te genieten.

Verrast dat er een nieuw album aankomt en gelijk de video's hier bekeken. De heavy nummers zijn van het oude receptuur, de reden waarom ik hun vorige ep en album al niet meer gekocht heb.
Maar het nummer Rivers vind ik echt prachtig en verdient eigenlijk veel airplay (al hoor je alleen maar wegwerp muziek en zijn de rocknummers helemaal verdwenen van de popzender volgens mij).

Het is natuurlijk bespottelijk om een band met de naam Epica ervan te beschuldigen te bombastisch en te sprookjesachtig te klinken, maar toch dacht ik dat herhaaldelijk tijdens het beluisteren van dit album. Het gaat hier een beetje ten koste van de heaviness van het songmateriaal, vooral in de eerste helft van de plaat. Het klinkt allemaal iets te bedacht en vooral te gelikt, hoe knap alles ook wederom in elkaar steekt. Er is duidelijk veel werk gaan zitten in de productie van het geheel. Pas vanaf het geweldige (en erg lange) Kingdom of Heaven Prt. 3:The Antediluvian Universe viel bij mij het kwartje en begon het album te leven. Het daarop volgende ingetogen Rivers is ook erg mooi. Het album eindigt vervolgens sterk met nog eens drie prima tracks. Al met al een beetje een dubbel gevoel dus. Blijkbaar kun je met bombast ook te ver gaan. Maar ja, de band heet dan ook niet Subtilica.

Epica klinkt op papier echt als mijn band. Ik hou best van bombast, maar niet te clean. De stem van Simons vind ik prachtig, en de stijl van Epica matcht een beetje met het oudere Nightwish, waar ik erg fan van ben. Maar ondanks dit alles heeft het nooit helemaal geklikt.

The Divine Conspiracy vond ik een interessante plaat, naar mijn idee was de songwriting van Epica daar op zijn hoogtepunt. Maar het kan ook puur toeval zijn dat die plaat net wel beviel. Alle opvolgers die ik heb gehoord, en nu ook Omega, doen me vrij weinig. Is het te weinig substantie achter de bombast? Is het de te lange speelduur? Ik kan er de vinger niet op leggen, want objectief kan ik ook vrij weinig kritiek hebben op deze plaat. Het zit gewoon zeer goed in elkaar. Maar ik kan er toch niet meer dan 3 sterren aan geven, want er blijft vrijwel niets van bij me hangen. Misschien kan iemand anders er beter woorden aan geven, maar ik lees in de reacties van anderen in ieder geval dat ik hier niet alleen in sta.

Deze wil ook nog niet helemaal landen, maar vind verder alles na The Divine Conspiracy meer dan prima. Bombast zeker, maar altijd met dynamiek en hooks, Mark Jansen heeft wat mij betreft echt zat degelijke, catchy nummers geschreven. Wel moet ik Epica op zijn tijd luisteren. Om de paar maanden weer eens losgaan op een van de vele goede albums.

Ik merk een Epica verzadiging bij mezelf. Het frisse is er nu toch echt vanaf. Hoewel er hoorbaar inspiratie is en voorkomen is opnieuw een enorm dichtgeplamuurd geluid te presenteren, blijft deze release toch hangen in termen van "leuk, maar is dit nu alles?". Het voelt toch allemaal wat plichtmatig aan. Epica heeft zeker hun stijl meer dan gemiddeld onder de knie, maar ik mis pure creativiteit buiten hun comfort zone. Zo gaat Epica toch langzaam mijn aandacht verliezen.

De vorige plaat ging er goed in, maar deze wil niet echt beklijven. Afgezien van 'The Skeleton Key', welke ik wel wat vind hebben. Het zit wederom knap in mekaar, en de stem van Simone Simons blijft een klasse apart, maar verder moet ik me aansluiten bij de reacties hierboven.

Ik maak een diepe buiging voor Epica. Dat een band zo ongelooflijk kon groeien tot een absolute klasbak. Begonnen als een bakvissenbandje dat ik ooit nog in een lokale OJC zag spelen en nu wereldklasse. Epica is natuurlijk al veel eerder dan dit album volwassen geworden, maar het lijkt hier allemaal net wat beter gerijpt te zijn dan op uitstekende albums als Requiem For The Indifferent en The Quantum Enigma. Wat ik hier zo geweldig vind is juist de mix van de nieuwe en oude elementen. De band heeft vooral het goede van beide gepakt. Met name de keyboards brengen me weer terug naar 2004. Een nummer als Rivers doet dat echt heel goed. Wat geweldig dat daar een (kinder?)koor te horen is. Code Of lIfe heeft weer de klassieke Oosterse sound. Ik geniet evengoed van een nummer als Synergize - Manic Manifest waar dan de recentere sound de overhand heeft.

Het vakmanschap druipt ervan af. De zangpartijen zijn ge-wel-dig. Dat Epica met de achtste plaat nog gewoon even een van mijn favorieten van de band aflevert, verdient respect. Meer dan 99% van de metalbands heeft dan allang niks meer te vertellen. Epica eindigt anno 2021 met gemak in de top 3 van mijn jaarlijst. Waarschijnlijk dan, haha.

Eindstand:
1. Design Your Universe
2. Omega
3. The Solace System
4. Requiem For The Indifferent
5. The Quantum Enigma
6. The Divine Conspiracy
7. The Holographic Principle
8. Consign To Oblivion
9. The Phantom Agony

Ik heb me onlangs toch laten verleiden om dit album op CD in huis te halen. Van mijn aanvankelijke bedenkingen is weinig meer over. Abyss Of Time blijkt een van de minste nummers op dit album en met name op het tweede gedeelte van de CD haalt de band een hoog niveau. De productie van deze bombastische symfonische power metal is ook nog eens om door een ringetje te halen.

Het is zo langzamerhand tijd om de eindejaarslijst op te maken. Daarom luister ik alle 2021- releases die ik in huis heb gehaald nog eens om het gehoor op te frissen en te zien of mijn standpunt ten aanzien van het album is veranderd.

Dit album begint me steeds beter te bevallen. De band blijft af en toe wat voorspelbaar in hun afwisseling tussen toegankelijke passages en de wat heftigere riffs met grunts. Voor de rest: zie 10 november .

Score: 83/100

1. Harakiri For The Sky - Mære (92)
2. Soen - Imperial (90)
3. Cult Of Luna - The Raging River (84)
4. Epica - Omega (83)
5. Asphyx - Necroceros (80)
5. The Ruins Of Beverast - The Thule Grimoires (80)
7. Tribulation - Where The Gloom Becomes Sound (79)
7. Therion - Leviathan (78)
9. Transatlantic - The Absolute Universe (74)
10. Evergrey - Escape The Phoenix (73)
11. Dread Sovereign - Alchemical Warfare (68)

Door het destijds wat teleurstellende The Quantum Enigma, was ik afgehaakt bij deze band. Hun vorige album, ondanks de prachtig kleurrijke hoes, heb ik al links laten liggen, net als dit album, ondanks het prachtige nummer Rivers. Tot ik de dubbel-cd (met de EP Omegacoustic) voor €9,99 bij jpc kon bestellen en ik overstag ging.

Een paar dagen terug lag hij dan eindelijk op de deurmat en ik was eigenlijk meteen verkocht. Wat een lekker album. Ongeforceerd of gekunsteld, maar juist heel natuurlijk met een geweldige flow.