Ulrich Schnauss - Goodbye (2007)

Shoegaze kan ook prime met electronische instrumenten gemaakt worden, dat bewijst Ulrich Schnauss keer op keer. Sterker nog: dit nieuwe album van hem klinkt als een perfecte synthese tussen de zweverige sound van de Cocteau twins en het massieve geluid van My bloody valentine. Vooral Medusa klinkt als Kevin Shields on electronic. Als geheel is dit iets meer songgerichte album iets minder dan zijn voorganger, 4* derhalve.

Meer is niet altijd beter. Goodbye is geen slecht album maar het kan in de verste verte niet tippen aan de acht werkelijk fantastische nummers op A Strangely Isolated Place en doet wat mij betreft ook onder aan zijn debuut Far Away Trains Passing By. Het is ongelooflijk technisch hoe hij 100 verschillende layers tot een geheel heeft kunnen mixen maar uiteindelijk gaan de nummers er aan tenonder. Soms wordt het gewoon een grote brei, ook nog eens zonder dynamiek en overcompressed. De melodieën zijn minder memorabel en de eenvoud die in ASIP onder de vele laagjes verborgen zat lijkt hier zoek te zijn geraakt. Desalniettemin staan ook hier weer een paar mooie nummers op zoals Goodbye, Stars en Medusa. Grootste domper is toch wel Shine. Deze review klinkt behoorlijk negatief, het is nogmaals geen slechte CD maar ik hoop dat Ulrich zich bij de volgende CD weer richt op het schrijven van de nummers dan er zo veel mogelijk layers in te proppen.

3*

a starngely isolated place vond ik fantastisch
is deze al uit?
wil em ook wel proberen

Mja, 3* is misschien wat erg straf, 3,5* dan maar

ik begrijp je boosheid hehe

Weer een mooi album van onze Ulrich met sfeervolle nummers. Productietechnisch gezien is dit album superieur aan de andere albums, met nog vollere klanken en meerdere lagen. Ik vind dit album beter dan zijn eerste, maar zijn tweede album is zowat onovertreffelijk.

M'n favoriete nummers zijn Shine en Stars. Ik ben normaal gesproken niet zo'n fan van vocals maar de climax van Shine geeft me gewoon kippevel, wat een topper!

Nou, Ulrich, wat maak je me nou !?
Bij het begin van deze CD had ik mijn hoop vergeven. Stemmen? Gitaar? Dit klinkt nergens naar vergeleken met z'n vorige twee cd's. Inmiddels staat de cd al weer een paar uur op repeat, en krabbelt m'n mening een beetje omhoog, nummers als Here Today, Gone Tomorrow en Medusa kan ik dan toch wel waarderen.

Dus ja. Een zeer slap begin, maar halverwege begint het vertrouwde Ulrich Schnauss gevoel weer wat op te lopen. Maar het jammere is dat het vertrouwde geluid dan alleen maar doet terugverlangen naar het geluid van z'n eerste twee cd's.

Heeft ie hier nu vier jaar over moeten doen? >> 3*

Kan ik begrijpen Bas. Had in het begin ook wat problemen met dit album.
Wat een onnozel album dacht ik. Maar dit weekend terug even beluisterd na een maandje dit album opzij te hebben gelegd en ik ben terug beland in Schnauss' universum.
De grote lijnen heb ik wat achterwege gelaten in ruil voor de kleine nuances, de mooie zijdezachte geluidjes.
Ja dit is wederom een topalbum.
Nu 4.5*
Wsl wordt dit terug een 5 als het dit nu al niet is.
Schnauss is en blijft een meester, waar waren in hemelsnaam mijn gedachten?

Mooi dromerig clipje van de film koyaanisqatsi voor het nummer Einfeld.
Geeft wat extra dimensie aan het nummer.

Dank aan alle positieve commentaar gevers

Dit is inderdaad toch wel weer een bijzonder mooi werk. Voor mij was wat beter luisteren weer eens nodig. Wat ik eigenlijk al wel wist, vandaar dat ik niet stemde.

T.o.v. vorig werk is nog steeds een sterke eenvoud aanwezig ten grondslag aan de nummers. Dat is Schnauss gewoon eigen. De eerste paar luisterbeurten stoorde de simpele positiviteit die meteen van de nummers afstraalt me hier. Bij andere Schnauss albums is dit positieve geluid er ook, maar gleedt het er de eerste keer natuurlijker in. Toen ik net bij Goodbye beter naar de uitwerking ging luisteren, kon ik het wel meteen serieuzer nemen Prachtige transparante vocalen als zingende geesten. Echt een soort My Bloody Valentine - Loveless, maar dan iets minder gitaar georiënteerd.

simpleweg om de fraaie hoes en de 'thanks to anyone that helped us to leave germany' heb ik dit eens op laten zetten in velvet.

Maarrre ... mis ik iets?
Ik vond er werkelijk geen klap aan. een soort verdunde Cocteau twins ( minus zang )

Toch maar weer 3*, ik vind dit zo'n achteruitgang ten opzicht van A Strangely Isolated Place.. erg spijtig :-|

nu ken ik zijn vorige albums niet, maar ik moet hier toch wel erg aan wennen. nu wordt ik nooit zo bij de strot gegrepen door 'van die platen met heel veel subtiele ruislayers' maar bijvoorbeeld ISAN kan mij een stuk meer bekoren dan meneer Schnauss.
Misschien dat deze muziek op een donkere natte avond in mijn eentje goed bij de stemming past, maar ik ga Ulrich voor nu even in de kast zetten.

Netjes gezegd. Ook voor velen Schnauss luisteraars moet het wennen zijn voor er geestelijk mee kan worden gesurft op de warme, liefdevolle geluiden.

Misschien iets voor die donkere natte avond in je ééntje inderdaad. Vergeet 'm dan ook niet daadwerkelijk uit de kast te trekken

Inderdaad, op het eerste gehoor te bombastisch, maar na een aantal luistersessies is het helemaal geweldig. Met recht een plaatsje in mijn top-10 veroverd !

Een 4.5

Gek eigenlijk, maar dit is toch mijn favoriete Schnauss-album. Waar zijn eerste 2 albums wat meer chill-georienteerd waren (rustig voortkabbelende beats, ambient-achtig), is dit toch een stuk dynamischer. Ik kan me voorstellen dat anderen het meer poppy-element op deze plaat niet zo goed trekken, maar voor mij maakt dat het toch een stuk interessanter. Nummers als Stars en Medusa vind ik echt pareltjes, redelijk opzwepend ook.
Ik ben niet zo goed in genres (gelukkig), maar dit valt wel redelijk op een hoop te gooien met M83, het klinkt als een wat uitgeklede en elektronische versie van MBV's Loveless. Alleen klinken zowel M83 als Schnauss me vaak wat te gemoedelijk. Ik ben meer op zoek naar nummers met de melancholie en de volle klank (shoegaze etc) van een plaat als deze, maar dan iets meer techno-gericht, dus minder richting Boards of Canada, ambient etc, maar wat opzwepender en dynamischer. Iemand?

Klopt misschien niet helemaal met hoe je het wilt , kan tegenvallen kan meevallen maar zeker eens proberen.
Julian Fane - Special Forces

Enerzijds warm en behaaglijk, anderzijds ongelofelijk cheap. Tijdens het luisteren wisselen deze twee gedachten elkaar voortdurend af, ook binnen de nummers.