Na zeven jaar geen Everything Everything, het was of niet leuk genoeg of aan me voorbij gegaan, nu Re-Animator. Als ik mijn recensie uit 2013 van 'Arc' teruglees, merk ik dat precies dezelfde woorden in mij opkomen bij het beluisteren van Re-animator als toentertijd bij 'Arc'. Stilstand? Wellicht, maar niet op een vervelende manier. De meeste tracks op dit album luisteren heel prettig weg, al liggen een aantal invloeden er te dik bovenop. Daarnaast is een band als Django Django, maar ook Alt-J Everything Everything keihard voorbij gevlogen en op kop gebleven. Zoals ik hier boven al schreef staat op dit album beslist geen kraker als 'Giants'. Als laatste namen gooi ik Radiohead/Thom Yorke en David Bowie er even in.
Al speelt Everything Everything in mijn oren in een lagere divisie dan de eerder genoemde acts, het album scoort zeker positief. Er valt veel te ontdekken op het album. Eindeloos veel geluidjes en melodietjes. Wat niet bevalt is de vocal pitching, maar valt mee te leven. De meeste liedjes overtuigen dus, zeker na meerdere luisterbeurten.
Bij 'Arc' eindigde ik mijn recensie met de woorden dat het album een muzikaal avontuur is en dezelfde woorden wil ik hier herhalen. Re-Animator is een album dat de luisteraar de kans geeft om in het album te groeien, simpelweg omdat er meer gebeurt dan in een paar luisterbeurten prijs kan worden gegeven. Met recht een muzikaal avontuur dat het album met de luisteraar aan kan gaan dus. Er is hoop
coldwarkids. Wie weet zit er zelfs een promotie in met de tijd naar die hogere divisie.
De release van het album werd drie weken de tijd in geduwd. Daardoor zag ik de Classic Album aflevering met Tears For Fears tussen 21 augustus en nu. Dat leidde tot nog een inzicht, maar daarvoor mag je verder lezen op
WoNoBloG, waar de Engelstalige recensie staat waar dit stuk een bewerking van is.