WORK 1982
was voor mij de eerste kennismaking met een Nits album.
Een unieke ervaring die ik dan ook nooit meer zal vergeten.
Jongens, wat viel er veel te ontdekken op hun derde elpee.
Stond New Flat blauw van de koude, strakke, bijna analytische new wave,
dan serveren The Nits met Work een veel warmer, origineler en opener geluid.
Dat komt hoofdzakelijk door de toevoeging van akoestische instrumenten
zoals de dito gitaar, de vleugel, de hobo en de klarinet ... een likje jazz.
Vooral de vrolijk huppende single
Slip of the Tongue plukt hiervan de vruchten.
Al was het die andere single
Red Tape die The Nits in de top 40 bracht.
Een atmosferisch stukje wave pop met een sublieme tekst was dat.
Work is tekstueel bijzonder sterk: 13 kleine observaties
van het doordeweekse leven van doordeweekse mensen.
Een scheutje suspense in het Hitchcockiaanse
The Lodger,
een vleugje surrealisme in
Tables and Chairs, Edward Hopper
die langsfietst in
Empty Room (zie link) en een koude nacht
op een ver perron in Rome (
Hands of the Watch).
http://www.homeaccentstoday.com/articles/blog/1960000396/20080612/edward-hopper-sun-in-empty-room.jpg
I opened the window
You opened the door
This room needs some air
This room needs a new broom
Sun in an empty room
Sun in an empty room on the wall
Er was duidelijk "work" aan de winkel in Nitsland.
De "tent" werd een "new flat", maar die (boven)kamer moest opgeruimd.
Empty Room is de sleutelsong tot de nieuwe identiteit van de groep,
al is het ironisch genoeg het enige (en laatste) nummer met scheurgitaar.
Gitarist Michiel Peters (ik ben een groot fan) draagt op dit album
(bonustracks 14 en 15 meegerekend) 7 composities aan: een record.
Alle 7 zijn het miniatuurtjes over kleine mensen en de vervreemding.
Er is
Hobbyland, een bijna authistisch lied over een man
die liever met legolandertjes praat dan met echte mensen.
Of het sublieme
Umbrella Army waarin je een leger paraplu's
naar hun nine to five job ziet vertrekken en weer hoort thuis komen.
Met maar één droom in het achterhoofd: een reis naar de zon.
Die reis naar de zon komt er in het werkelijk prachtige
Oriental Skies.
Ik zie Paul Van Ostaijens boot onder de maan naar zee schuiven.
Under oriental skies
A yellow sun is shining
Under oriental skies
A bloodred sun is dying
Where will it go
Where will it take me
Where will it go
Where will it take me to
You'll never get to the heart
The heart of the matter
You'll never get to the point
You only scratch the surface
Why can't you see
Why can't you see it
Why can't you see it clear
Down by the river a thousand
Red flowers in bloom
A woman is silently rowing her
Boat to the sea
Tomorrow there will be
Another beautiful day
Melopee ... slaapwel ...