Hum - Inlet (2020)

Hum bracht gisteren uit het niets zijn eerste album in 22 jaar uit. De band bracht in de jaren '90 een shoegazende en soms proggy post-hardcoresound die redelijk op zijn eigen stond samen met een band als Failure en zijn tijd vooruit was. Binnen muzikantenkringen wordt Hum dan ook zeer hoog geplaatst, maar de band is op de Stars-single na nooit echt groot geworden. Hum is bijvoorbeeld een hele grote inspiratie voor Deftones geweest.

Inlet voelt niet alsof Hum 22 jaar ouder is geworden op een hele positieve manier. Omdat ze destijds al vooruitstrevend waren, voelt Inlet als een verdere verfijning van de eerdere platen. Wat vooral opvalt is dat Hum vele malen zwaarder is gaan klinken, bijna stoner/doom. Ook zijn de composities minder beweeglijk geworden, maar worden de wonderschone dromerige fuzzy riffs prachtig uitgediept met veel verschillende lagen en wordt er de tijd genomen om heerlijk uit te waaieren. Echt muziek om compleet in te duiken.

Als je Hum niet kent, maar wel liefhebber bent van bands als Deftones, Nothing en Slow Crush moet je dit album absoluut checken. Dit is zoals je graag een comebackalbum hoort.

Jaren geleden las ik een interview met Chino Moreno, zanger van Deftones en liefhebber van de band Hum. Dat interview is hier te lezen. Ik nog nooit van Hum gehoord maar de lofzang over de riffs en de abstracte lyrics maakten me enthousiast en vanaf dat moment was ik liefhebber van Hum. Een zoektocht op het internet leerde me dat het echter bij twee albums bleef en destijds kon je nog naar concerten, dus de hoop om Hum live te zien was ook in de grond geboord. Dat was jammer maar ik had een aantal toffe tracks die ik regelmatig kon luisteren en eigenlijk geen reden tot klagen.

In 2020 liet Spotify mij een aantal nieuwe releases zien en daar stond opeens een paars album van Hum. Het zou toch niet? Het magische schuifje ging naar rechts en de klanken van het nummer 'Waves' knalden door mijn oordopjes. Ik was hooked.

Hum deed in het verleden hele toffe dingen maar door de jaren heen is mijn smaak gegroeid en ben ik steeds meer van bands met logge riffs gaan houden. Vaak gebruiken die bands ook zware vocalen. Dit kan prachtig zijn maar bij Hum combineren deze zware riffs met hele abstracte rustige vocalen en zorgt de lead gitarist voor effecten die dit allemaal aan elkaar lijmen. Dit maakt dit album uniek in z'n soort en was het voor mij een zeer aangename verassing. 4,5 ster van mij en een dikke aanrader voor menig muziekfan!

Mijn eerste stem op MM. Kijk al jaren passief mee. De 3,5 is gebaseerd op een eerste luisterbeurt en kan naar ik verwacht nog omhoog.

Een potje dwarse muziek van heb ik jou daar. Maar ook loodzware riffs, vreemde effecten en wat progressieve elementen. De band heeft een frisse kijk en a-typische houding ten aanzien van rockmuziek. Zij zijn met geen enkele andere band goed te vergelijken, en dat strekt tot aanbeveling. Hum onderscheidt zich al door de vlakke en wat onpersoonlijke vocalen van Matt Talbott. De man is niet gezegend met een wonderschone stem maar vreemd genoeg past zijn ingetogen zang wel bij de expressieve songs. De plaat bevat daarnaast veel lange tracks. De heren zijn niet geïnteresseerd in mainstream patronen. Regelmatig waaieren de songs uit in lange afwisselende stukken. Maar de boel ontspoort nergens en dat is knap. Men wijkt niet teveel af van de grote lijnen. Inlet is de comeback plaat van de band nadat er 22 jaar is verstreken na Downward Is Heavenward. Inlet intrigeert, stoot af, bevat wonderschone stukken, klinkt bij vlagen kil, is traag maar bevat genoeg transities om te blijven boeien. Hum is een vreemd collectief, regelmatig zit ik te denken waar luister ik nu eigenlijk naar. Maar net zo vaak weten delen van nummers mij mee te nemen naar een wereld waar een artiest als Devin Townsend mij ook wel eens mee naar toe wist te nemen. Een bij vlagen psychedelische trip waarbij je geen paddenstoeltjes nodig hebt om in andere sferen terecht te komen.

Inlet is geen plaat met nummers die er boven uit steken, of het moet het lood en loodzware The Summoning zijn. Ook afsluiter Shapeshifter is vermeldenswaardig, een breed uitwaaierend pallet aan klanken doet een wereld voor je openen. Het schijfje kun je maar beter in zijn geheel ondergaan om een oordeel te kunnen vormen. Inlet is heerlijk dwars, alles behalve mainstream maar ook bij vlagen geniaal. Neem hamer en beitel mee als je dit werkje te lijf gaat, je zal het nodig hebben.